ep 2 Password
1427 Words
[น้อง]
หมับ!
“อ๊ะ!”
“อะไร? มีปัญหาเหรอ” คนที่เดินเข้ามาแย่งรีโมตทีวีจากมือฉันไปถามขึ้น เขาทิ้งตัวลงนั่งโซฟาข้างกันก่อนจะดึงห่อขนมจากมืออีกข้างของฉันไปถือเอาไว้
“เปล่าค่ะ” ก็มันปกตินี่ ถ้าเขาไม่ทำแบบนี้สิผิดปกติ
“แม่ให้ล้างอ่างเลี้ยงปลากับเปลี่ยนน้ำในแจกัน เธอไปทำให้เสร็จก่อนแม่กลับด้วย”
“ค่ะ”
“วันนี้เวรฉัน รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง”
“ห้ามบอกว่าน้องเป็นคนทำค่ะ”
“ดีมาก วันนี้ฉันจะเลิกแกล้งเธอสองชั่วโมง” คนที่นั่งกินขนมดูทีวีเอ่ยก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟาเมื่อฉันลุกออกมาแล้ว
บ้านนี้ถึงจะมีพี่ช้อยคอยดูแลความเรียบร้อยและอาหารการกิน แต่งานบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เป็นเรื่องพื้นฐานอย่างการซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน ล้วนเป็นหน้าที่ของพวกเราสี่คน แม่กับพ่อไม่เคยให้พวกเราใช้ชีวิตเป็นลูกคุณหนูหยิบจับอะไรไม่เป็น ท่านสอนให้ทำงานบ้านและสอนให้หาเงินเพิ่มเองอยู่เสมอ
เวลาต่อมา…
“มากันครบแล้วก็ดี พ่อมีเรื่องจะบอก” เสียงพ่อที่นั่งอยู่หัวโต๊ะเอ่ยขึ้น ตอนนี้พวกเรานั่งในห้องอาหาร เตรียมรับประทานมื้อเย็นด้วยกัน
“เรื่องโรงเรียนไอ้เพลิงเหรอพ่อ” พี่พายถามขึ้น ซึ่งพ่อก็พยักหน้าให้
“ใช่ เรื่องโรงเรียนของน้องสาวพวกแกด้วย” ประโยคต่อมาของพ่อทำคุณชายทั้งสามของบ้านขมวดคิ้วงง แหงล่ะเรื่องนี้ฉันไม่เคยบอกใครเลย
“ยัยเน่านี่ไม่ได้เรียนต่อที่เดิมเหรอพ่อ” คราวนี้คุณพยัคฆ์เป็นคนถาม แอบเห็นสายตาดุ ๆ ของเขามองมาทางนี้ด้วย คงเพราะฉันไม่เคยบอกละมั้ง
“อย่าเรียกน้องแบบนั้นตายัก” แม่ว่าลูกชายคนเล็ก แต่คนโดนว่ากลับทำหูทวนลม
“อืม มอปลายพระเพลิงจะไปต่อที่กรุงเทพ ไปอยู่กับป้าอย่างที่ทุกคนพอจะเดาออกนั่นแหละ ส่วนน้องก็จะเข้าโรงเรียนประจำหญิงล้วนเพราะน้องสอบเข้าที่นั่นได้ พระพายกับพยัคฆ์เองก็สอบเข้าชายล้วนได้ด้วยใช่ไหม เลือกเองแล้วก็ต้องเรียนให้จบนะ หรืออยากจะไปต่อที่กรุงเทพกับพระเพลิงพ่อก็ไม่ว่าอะไร”
“แบบนี้พี่ก็ไม่ได้เจอน้องน้องแล้วสิ ทำไงดี ต้องปีนรั้วไปหาไหม โรงเรียนเราอยู่ข้างกัน” พี่พระพายพูดยิ้ม ๆ ทำให้ฉันต้องยิ้มตอบแต่ก็ต้องรีบหุบยิ้มลงเพราะเหลือบไปเห็นสายตาดุ ๆ ของใครเข้า
มื้อเย็นของเราผ่านไปอย่างช้า ๆ เพราะพ่อกับแม่สร้างข้อตกลงใหม่กับพวกเรา ส่วนมากจะเป็นเรื่องค่าขนมและเรื่องผลการเรียน รวมถึงเรื่องวุ่นวายที่พี่พระเพลิงก่อขึ้นด้วย กว่าจะได้แยกย้ายกันไปนอนก็เกือบสองชั่วโมง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
“มาแล้วค่ะ มาแล้ว” เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นในจังหวะคุ้นหู ทำให้ฉันที่นอนพลิกตัวไปมาบนเตียงรีบดีดตัวลุกขึ้นไปเปิดประตูให้ เขามาหาก่อนนอนแบบนี้ฉันต้องฝันร้ายแน่ ๆ เลย
“รหัสเข้าเครื่องอะไร” คนที่เดินเข้ามาในห้องฉันถามพลางทิ้งตัวลงนั่งปลายเตียง ในมือเขาถือโทรศัพท์ที่พ่อซื้อให้ฉันมาด้วย
“2812XXค่ะ วันเกิดน้อง”
“ต่อไปเปลี่ยนรหัสเครื่องเป็นวันเกิดฉัน”
“ทำไมคะ”
“ฉันจะได้จำง่าย ๆ ไง” คราวนี้คนที่นั่งอยู่เริ่มหงุดหงิด
“…แต่น้องจำยากนี่คะ”
“อะไรของเธอ ทีฉันยังเอาวันเดือนปีเกิดเธอตั้งเป็นรหัสทุกอย่างเลย วันเดือนปีเกิดฉันสั้น ๆ แค่นี้ก็จำไม่ได้”
“คุณพยัคฆ์ใช้วันเกิดน้อง…” ทำไมล่ะ?
“ก็เออสิ เดี๋ยวพ่อกับแม่ถามถึงวันเกิดเธอแล้วฉันจำไม่ได้ก็โดนหักค่าขนมพอดี เธอมันลูกรักจะไปรู้อะไร วันเกิดก็ต้องจัดใหญ่โต ลำบากคนอื่นหาของขวัญมาให้อีก ค่าขนมยิ่งไม่พออยู่ด้วย”
“เอาคืนไหมคะ น้องเก็บของขวัญทุกชิ้นของคุณพยัคฆ์ไว้อย่างดีเลยค่ะ เงินที่พ่อกับแม่ให้น้องก็ใช้เดือนละครึ่งเดียว มีเก็บเยอะเลย” นึกได้แล้วก็รีบถามเขาทันที ฉันรู้ว่าเขาไม่เต็มใจให้แต่ขัดพ่อกับแม่ไม่ได้ พอฉันรับมาก็เลยเก็บมันไว้ ไม่เคยแกะห่อของขวัญพวกนั้นเลย
“พูดแบบนี้อยากตายหรือไง” แต่คำตอบที่ได้รับกลับทำให้ฉันขนลุก คิดว่าเขาจะดีใจที่ได้ของคืนเสียอีก
“ไอ้นี่ใคร” ประโยคต่อมาดังขึ้นพร้อมหันหน้าจอมือถือมาทางฉัน ภาพพักหน้าจอเป็นรูปถ่ายของฉันกับเพื่อน ๆ ในวันสอบปลายภาควันสุดท้าย รูปนี้มีฉันรวมกับเพื่อนสนิทเป็นสี่คน หนึ่งในนั้นเป็นผู้ชาย
“เพื่อนค่ะ”
“เธอมีเพื่อนผู้ชาย?”
“…ค่ะ”
คนที่ได้รหัสเข้าเครื่องจัดการปลดล็อกและเลื่อนดูหลายอย่างในนั้นราวกับตรวจเช็ก ถึงจะไม่ได้มีข้อมูลสำคัญอะไรแต่ฉันก็เครียดอยู่ดี เพราะหลังจากได้โทรศัพท์มือถือมาฉันก็ถ่ายรูปตัวเองกับเพื่อน ๆ ไว้เยอะเลย บางทีมันอาจมีรูปตลก ๆ หรือน่าเกลียด ๆ ของฉัน ถ้าเขาเอาไปโพสต์ลงโซเชียลให้ขายหน้า ฉันคงอายจนไม่รู้จะทำยังไง
“อย่าให้รู้นะว่ามีแฟน ไม่งั้นฉันไปกระทืบมันแน่”
“ทำไมคะ”
“ก็เธอยังเด็กอยู่ คิดว่าตัวเองกำลังขึ้นมอหนึ่งนี่โตเป็นสาวแล้วหรือไง เกิดใจแตกเรียนไม่จบ ค่าเทอมที่พ่อกับแม่ฉันจ่ายให้ก็เสียเปล่าน่ะสิ”
“แต่คีนเป็นเพื่อนน้องจริง ๆ นะคะ ถ้าคุณพยัคฆ์ไม่เชื่อไปถามสาคูกับน้ำดูก็ได้”
ตุบ!
“ล็อกอินทุกแอปที่เธอใช้ลงเครื่องฉันให้หมด” คนที่นั่งอยู่ปลายเตียงโยนโทรศัพท์มือถือของตัวเองให้ฉันแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียง ฉันที่ยืนอยู่ห่าง ๆ รีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมาแล้วรีบทำตาม ไม่จำเป็นต้องถามรหัสผ่านเพราะก่อนหน้านี้เขาบอกแล้วว่ารหัสทุกอย่างคือวันเกิดฉัน
“ล็อกอินทุกอย่างเลยเหรอคะ”
“อือ”
“งั้นน้องล็อกเอ้าท์ของคุณพยัคฆ์นะ”
“อือ เดี๋ยวเวลาใช้ฉันสลับแอกเคานต์เอง”
“แบบนั้นน้องก็ไม่เป็นส่วนตัวสิคะ”
“แล้วยังไง? มีปัญหาเหรอ”
“เปล่าค่ะ”
พอลองใช้โอกาสนี้ล็อกเอ้าท์แอปพลิเคชันธนาคารของเขาดูแล้วเข้าใหม่ ก็ยังเป็นวันเกิดของฉันทั้งหมดอย่างที่เขาบอก
“อย่าคิดว่าไปอยู่โรงเรียนประจำแล้วฉันจะตามเธอไม่ได้นะ หน้าที่ทำรายงานให้ฉันยังเป็นของเธอ” คนที่ดีดตัวลุกขึ้นเดินเข้ามาหาพร้อมคืนโทรศัพท์มือถือให้ “แล้วก็อย่าให้รู้ว่าเธอไปสมัครแอกเคานต์อื่นไว้ใช้งานแล้วไม่บอกฉัน เพราะฉันจะจับตาดูเธอ ถ้าเธอตุกติกก็หมายความว่าสิ่งที่ฉันคิดไว้มันถูกต้อง”
“แล้วถ้าสิ่งที่คุณพยัคฆ์คิดไว้มันผิด… คุณพยัคฆ์จะมองน้องเปลี่ยนไปไหมคะ” เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันกล้าสบตากับเขาคนที่ตัวสูงกว่า และพยายามบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่นไปมากกว่านี้ “ถ้าน้องไม่ได้จะมาแย่งหรือแบ่งอะไรจากคุณพยัคฆ์ คุณพยัคฆ์จะมองน้องเป็นน้องสาวคนหนึ่งหรือเปล่าคะ”
“ไม่”
“…”
__________
>>> ฝากอีบุ๊กรุ่นพ่อแม่ ปู่ย่า และรุ่นทวดด้วยนะคะ
- รักนี้ต้องรีเทิร์น รุ่นทวด (แนวแฟนเก่า+หลัวชั่ว)
- ของเล่นชิ้นสุดท้ายของนายวายร้าย รุ่นปู่ย่า (แนวไอ้โบ้ค่ะ เมียหนี)
- ร้ายแลกรัก รุ่นพ่่อแม่ (แนวปากหนัก ปากแข็ง โบ้ยกกำลังสอง)
***แจ้งก่อนว่าอีบุ๊กเรื่องเก่า ๆ เนื้อหาอาจมีคำผิดและการจัดหน้าที่ดูขัดตา เพราะตอนนั้ันไรท์ไม่ได้ให้ร้านทำให้ค่ะ ทำเองทุกอย่าง แต่กำลังตามแก้ไข และจะแก้ให้ครบทุกเรื่องค่ะ***
- Writer
