โชคชะตาลิขิต(รัก)

บทที่ 9 ผัวพี่(หนูขอ)

หลายวันต่อมา....

ช่วงสายๆของวัน

ณ.บ้านหลังใหญ่....หลังจากวันที่ทั้งสองตกลงเซ็นสัญญาฉบับนั้นไม่นานก็พากันย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหญ่ อันฉีป่าวประกาศบอกผู้คนไปทั่วว่าเธอจะย้ายไปอยู่บ้านหลังใหญ่โตในเมืองคงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ ผู้คนต่างซุบซิบนินทากันหนาหูว่าสองผัวเมียขายลูกกิน แต่คนอย่างเธอหรือจะสนใจ ขอแค่มีเงินก็พอคนพวกนั้นก็ไม่มีความหมายกับเธอหรอก เธอก็แค่อยากจะอวดคนพวกนั้นก็เท่านั้นเอง ส่วนวันนี้ที่บ้านมีเสียงดังกว่าปกตินั้น เพราะเธอไปรับลูกพี่ลูกน้องมาอยู่ด้วยน่ะสิ

" เป็นไง อันหยา พออยู่ได้ไหม " อันฉีถามน้องสาวของตัวเอง อันฉีมาจากครอบครัวที่ไม่ค่อยมีจะกินเช่นกัน ที่เธอมาได้กับหนิงเฉิงเธอก็ไม่ได้ตั้งใจนักหรอกมันเป็นเรื่องบังเอิญที่ทำให้เธอได้มาเจอกับหนิงเฉิง

" โหพี่อย่าถามว่าอยู่ได้ไหมเลย ให้ถามว่ามันน่าอยู่ขนาดไหนเถอะ " อันหยาตอบพี่สาวด้วยความตื่นเต้นตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยได้อยู่บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้เลย ได้แต่มองเวลาดูละครนั่นแหละ ตั้งแต่เดินเข้ามาเธอก็พูดคุยกับพี่สาวไม่หยุดราวกับว่าตนเองยังฝันไปอยู่

" ตั้งแต่วันนี้ก็อยู่กับพี่ที่นี่แหละ " อันฉีมมองอันหยาด้วยความรู้สึกหลากหลายเพราะทั้งสองก็มาจากบ้านหลังเล็กๆเช่นกันใครจะคิดว่าจะมีวันที่เธอได้มีบ้านหลังใหญ่หลังโตกับเขากันล่ะ ส่วนสามีของเธอตั้งแต่วันนั้นก็ยังคงเมาเช่นเดิมกลายเป็นคนนิ่งไม่พูดจา วันๆอยู่แต่กับขวดสุรา ไม่สนใจอะไรเลยแต่ก็ช่างเหอะยังไงซะเขาก็ยกบ้านหลังนี้ให้เธอแล้ว เธอจะแคร์เขาทำไมกัน

" ค่ะพี่ขอบคุณมาก " ฉันไม่เคยคิดเลยจริงๆนะว่าจะได้มาอยู่บ้านหลังใหญ่หลังโตขนาดนี้ ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงคนนึงที่ทำงานกลางคืนมาก่อนเจออะไรมาก็เยอะ

" พี่หนิงนี่น้องสาวของฉันมาทำความรู้จักกันหน่อยสิ ต่อไปอันหยาจะมาอยู่กับเรานะ " เธอปลายตามองสามีเพียงคนเดียวอย่างเอือมระอา มีอย่างที่ไหนเอาแต่เมาหัวราน้ำไม่สนใจกันสักนิดทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังรักกันดีอยู่เลย หนิงเฉิงได้แต่มองมาทางภรรยา และปลายตามองหญิงสาวอีกคนนึงที่นั่งอยู่ข้างๆภรรยาอย่างอดจ้องมองเสียมิได้ อันหยา นับว่าเป็นคนสวยคนนึงเธอสวยกว่าอันฉีอยู่มากนัก เขาได้แต่ส่งเสียงอืม ออกไปและแกล้งทำเป็นมองไปทางอื่น

" สามีพี่ก็เป็นแบบนี้แหละเธออย่าไปใส่ใจเลย ไปดูห้องกันดีกว่า " เมื่อทั้งสองเดินผ่านตรงที่หนิงเฉิงนั่งอยู่อันหยาแสร้งเดินเฉียดเขา ทำให้แขนของอันหยาสัมผัสโดนแก้มของหนิงเฉินเบาๆ เขามองตามแขนขาวๆนั่นไปจนสุดสายตา ทันทีที่อันหยาเห็นหนิงเฉินสนใจตนหล่อนก็ส่งสายตายั่วยวนไปจนสุดทางทั้งสองสบตากันอยู่พักนึง แต่พฤติกรรมของทั้งสองก็ไม่มีใครล่วงรู้แม้แต่คนเป็นภรรยาก็เป็นเพราะเธอเดินนำหน้าน้องสาวไป ส่วนทางด้านหนิงเฉินก็ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วพึมพำเบาๆ

" หึ เอาเรื่องไม่เบา " ส่วนสองคนด้านบนเมื่อคุยกันเสร็จเรียบร้อยคนเป็นพี่ก็เดินลงมาเพื่อให้น้องสาวได้พักผ่อน เห็นสามีคอพับหลับอยู่บนโซฟาตัวยาวใหญ่ก็ได้แต่ส่ายหัว แล้วก็เดินผ่านไป เธอกะว่าจะไปตลาดเสียหน่อย

ณ...ตลาดแห่งหนึ่ง

" ดูสิวันนี้ใครมาเดินตลาดกัน " เสียงแม่ค้าคนหนึ่งพูดขึ้น

" สงสัยฝนจะตกห่าใหญ่แล้วโว้ยย " แม่ค้าอีกคนพูดต่อ

" ฉันว่าอีกไม่นานน้ำต้องท่วมแน่ๆ คนที่ไม่เคยมาเดินตลาดกลับมาเดินเฉิดฉายราวกับเดินพรมแดง " เสียงแม่ค้าที่รู้จักเธอต่างซุบซิบนินทากันไม่ขาดสาย ก็ดูสิทั้งการแต่งตัว ผมเผ้าไหนจะหน้าตาที่แต่งแบบจัดเต็มอีก ดูดีทุกกระเบียดนิ้วนี่ถ้าพวกเขาไม่รู้จักเธอมาก่อนคงคิดว่าดารามาเดินตลาดเสียแล้ว

" เอ๊ะหรือว่าวันนี้จะมีละครงิ้ว " เสียงแม่ค้าอีกคน อันฉีได้ยินที่แม่ค้าทุกคนพูดแต่เธอไม่สนใจหรอกที่นินทาคงอิจฉากันสินะ จากนั้นเธอก็รีบเดินรีบซื้อเธอเดินไปร้านที่ไม่รู้จักเพื่อนซื้อของที่ต้องการ ปกติมีแต่ลูกเลี้ยงนั่นแหละที่จะมาตลาดเธอเคยมาที่ไหนกัน เธอแค่อยากจะมาเย้ยคนพวกนี้ก็เท่านั้นเอง

" คนมีตังค์อ่ะเนอะจะซื้ออะไรก็ได้ แพงแค่ไหนก็ซื้อโว้ย " อันฉีดพูดจบแล้วก็วิ่งฉับออกจากตรงนั้นทันที

" แหมนังอันฉีนี่มันวัวลืมตีนจริงๆ "

" นั่นสิมาเยาะเย้ยพวกเรานังคนนี้มันวอนจริงๆ "

" พวกเราคอยดูเหอะนางจะชูคอได้สักแค่ไหน ไม่นานหรอกฉันว่านางต้องหมดตัวเพราะผีพนันแน่ๆ " แม่ค้าที่รู้จักอันฉีดีต่างก็พากันพยักหน้า ผีพนันอย่างสองคนผัวเมียไม่นานหรอกคงต้องหมดตัวเป็นแน่ เงินขายลูกกินมีหรือมันจะอยู่ได้นาน

" ไม่ได้มาเดินตลาดเสียนาน ทำไมมันร้อนแบบนี้เนี่ย " เธอบ่นกระปอดกระแปดเสร็จแล้วก็เรียกรถแท็กซี่แล้วตรงกลับบ้านทันที ที่เธอมาตลาดในวันนี้มีอีกจุดประสงค์นึงคืออยากมาซื้อของดีๆให้ลูกพี่ลูกน้องที่ตนรักเหมือนน้องสาวนั่นเอง

ทางด้านน้องสาวเมื่อเห็นพี่สาวไม่อยู่ก็รีบเดินลงมาในชุดที่วาบหวิวทันที ครั้นเดินมาถึงโซฟาที่เขานั่งอยู่เมื่อครู่กลับไม่มีคนที่ตนหมายตาเสียแล้ว

" อ้าวหายไปไหนแล้วเนี่ย " เมื่อเธอไม่เห็นคนที่ต้องการจะเข้าหาจึงพึมพำออกมาแล้วกำลังจะหันหลังเดินกลับขึ้นไปด้านบนด้วยหน้าตาบูดบึ้ง แต่ขาเจ้ากรรมดันเดินสะดุดอะไรบางอย่างเข้าโดยไม่ทันได้ระวัง

" อุ่ย ว้าย " ในขณะที่เธอกำลังจะเสียหลักล้มลงนั้นก็มีมือหนึ่งจับเข้าที่เอวของเธอพอดีแล้วดึงเโอบเข้าหาตัวเขา

" อ้าวพี่หนิงเองหรอ " เมื่อเธอเห็นว่าใครโอบเอวเธอไว้จึงถือวิสาสะเรียกเขาแบบสนิทสนมทันที เขาไม่ตอบคำถามของเธอแต่กลับรัดตัวเธอให้เข้ามาชิดตัวเขามากขึ้น ถึงหนิงเฉิงจะเป็นคนขี้เมาแต่ร่างกายของเขาก็ยังแน่นไปด้วยกล้าเนื้อที่เหมือนคนออกกำลังกายก็ไม่ปาน เธอแสร้งดิ้นขลุกอยู่ในอ้อมแขนของเขาที่แทบจะโอบกอดกันอยู่แล้วอย่างมีจริต แล้วหนิงเฉิงก็โอนตัว แสร้งทำเป็นล้มทับเธอลงไปทางโซฟาตัวใหญ่ที่รองรับทั้งสองไว้ได้อย่างพอดิบพอดีทีเดียว

" พี่หนิงทำอะไรคะ " เธอแสร้งถามอีกครั้งทั้งที่รู้ว่าเขาจงใจที่จะทำแบบนี้

" เธอต้องการพี่ไม่ใช่หรอ " คราวนี้เขาตอบสิ่งที่เธอถามพร้อมกับเอามือหนาลูบไล้ลงมาตามขาขาวๆ อย่างลืมตัว

" อื้อ..อ๊ะ " เธอหลุดเสียงน่าอายออกมาอย่างลืมตัวเช่นกันเพราะสถานการพาไปทำให้เธอเคลิบเคลิ้มอย่างง่ายดาย เมื่อหนิงเฉิงเห็นเธอเริ่มคล้อยตามเขาก็ค่อยๆ เอามือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อที่ไร้บลาอย่าชำนาญ เมื่อสาวเจ้าได้สติก็เอามือบางหยุดมือหนาทันที

" เอ๊ะ พี่หนิงอย่าค่ะเรากำลังทำผิดหรือเปล่า " เธอแสร้งสำนึกผิดขึ้นมา เธอทำสีหน้าเศร้าๆแล้วพูดต่อว่า

" พี่เป็นสามีของพี่สาวหนู หนูไม่อยากทรยศพี่สาว " เธอพูดจาแบบคนสำนึกผิด

" แน่ใจหรอที่พูดออกมาว่าคิดแบบนั้นจริงๆแต่การกระทำของเธอมันชัดเจนนะว่าต้องการพี่ เธอคิดว่าพี่ดูไม่ออกหรอ " เธอปฎิเสธไม่ได้เลยว่าต้องการเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน อันที่จริงเจอผู้ชายมาก็มากแต่ดันมาต้องการผัวของพี่สาว แล้วร่างการดันต้องการมากเสียด้วย น่าตลกชะมัด

หนิงเฉิงถามเธอพร้อมกำลังจะเอามือออกจากตรงนั้น ไวเท่าความคิดเธอเอามือเขาดันกลับเข้าไปจับเข้าที่เต้ากลมของเธอทันทีพร้อมพูดว่า

" พี่หนิงฉันต้องกาพี่มากจริงๆ " เธอเริ่มเอามือของหนิงเฉิงลูบวนไปบนเต้ากลมอวบทันที

" อื้มพี่หนิง แบบนั้นแหละดี " หนิงเฉิงเองเริ่มทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เขาเองก็ต้องการเธอเช่นกัน เขาไม่เคยมีอาการเช่นนี้กับใครแม้กระทั่งกับอันฉีเองก็ยังไม่เคยมีความต้องการที่มากมายเช่นนี้ ยอมรับเลยว่าเขาเองก็ต้องการเธอตั้งแต่แรกเห็น เมื่อทั้งสองมีความต้องการที่ตรงกันต่างฝ่ายต่างร่วมมือกันทำในสิ่งที่ใจปารถนาไม่นานทั้งสองก็เหลือแต่ร่างกายที่เปลือยเปล่า ที่พวกเขาจูบกันอย่างดูดดื่มลิ้นแลกลิ้นแบบไม่มีใครยอมกันผลัดกันรุกผลัดกันรับอยู่เนิ่นนาน ทุกท่วงท่าลีลาเข้ากันเป็นอย่างดี ร่างกายของทั้งสองขยับโยกไปมาอยู่บนโซฟาตัวใหญ่เป็นเวลานาน

" อื้ม พี่หนิงฉันเหนื่อยแล้ว " คนที่บอกว่าเหนื่อยกลับโยกเอวอย่างชำนาญไม่เหมือนที่ปากว่าสักนิดมือก็ลูบไล้กล้ามท้องวนไปมาอย่างหลงไหล

" ปากบอกว่าเหนื่อยแต่เอวพลิ้วขนาดนี้เลยหรอ " หนิงเฉิงสลับพลิกตัวอันหยาให้ลงไปอยู่ใต้ร่างแทน เขากระแทกกระทั้นจนสุดแรง

" อ่าา ซี๊ด " ทั้งคู่ร้องคำรามอย่างสุขสมของเหลวสีขาวขุ่นไหลออกมาตรงช่องทางรักอย่างห้ามไม่ได้ เป็นสัญญาณว่าบทเพลงรักที่เหมือนดั่งเพลิงพายุที่ทั้งคู่ก่อขึ้นก็สงบลง

" พี่ยังไม่อิ่มเลย " หนิงเฉิงมองหน้าอันหยาสลับกับรูรักของเธอที่ตอนนี้มันกำลังเป็นวงกลมคล้ายท่อนของเขา

" พอแล้วพี่เดี๋ยวพี่อันฉีกลับมาเราอดแซ่บกันนะ " เธอพูดพร้อมกับลูบไล้หน้าอกเขาไปมาอย่างชอบใจ

" ก็ได้แต่ถ้ามือเธอยังซุกซนพี่จะต่อนะ " เมื่อเธอได้ยินคำเขาก็เอามือลงทันที ทั้งสองแยกย้ายกันราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น หนิงเฉิงแสร้งนอนกอดขวดเหล้าเหมือนเดิม ส่วนอันหยาก็กลับขึ้นห้องไปด้วยความเหนื่อยล้า เมื่อนึกถึงสิ่งที่พึ่งจบลงไป เธอก็หน้าแดง

" คนอะไรแรงเยอะชะมัดพี่อันฉีสามีพี่หนูขอนะ " เมื่อพึมพำจบเธอก็ล้มตัวลงนอนบนที่นอนนุ่มๆ อันหยาหลับไปด้วยความสุขสมในรอบหลายปีเลยล่ะ