Sabah kapının ziliyle uyandım. Saate bakmadan koşup hemen kapıyı açtım. Ablam gelmişti. Kapıyı açar açmaz beni öpmeden salona geçit hemen
“Sana da günaydın abla” deyip kapıyı kapadım ve yanına oturdum
“Yüzünü yıkadın mı sen?” diye sorunca afalladım birden. Delirmiş gibi saçma sapan şeylere takılıyordu sürekli
“Abla, sen iyi misin?” deyince daha da kızdı
“İyiyim ya, ne diye sorup duruyorsunuz iyi misin diye sürekli. Ferhat da aynı şeyi yapıyor. İyiyim ben, çok iyiyim hatta” diye ateş püskürünce
“Ben yüzümü yıkayayım” deyip salondan kaçtım. Odama geçip telefonumu aldım ve hemen Ferhat’ı aradım.
“Efendim canım” diye açtı telefonu
“Günaydın abi. Çok kısa konuşacağım, ablamın nesi var?” dedim sesimi kısık tutmaya çalışarak
“Ben de bilmiyorum Sinemis. Neye sinirleneceği, neye sevineceği
