Ayun na nga ang simula ng maliligayang araw ko bilang college student. Sa umaga, ihahatid kami ni Kuya sa uni, sa uwian naman ay magkasama kami ni Bryan, minsan pati na rin ang iba pa naming mga kaklase, at mamamasyal muna kami sa mall bago tuluyang uuwi ng bahay. Madalas 2 or 3 pm ang labas ko, Thursday and Friday lang 5 pm, kaya madalas din kaming tumambay kung saan, maliban na lang kung may mga project or exam kami, at `pag nagsasawa na kami sa mall, ay aayain naman ako ni Bryan sa kanila.
Ang uwi nina Ate at Kuya ay kadalasa nang 8 to 9 pm, since hindi na nila ako inaalala. May tiwala sila kay Bryan, at alam din nilang hindi ko ugali ang tumambay kung saan-saan, kaya hindi rin nila alam na alas-siete ng gabi na ako madalas makauwi sa amin.
‘Ate, kakain ka ba sa bahay?’ message ko
