06

891 Words

“สวัสดีครับคุณขวัญ ผมพีช” หลังจากที่ ต่อ ว่าที่สามีฉันเดินออกไป ตอนนี่ฉันก็เหลือแค่ ลุงกร พีช และก็ฉัน เขายื่นมือมาแนะนำตัวเอง ฉันเลยยื่นมือตอบกลับเขาไป “ยินดีที่ได้รู้จักคะ” “ผมคือเพื่อนของไอ้ต่อ หลังจากนี่ผมจะดูแลคุณแทนมันเอง” ท่าทางแบดๆ และทะเล้นของเขานะ บางทีเขาก็ดูเป็นมิตรเหมือนกัน เขาช่วยฉันเก็บของ แถมยังใช้ลูกน้องไปขนกระเป๋าจากด้านล่างมาให้ฉันอีก ตอนนี่กระเป๋าทั้ง 6 ใบของฉันขึ้นมาอยู่ที่ด้านบนเป็นที่เรียบร้อย ส่วนลุงกรหลังจากส่งฉันเสร็จ ลุงกรก็กลับ เพราะพ่อฉันสั่งห้ามไม่ให้ใครมาดูแลฉันเด็ดขาด เพื่อที่จะให้ฉันดูแลตัวเองได้ ซึ่ง!!! ไม่อยากจะบอกว่า...พ่อแม่รังแกฉัน T_T “ของเยอะเหมือนกันนะครับ” มันน้อยไปตั้งหาก ที่แค่ส่วนหนึ่งก็เท่านั้น ที่ฉันขนมา... “คือ...ตู้ที่ต่อจัดไว้ให้ขวัญ มันไม่พอแน่ๆ ค่ะ” “ก็ยัดใส่ตู้มันนี่แหละครับ อย่าไปฟังมันมาก ไอ้ต่อมันเรื่องมาก” พอพีชพูดแบบนั้นจบ เขาก็จัดการเอาเสื้อผ้าฉันใส่ไม้แขวน ยัดใส่ตู้เสื้อผ้าของต่อทันที ซึ่งตู้เสื้อผ้าของต่อมันก็... “สีชมพู” ฉันพูดขึ้นมาทันทีหลังจากที่พีชเปิดตู้เสื้อผ้าออกมา มันเป็นเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนกับสีขาวที่มีอยู่ในตู้ นอกนั้นไม่มีสีอะไรเลย นี่ฉันควรพิจารณาว่าที่สามีตัวเองว่าอะไร! “ไอ้ต่อมันชอบสีชมพูนะครับ” “เขาคงไม่ได้เป็น...” “เกย์นะหรอครับ! ฮ่าๆๆๆ มันไม่เป็นหรอกครับ แค่บุคลิกมันเหมือน มันนะแมน 100% แต่แค่รักนวลสงวนตัว ไม่ชอบเข้าใกล้ผู้หญิง มันก็แค่อคตินะครับ” เขายังส่งจัดเสื้อผ้าฉันใส่ในตู้ของต่อ ซึ่งพีชก็ดันเสื้อผ้าของต่อให้วางชิดกันมากขึ้น ซึ่งตอนแรก มันถูกวางห่างกันตัวละประมาณ 1 นิ้ว ตอนนี่ก็ถูกดันจนชิดเพื่อที่จะยัดเสื้อผ้าฉันใส่ลงไป “ผมก็ไม่ได้เป็นเหมือนกันนะครับ แค่สนิทกับมันก็เท่านั้น” จะเชื่อได้ไหม? เรื่องนี่ฉันต้องพิสูจน์เองสะมั้ง ใครจะไปยืดอกรับละ ผมนี่แหละเกย์! “ไอ้ต่อนะมันเป็นคนเจ้าระเบียบ รักสะอาด เดี๋ยวคุณอยู่กับมันไปคงจะชินเองนั้นแหละครับ ถ้ามันตกลงปลงใจแต่งงานกับคุณนะ” ความหมายคืออะไร? เขาจะไม่ตกลงแต่งงานกับฉัน แต่จะแต่งกับคุณแทนอย่างนั้นหรอ...ทั้งเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า เครื่องสำอางถูกวางจัดในพื้นที่ส่วนตัวของต่อทั้งหมด ส่วนตู้ที่เขาจัดมาให้ฉันนะ ฉันก็ใส่กระเป๋าที่ฉันใช้ขนสัมภาระฉันมานั้นแหละ “ไปเดินชมร้านอาหารกันหน่อยไหมครับ” หลังจากฉันข้าวของเสร็จ พีชก็ชวนฉันเดินสำรวจร้านอาหาร ร้านอาหารที่นี่ถูกแบ่งเป็น 4 ชั้น ซึ่งแต่ละชั้นก็มีอาหารหลากหลายเชื้อชาติกันออกไป ทั้งญี่ปุ่น เกาหลี จีน อิตาเลี่ยน และอาหารไทย เรียกว่าคนเข้าไม่ขาดสาย ขายดีเกินขาด ในระหว่างที่พีชมาฉันเดินสำรวจ ฉันก็เหลือบไปเห็นต่อ ที่กำลังกำชับลูกน้องเรื่องความสะอาดของจาน “มันยังไม่สะอาด” เขายกจานใบนั้นขึ้นมาดูในระยะใกล้ ก่อนจะมองให้ลูกน้องตัวเองไปล้างใหม่ เพราะว่ามันไม่สะอาด ไม่เท่านั้น... “รู้ไหมว่ามันมีเชื้อแบคทีเรียแฝงอยู่ มันติดอยู่กับจานที่ล้างไม่สะอาดเพราะมันมีเชื้อแบคทีเรียตกค้าง และยิ่งมันสะสมมากๆ มันจะส่งผลให้ลูกค้าของร้านเรามีอาการท้องร่วงและอาหารเป็นพิษ คุณจะรับผิดชอบไหม!” ฉันขอลาออกจากการเป็นเมียเขานะบัดนี่เลยคะ ฉันอยู่ไม่ได้แน่ๆ พีชพาฉันเดินมาดูใกล้ๆ อะไรคือคำว่าไม่สะอาด คราบอะไรที่เขามองเห็น ฉันไม่เห็นสิ่งแปลกปลอมนั้นแต่หยดเดียว ฉันคว้าจานขึ้นมาพินิจพิจารณาดู มันก็เงาจนไม่รู้จะเงาอย่างไร สายตานายเห็นเชื้อจุลินทรีย์หรอ~ “คุณล้างมือหรือยัง” พอฉันจับจานขึ้นมาฉันก็ถูกเขาทักทันที! ฉันเลยรีบเขาจานวาง แต่ก็ถูกเขาห้าม! “อย่าวาง!! ล้างใหม่” ก่อนเขาจะคว้าจานไปจากมือฉันและใช้พนักงานเขาล้างจานใหม่ อะไรอ่า... “นี่!! มือฉันไม่ได้สกปรกขนาดนั้นนะ” ฉันเถียงเขาทันที “คุณไม่รู้หรอกว่ามือคุณไปจับอะไรมาบ้าง มันก็คือเชื้อโรคที่มองไม่เห็น แล้วคุณมั่นใจได้ยังไงว่ามือคุณสะอาด” โฮ๊ะ!! นี่ฉันคุยอยู่กับกรมอนามัยหรือว่าใคร ตอบฉันที! “อ่อ...ฉันเพิ่งจัดของมาด้วยสิ เชื้อโรคคงเต็มมือแน่ๆ” ฉันทำท่ายกมือขึ้นมาดู แต่ใจก็อยากจะแกล้งเขา ด้วยระยะห่างแบบนี่แหละ โปรดเอาชื้อโรคไปจากฉันที!! ฉันวิ่งเข้าใส่เขาแบบไม่ทันตั้งตัว เอามือไปป้ายที่เสื้อเขาทันที สีหน้าเขาตกใจไม่น้อยเลยละ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more