O gece Alessandro odasına erken döndü. Geldiğinde Abril'i odasında meyve yerken yakaladı. Kralı görünce nefesi kesildi.
Alessandro göğsünü hafifçe okşayarak ona yaklaştı, ellerini tuttu ve kalkmasını sağladı. Birkaç dakika sonra kendini daha iyi hissetti ve “Teşekkür ederim.” dedi.
Alessandro onu hâlâ kollarından tutuyordu. Abril çok uzun olduğu için parmak uçlarındaydı.
“İyi misin?” diye sordu.
“Evet.” diye cevap verdi.
Alessandro dikkatle ona baktı. Abril onun ne zaman bırakacağını merak ediyordu. Elleri karıncalanmaya başlamıştı ve sırtı ağrıyordu.
İyi olduğundan emin olduktan sonra Alessandro onu serbest bıraktı ve şöyle dedi. “Tam zamanında gelmemiş olsaydım, şu anda ölmüş olurdun.”
“Sen gelmeseydin, ben boğulmayacaktım.” diye düşündü Abril.
“Çok teşekkür ederim Majesteleri.
