El Acuerdo De Divorcio

Levi's POV Halos apat na oras na akong naghihintay dito sa sala habang paulit-ulit na sinisipat ang orasang nakasabit sa taas ng dingding. Medyo sanay na rin kasi ako sa paulit-ulit na pag aantay sa asawa kong nuknukan sa pagiging party animal at masahol pa sa hayop ang pag uugali, pero ganun pa man naniniwala parin akong magbabago pa siya. We are almost four years married,living together. But eventually during those years of married life ay halos wala akong nararamdamang love, sa kanya. Instead pain and heartaches, knowing that he is cheating behind my back with other woman. But still, because I love him, I reamained silent even though deep inside my heart,I'm hurting. Na parang pinag pipira-piraso ang puso ko. No words can express how much pain that I really feel right now.Pero Sino ba naman ako para mag complain or even mag demand ng kahit konting pag-mamahal from him, Kung sa simula't- simula pa lang eh ako ang may mali. I forced him to marry me, by means of a fix marriage which is against his will,but then because of their company's downfall and critical status during those time.he agreed to be knot within this fix marriage that I supposed. Akala ko pagkatapos Kong makasal sa kaniya ay magiging okay na ang lahat,but I was wrong. dahil mag mula ng maikasal kami ay halos puro pasakit at kalungkutan na lamang ang aking nararamdaman. Kahit na magpa hanggang sa ngayon. Napa buntong hininga na lamang ako habang agad na tinungo ang aking kwarto which is ang guest room, baka kasi hindi na dumating ang aking magaling na asawa at doon na lang matulog sa bahay ng the other woman niya or else, sa Penthouse niya sa kaniyang bachelor's pad somewhere in Makati. Ilang sandali pa lamang akong nakaka idlip ay biglang akong alimpungatan at dali-daling bumalikwas sa higaan ng maka rinig ako malakas na kalabog ng pinto na sinundan ng sunod-sunod na ingay ng pag kabasag ng mga kagamitan. "Hoy, bakla, lumabas ka dito Kung Hindi tatamaan ka sakin, bilisan mo p*tang *ina ka!!!!." Halos hinihingal akong patakbong nakarating sa sala, di pa man ako nakaka hulma sa pag takbo ay mabilis pa sa alas-kwatrong naka tikim ako ng malutong na sampal sa aking pisngi at isang malakas na sabunot sa buhok. "Walang hiya kang bakla ka, kanina pa kita tinatawag tapos ngayon ka lang bababa ha!". Naka tanggap uli ako ng malakas na sampal kaliwa Kong pisngi habang hawak-hawak niya parin ang buhok kong halos matanggal na sa anit dahi sa sobrang hila nito. "S-sorry Hiro, S-sorry, I didn't mean to make you wait for so long, A-akala ko k-kasi hindi ka pa darating, P-please let me go". Pag-mamakaawa ko habang pilit na tinatanggal ang pagkakahawak ng kamay niya sa buhok ko ngunit, Hindi ako nag tagumpay at agad niya akong tinulak pasalampak sa lapag Kung saan may mga pira-pirasong bububog mula sa flower vase na nabasag. Impit akong napa daing dahil sa sakit ng pagkaka baon ng mga bubog sa aking mga braso, habang na ngi-nginig sa takot na dahan-dahang tumatayo mula sa pagkaka salampak sa sahig. I can still feel the aching of my wounds and bleeding of my cuts due to my movement, Hindi ko ma explain ang sakit ng bawat sugat ko na patuloy parin sa pag durugo. Mataman na lamang na nakatingin ng masama sa akin si Hiro habang tiim bagang na pinipigil ang galit. "Bagay lang 'yan sayo bakla dahil halos araw-araw akong nag durusa dahil sayo!,sinira mo ang buhay ko dahil sa pesteng arranged marriage na Ito.Iniwan ako ni Grace ng dahil sayong salot ka!" Sigaw nito habang humihikbi. "So-sorry Hiro kung kasalanan ko Kung bakit kayo ni Grace nagka-hiwalay, I'm really, really sorry." Naka-yuko Kong turan habang umiiyak. Seeing Hiro crying because of me makes me feel sad and ashame of my self knowing na ako ang dahilan kung bakit nawala sa kaniya ang taong minamahal niya. Shame on me, masyado akong nag paka selfish and at the same time naging makasarili sa pag-ibig. Agad na pinunasan ni Hiro ang kaniyang mga luha at agad akong tinalikuran ng walang kahit anong salita. And just like that, I felt like a horrible monster out of my self. If I could just turn back the time, I would definitely stop at a moment and think twice, before letting my heart overtakes my mind. Nang sa gayon ay walang mga puso ang nasasaktan.