Chapter 2: Strange
1585 Words
Tatlong araw na ang nakakalipas magmula noong mga pangyayaring yun. Mabuti narin ngayon ang kalagayan ni Mommy at nakakapagtrabaho narin siya.
"Sweetie!" sigaw ni Mommy galing sa labas ng room ko.
"Yes Mom?"
Nag-aayos na ako ngayon dahil may pasok pa ako.
"Bilisan mo na diyan at baka ma late ka sa class mo ngayon.”
Ang aga pa masyado, ito naman si Mommy masyadong nagmamadali.
“Opo, I'll be there in ten minutes." dali-dali na akong nagsuklay ng buhok ko at bumaba na para mag almusal.
Nadatnan ko naman silang masayan kumakain and naalala ko na naman ang sinabi nila sa akin about sa marriage proposal sa anak ni Mr. Guevarra.
What does he look like kaya? Is he kind or gentleman?
“Good Morning Myles!" napabalik naman ako sa aking diwa ng marinig ko si Dad.
Ngumiti ako bilang tugon at umupo na kasama sila.
"Five days nalang sweetie, it's your big day na." masayang pahayag ni Mommy. I’m glad that she’s okay now. Tulala lang siya palagi after that incident, halos hindi rin siguro makapaniwala ni Mommy sa mga nangyari.
"Yes, Mom. You know that I will do anything for our company kaya you and Dad should’t stress yourselves out."
All I want for my parents is to be happy, and I’m willing to do anything even if it takes my lifetime happiness. I know that everything happens for a reason.
Kahapon lang kasi ako pumayag sa kasunduan ni Mommy na ipapakasal niya ako sa anak ni Mr. Guevarra. Kahit medyo masakit, since hindi ko manlang iyon nakikita at nakilala, gagawin ko parin para lang sa kompanya namin.
"Is there a problem, Myles?” tanong naman ni Daddy sakin kaya napabaling ang atensyon ko sa kanya.
"Nothing, Dad. I’m done eating, gotta go.” tumayo na ako at kinuha ang bag ko sa gilid. Lumapit ako sa kanila para mag beso bago umalis.
"Mag-ingat ka sa byahe, Myles. Go home early."
Iyan palagi ang paalalang naririnig ko from Dad and sanay na sanay na akong ganyang mga kataga ang sinasabi niya sa kain bago ako umalis ng bahay.
Nang makarating ako sa school at agad kong tiningnan ang wrist watch ko bago pumasok ng gate.
"6:47 palang naman pala. Si Mommy talaga ayaw niya nga akong malate." wika ko naman sa sarili ko at napangiti na lamang.
Dahil wala pa namang tao sa loob ng classroom naglibot-libot na muna ako sa buong Campus. Sa sobra kong paglilibot nakarating naman ako Butterfly Garden ng Campus.
Nang pumasok na ako sa loob, lumapit naman ang mga paru-paro at pumalibot sakin. Namangha naman ako dito, pero may pumukaw naman sa aking paru-paro na halos di na makalipad dahil sa nawasak nitong pakpak nilapitan ko agad ito at hinawakan, pero laking gulat ko na lamang na umilaw ang aking mga kamay at unti-unting naghihilom ang pakpak ng paru-paro at nakalipad na itong muli.
Halos hindi naman ako makapaniwala sa mga pangyayari at lumabas na ng Butterfly Garden na wala na naman sa sarili. I know that this is not the first time na may nangyaring kakaiba around me but I got chills everytime na maaalala ko ‘yon.
"Okay, what the hell is this—this time?” tanong ko sa sarili ko habang nagmamadaling makapunta sa classroom.
"Hey Myles!" dinig ko namang sigaw ni Ridge kaya napatigil ako sa pagtakbo at nilingon siya.
"Why are you in a hurry?" pagtatakang tanong niya sa akin.
Hindi ko alam kung paano ko na naman ipapaliwanag sa kanya this second time around ang mga nangyayari.
“I’ll explain later, tara na sa classroom." kinaladkad ko na siya papunta sa room namin. Hindi ko alam pero nanghihina narin ang mga tuhod ko. I just can’t believe what happened earlier.
Pagdating namin sa room ay wala pang katao-tao kaya agad kong isinara ang pinto.
"Okay, tell me what is happening to you?" tanong sa akin ni Ridge pagkatapos niyang ilagay ang bag niya sa kanyang desk.
"I don’t know Ridge. This is the second time around na nangyayari sa akin ito.” halos mataranta na ako dahil hindi ko na alam ang nangyayari sa akin. Pabalik-balik lang ako sa room na naglalakad.
"Hey! Hey! Nahihilo na ako sayo, umupo ka nga muna rito.” pinigilan niya naman ako at pina-upo sa desk. “Ano na naman bang weirdo ang nangyari sayo ngayon?" seryosong tanong niya sa akin.
"I don’t know! Hindi ko maipaliwanag sayo ang mga nangyayari sakin ngayon. Masyadong magulo." nakahawak na akong ngayon sa ulo ko na parang nawawala na sa sarili, tumutulo narin ang mga luha ko na kanina pa gustong lumabas.
"How am I supposed to help you kung hindi mo sasabihin sa akin, Myles? I’ll do my best to understand you, please tell me."
Gustong-gusto kong sabihin pero hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag dahil kahit ako ay hindi makapaniwala sa nangyari kanina.
Dahil sa sobrang pagkataranta and the same time pagkagalit ko narin, bigla na lamang nasunog ang mga kurtina sa loob ng classroom namin.
Napasigaw na lamang kaming dalawa ni Ridge dahil sa pagkagulat at takot.
"What is happening Myles? Did you cause that?” humagulhol narin si Ridge sa iyak dahil sa sobrang takot kaya nilapitan ko agad siya at niyakap.
"I don’t know why pero lumabas na tayo rito bago paman tayo matupok ng apoy.”
Dali-dali na kaming lumabas ng room at nadatnan naming maraming estudyante at mga guro ang nasa labas na namunuod sa pagkasunog ng classroom namin.
Maya-maya pa ay dumating na ang bombero para isalba ang building dahil halos kalahati na ito ang nasusunog.
“Ms. Aspera and Ms. De Guzman, proceed to the principal’s office right now.” wika ni Sir Adam sa amin kaya sumunod na lamang kami sa kanya.
This can’t be. I’m not the one who did this. I can’t do such thing.
"Bakit kaya nasunog ang Classroom ng Section Athena?"
"Hindi ko nga rin alam eh. Napakamisteryoso naman kasi nang pagkakasunog."
"Wala manlang daw nakitang kung anong pinagmulan ng apoy sa loob ng Classroom na iyon."
"Mabuti nalang nga at nakalabas ang dalawang estudyanteng nandoon."
"Oh baka naman ang dalawang estudyante na yun ang may pakana ng sunog para lamang makuha ang atensiyon ng buong Campus."
"May point ka nga naman Girl."
"Ssssh! Tumahimik kayo paparating na sila."
Kahit na medyo malayo pa kami sa kinaroroonan ng tatlong babae ay rinig na rinig ko parin ang pag-uusap nila na tungkol sa amin.
Napabuntong-hininga na lamang ako sa mga nangyari this past few days. Malapit na ang birthday ko pero bakit ganito ang mga nangyayari sa akin?
Nagulat na lamang ako ng biglang lumapit si Davilyn sa tatlong babae na pinag-uusapan kami kanina.
"Alam niyo mas mabuti siguro kung mag-aral alang kayo ng maayos keysa mag chismisan dito sa hallway." pahayag ni Davilyn sa kanila.
Nilapitan naman kami ng babaeng parang binabad sa zonrox dahil sa sobrang puti.
"Who do you think you are para utusan ako?" pahayag naman nito.
Hinawakan ko agad si Davilyn sa braso, "Tama na 'yan. Let's go."
Hindi manlang natinag si Davilyn sa mga sinabi ko kaya hinayaan nalang namin ni Ridge.
"I don't know you and you doesn't even know us, pero kung maka chismis kayo sa mga kaibigan ko parang kilalang-kilala niyo sila."
"Let's just say na silang dalawa lang naman ang nagsunog ng building and sino ba naman ang hindi makakakilala sa mga culprit right? You're names are all over the campus now." wika naman ng kasama niyang fake ang kilay.
"Haven't you heard the announcement? There's a footage na nagpapatunay na walang kinalaman ang mga kaibigan ko kaya shut up or I'll skin you alive."
Nagulat naman kami sa inasal ni Davilyn. Nagkatinginan nalang kami ni Ridge dahil sa mga sinabi niya.
Tumalikod na kami sa kanila ngunit bigla na lamang hinila ng babaeng nalunod sa zonrox ang buhok ko kaya natumba ako.
Tumayo agad ako at hinawi ang kamay niya. "You don't really wanna right with me, I'm telling you."
Sabi ko sabay suntok sa mukha niya. Nagulat sina Ridge at Davilyn sa ginawa ko pero mas nagulat naman ang mga kasama niyang fake ang kilay at mangga ang panga.
"You'll pay for this. I swear!" sigaw ni zonrox girl at tumakbo na papalayo.
Tiningnan ko naman ang mga reaksiyon nila Ridge at Davilyn na gulat na gulat.
"What?" nakangiti kong tanong sa kanila.
"Why the hell in the world did you did that?" tanong ni Ridge habang naglalakad kami patungong cafeteria. Kinansela na kasi pansamantala ang klase dahil sa naganap na sunog.
"Alam naman namin na taekwondo at karate expert ka, pero parang wala ka na kasi sa lugar Myles eh. Sana hindi mo nalang 'yon ginawa sa kanya." wika naman ni Davilyn kaya napatawa agad ako.
"Hiyang-hiya naman ako sa mga sinabi mo sa kanya." biro ko pa. "Okay, I'm sorry. Hindi ko lang kasi talaga napigilan ang emosyon ko kaya ko nagagawa ang mga yun. That was a mere self-defense." pangatwiran ko pa sa kanila.
"Kaya nga Myles, kailangan mong kontrolin ang emosyon mo para hindi ka makasakit sa kapwa mo. Always put that in mind, dahil kapag ang emosyon mo na ang nangunguna sa pagdesisyon mo, maaaring mapasama at makakasakit ka lang ng ibang tao, lalo na ang sarili mo." na-appreciate ko namana ang words of wisdom ni Ridge sa akin.
"I won't do that again, unless kung uunahan nila ako." sabi ko pa sabay tawa.
"Myles!" bulyaw nilang dalawa sa akin.
"Okay fine. I was just joking."
Agad na kaming tumungo nila Ridge at Davilyn sa cafeteria para kumain. Nakakastress din kasi 'tong araw na ito for us.
"Good. So we're here. Nagugutom narin kasi ako eh." wika ni Davilyn at pumasok na kami sa Cafeteria para kumain.
Ngunit bago paman ako makapasok sa loob ay may anino naman akong nasulyapan sa likod ng malaking puno sa gilid ng Cafeteria kaya napalingon naman ako, ngunit bigla na lamang itong nawala.
"You're just hungry and exhausted, Myles, that is why you're seeing things." wika ko sa sarili ko bago paman tuluyang pumasok sa loob.
- Writer
