พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับรุ่นพี่ที่แต่งชุดผีหลอกหลอน บรรยากาศรอบตัวเริ่มน่าขนลุกยิ่งขึ้น เมื่อผีสาวในชุดขาวโผล่พรวดมาจากหลังต้นไม้ เสียงกรีดร้องแทรกความเงียบ ราวกับจะทำให้ทุกคนเสียสติ
เจนเริ่มเดินชิดเชษมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว มือบางเผลอคว้าแขนเขาแน่น ดวงตากลมโตเหลือบมองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง
“เธอกลัวจริงๆ ใช่มั้ย?” เชษพูดพลางยิ้มขำๆ
“เปล่าสักหน่อย! ฉันแค่...กลัวลื่น” เจนตอบกลับทันควัน พยายามรักษาสีหน้าให้ดูนิ่ง ทั้งที่มือเย็นเฉียบเกาะแขนเขาแน่นกว่าเดิม
“งั้นก็จับไว้แน่นๆ ล่ะ ฉันไม่อยากให้เธอล้ม” เชษพูดเสียงนุ่ม แต่กลับใช้มือข้างหนึ่งโอบหลังเธอเบาๆ ราวกับจะปกป้อง
แกรก...แกรก!
เสียงประหลาดดังมาจากข้างทาง ทั้งกลุ่มหยุดชะงักทันที เมฆที่ทำใจกล้ากว่าคนอื่น ค่อยๆ หันกระบอกไฟฉายไปส่องทางต้นเสียง
พรึ่บ!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!”
เสียงหวีดร้องดังสนั่นเมื่อภาพหญิงสาวในชุดขาว ผมยาวคลุมหน้า ค่อยๆ คลานอ
