เมีย(เด็ก)ขัดดอก

ตอนที่ 7 ร่างกายที่อ่อนแอ (2)

สองวันต่อมา

แสงแดดสีอ่อนลอดผ่านม่านหน้าต่างเข้ามากระทบกับเปลือกตาสวยของเม็ดทรายจนเปลือกตาบางขยับเล็กน้อยเมื่อถูกความสว่างรบกวน ดวงตาคู่สวยค่อย ๆ ขยับปรือขึ้นและปรับโฟกัสให้เข้ากับแสงที่สาดเข้ามา ทำให้เห็นร่องรอยของคราบน้ำตาที่ยังคงไม่จางหายไปอย่างชัดเจน ความเจ็บปวดที่มาพร้อมความบอบช้ำของร่างกาย โดยเฉพาะตรงส่วนนั้นปลุกให้ตื่นขึ้นเต็มตาอีกครั้ง เม็ดทรายค่อย ๆ ยันตัวลุกขึ้นนั่งช้า ๆ

“นี่คือโลกหลังความตายใช่ไหม...แต่ทำไมฉันยังเจ็บอยู่อีก?” เม็ดทรายพึมพำกับตัวเองเบา ๆ หลังเธอสลบไปเกือบ ๆ สองวันจากการถูกแอลฟ่าทรมานร่างกาย

“โอ๊ย!!” เธอร้องอุทานออกมาเบา ๆ อีกครั้งขณะที่พยายามขยับไปนั่งพิงกับหัวเตียง ความเจ็บตอนนี้ราวกับมีคนมาเอากรีดไปตามตัวเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า เจ็บราวกับร่างนี้กำลังแยกออกจากกันก็ไม่ปาน

เม็ดทรายยกมือขึ้นมาปาดเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าพลางก้มลงมองดูรอยช้ำที่แอลฟ่าฝากฝังเอาไว้ บางจุดสีมันคล้ำจนน่ากลัว คราบน้ำกามขุ่นที่แห้งแข็งเป็นด่างดวงเลอะไปทั่วร่างไม่ว่าจะเป็นหน้าอก หน้าท้อง หรือแม้แต่บนใบหน้า พาให้เธอรู้สึกขยะแขยงตัวเองขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

สายตาคู่สวยที่บวมตุ่ยจากการร้องไห้อย่างหนักหันมองรอยคราบเลือดของตัวเองบนเตียงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่สุด ก่อนจะเริ่มร้องไห้ออกมาอีกครั้ง สองแขนเรียวพยายามยกขึ้นกอดปลอบร่างกายตัวเองซึ่งกำลังสั่นเทิ้มไปด้วยแรงสะอื้น เมื่อภาพเหตุการณ์เมื่อวันก่อนย้อนกลับเข้ามาเป็นฉาก ๆ

เม็ดทรายเงยหน้ามองตัวเองผ่านกระจกเงาที่อยู่ปลายเตียง มองดูสภาพร่างกายที่แทบจะดูไม่ได้ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง มองรอยมือรอบลำคอที่ขึ้นรอยแดงและมีบางจุดเริ่มคล้ำขึ้น นั่นคงเพราะหลังจากที่สติเธอดับวูบไปแล้ว แอลฟ่าก็ยังคงใช้งานร่างกายเธออย่างหนักไร้ความปรานี

หญิงสาวยกเข่าขึ้นมากอดเอาไว้พลางซบใบหน้าลงไป ปลดปล่อยทุกความเจ็บปวดและความเสียใจออกมาผ่านน้ำตาและการร้องไห้

“ฮึก ฮือ~ ฮือ~”

เธอไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตนี้จะต้องเอาร่างกายแลกเพื่อชดใช้หนี้สิน ไม่เคยคิดว่าชีวิตเธอจะต้องมาถึงจุดนี้

เม็ดทรายนั่งเหม่อลอยไปกับความเสียใจครึ่งค่อนวัน จนเธอเริ่มมาตระหนักได้แล้วว่า ทั้งหมดที่เธอทำและทุกสิ่งที่เธอแลกมานั้นเพื่อใคร

เมื่อคิดได้แบบนั้น ดวงตาคู่สวยก็กวาดมองหาโทรศัพท์ในห้องพักทันที ส่วนหนึ่งเพราะเป็นห่วงผู้เป็นพ่อ อยากรู้อาการของท่านหลังจากที่เริ่มรักษาตัว อีกส่วนกลัวว่าท่านจะสงสัยที่เธอไม่ได้ติดต่อกลับไป กระทั่งสายตาไปสะดุดเข้ากับโทรศัพท์ที่อยู่ตรงโต๊ะหัวเตียง เธอไม่รอช้ารีบใช้มันกดต่อสายหาผู้เป็นพ่อทันที

ตูด...ตูด... ตูด....

เสียงรอสายดังอยู่สักพักใหญ่ และท้ายที่สุดแล้วปลายสายก็รับสายด้วยน้ำเสียงที่ดูเบาบาง

🦋____________🦋