ตอนที่ 8 ไร้ความเป็นคน(2)
“คะ...คุณ มาตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอคะ?” เม็ดทรายเอ่ยถามออกมา เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังมองมาทางเธอ พร้อมกับยกแก้วเหล้าในมือขึ้นกระดกตรงเคาน์เตอร์บาร์
“ก็ตั้งแต่ที่เธอ...ใช้โทรศัพท์โดยไม่ขออนุญาตนั่นแล้ว!” แอลฟ่าตอบสั้นๆ พร้อมทั้งยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มคล้ายกับไม่ใส่ใจ ก่อนที่เขาจะยกยิ้มมองเม็ดทราย
“หนูขอโทษค่ะ คือ...” เม็ดทรายรีบยกมือเอ่ยขอโทษออกไปเสียงสั่น ๆ
“ร่างกายเธอเนี่ยอ่อนแอเกินไปรึเปล่า?” แอลฟ่าเดินกลับมาที่เตียง ชายหนุ่มยืนด้วยเข่าอยู่ตรงหน้ามองจ้องเธอนิ่ง ๆ ทำเอาเม็ดทรายซึ่งทำสีหน้าไม่ถูกรีบเบือนหน้าหนีหันไปทางอื่น
“แค่โดนเอาไม่กี่น้ำก็ถึงกับสลบไปสองวัน แล้วแบบนี้ใครมันจะมาซื้อเธอฮะ?” ชายหนุ่มจ้องหน้าเม็ดทรายพร้อมกับยื่นแก้วเหล้าที่ไม่ได้ผสมอะไรเลยไปตรงหน้าเม็ดทราย กลิ่นของมันทำเอาเธอเบ้หน้าด้วยไม่ชอบ และไม่เคยคิดจะดื่ม
“เอ่อ... ฉันไม่ดื่มค่ะ” เม็ดทรายเอ่ย
