เริงสวาทแม่มด

  แม่มดราณี ร่างสูงใหญ่กำยำของชายคนหนึ่งเดินผ่านเข้าไปในปากทางเข้าถ้ำ ซึ่งรกเรื้อด้วยเถาวัลย์และเศษใบไม้แห้ง เขาแหวกเถาวัลย์ระย้าที่ห้อยลงมาตามผนังถ้ำเพื่อแทรกตัวผ่านเข้าไปยังด้านใน ความชื้นอบอวลอยู่ในอากาศ น่าประหลาดมันไม่เหม็นอับอย่างถ้ำทั่วไป แต่กลับมีกลิ่นหอมของพืชสมุนไพรอวลอยู่ทั่วไป ร่างหนาถือไฟฉายกระบอกใหญ่ส่องดูทาง เพื่อจะได้มุ่งตรงไปยังด้านในโดยไม่สะดุดก้อนหินหรือสิ่งใดหกล้มก่อนจะทันได้ไปถึงด้านในสุด เขาดั้นด้นมาที่นี่เพราะความปรารถนาส่วนตัวที่ไม่อาจไขว่คว้ามาได้ง่ายๆ หวังเพียงปาฏิหาริย์บางอย่างจากสิ่งที่อยู่ภายในถ้ำแห่งนี้ จะช่วยให้เขาสมหวัง และเขาเคยเห็นคนที่สมหวังเพราะมันมาแล้ว นั่นก็คือเชิดศักดิ์เพื่อนสนิทของเขา ที่เป็นผู้บอกทางให้เขามายังถ้ำแม่มดแห่งนี้ “ถ้าแกกล้าแลกทุกอย่างตามที่ท่านแม่มดต้องการ แกจะได้สมปรารถนา แต่ฉันขอเตือนไว้ก่อนนะไอ้ก้อง แกต้องเลือกให้ดีๆ ว่าแกต้องการอะไร พรจากแม่มดมันมาพร้อมกับคำสาป หากแกเลือกผิดชีวิตแกก็จะวินาศ ฉันเตือนแกได้เท่านี้แหละ” เชิดศักดิ์บอกกับเขา ก่อนจะนำทางเขามายังถ้ำแห่งความลับซึ่งอยู่ด้านหลังวิหารศักดิ์สิทธิ์ของสมาคมแม่มด สมาคมแห่งนี้เป็นสมาคมลับ ตั้งขึ้นโดยผู้ศรัทธาในวิถีแห่งแม่มดและผู้ที่ได้รับคัดเลือกจะทำหน้าที่สื่อสารกับแม่มดแห่งโลกเวทย์มนตร์ เชิดศักดิ์เป็นคนที่ได้รับคัดเลือก เขาได้รับโอกาสขอพรจากแม่มดราณี และได้รับพรนั้นจนทำให้ชีวิตพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ จากที่เคยล้มเหลวกิจการล้มละลาย เขาได้กลายมาเป็นมหาเศรษฐีจนในที่สุดได้เป็นหัวหน้าสมาคม มีชีวิตที่สุขสบายและยังคงเก็บรักษาความลับเรื่องการขอพรจากแม่มดราณีไว้ ก้องเกียรติเคยมีบุญคุณช่วยเชิดศักดิ์ไว้ครั้งหนึ่งในตอนที่อีกฝ่ายล้มละลาย ดังนั้นเพื่อตอบแทนบุญคุณเชิดศักดิ์จึงบอกความลับเรื่องแม่มดราณีให้ก้องเกียรติรับรู้ เชิดศักดิ์ปล่อยให้เพื่อนเข้ามาภายในถ้ำแห่งนี้เพื่อขอพรจากแม่มดราณีด้วยตนเอง “เราต้องได้ในสิ่งที่อยากได้ ต่อให้ต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม เราจะแลกทุกอย่าง” ก้องเกียรติบอกกับตัวเอง เพื่อเรียกความเชื่อมั่นให้กลับคืน ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาพาตัวเองเข้าไปด้านในลึกขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่รออยู่จะน่ากลัวแค่ไหน ขอเพียงมันสามารถทำให้เขาสมปรารถนา เขายินดีเผชิญหน้ากับมัน บรรยากาศภายในถ้ำแม่มดแห่งนี้มันวังเวงชวนขนลุกไม่น้อย หากจิตไม่แข็งก็ยากจะพาตัวเองก้าวเข้ามาด้านในไหว เมื่อเขาตัดสินใจแล้วว่าต้องขอพรจากแม่มด เขาต้องไม่กลัวอะไร ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ก้าวขาเดินต่อไปอย่างมุ่งมั่น ในที่สุดเขาก็เดินมาถึงโถงถ้ำด้านใน ซึ่งกว้างขวางแตกต่างจากทางเข้ามากนัก ผนังถ้ำมีคบไฟติดไว้จนทั่ว ทำให้โถงถ้ำสว่างจนมองเห็นบริเวณนั้นชัดเจน ตรงมุมด้านในสุดมีม่านสีดำโปร่งบางกางกั้นไว้หลายชั้น แต่สายตาของเขาก็สามารถมองเห็นด้านในได้สลัวลาง หลังม่านกั้นมีเตียงวางไว้ บนเตียงมีร่างระหงของสตรีคนหนึ่งนั่งทอดกายเอนอิงหมอนใบใหญ่ เธอสวมเสื้อผ้าโปร่งบางสีดำไม่ต่างกับผ้าม่าน ชุดของเธอกรุยกรายยาวระพื้น ทว่าเจ้าตัวกลับแหวกช่วงกระโปรงให้ผ่ากว้างอวดเรียวขาสวย จากที่เห็นรางๆ รูปร่างของคนที่นั่งอยู่บนเตียงงดงามไม่น้อย ขาขาวเรียวยาว เอวคอดกิ่ว ผมยาวสลวยสีดำสนิทเงางามราวกับขนกายาวระแผ่นหลังบอบบาง ก้องเกียรติเขม้นมองลอดผ่านผ้าม่านโปร่งเข้าไป แต่ไม่อาจมองเห็นใบหน้าของสตรีผู้นั้นชัดเจน เพราะอีกฝ่ายใช้ผ้าคลุมหน้าไว้ครึ่งหน้า เขาปิดสวิชต์ไฟฉายเมื่อเห็นว่าที่นี่สว่างมากพอ ร่างกำยำทรุดกายลงนั่งคุกเข่าด้านหน้าม่าน “ท่านคือ ท่านแม่มดราณีใช่หรือเปล่าครับ ผมชื่อก้องเกียรติ เป็นเพื่อนของเชิดศักดิ์ที่เคยมาขอพรจากท่านแม่มดเมื่อสี่ปีก่อน เชิดศักดิ์แนะนำให้ผมมาขอพรจากท่านแม่มดครับ” ก้องเกียรติค้อมศีรษะทำความเคารพแม่มดสาวที่นั่งอยู่หลังม่าน เขาเงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงกระพรวนดังกรุ๋งกริ๋งแว่วมา ร่างอรชรขยับตัวเปลี่ยนท่านั่งจากนั่งเหยียดเท้า มาเป็นนั่งชันเข่าข้างหนึ่ง กระโปรงผ่าคลุมเรียวขายาวขาวผ่องแทบไม่มิด คนเห็นลอบกลืนน้ำลายอย่างลืมตัว ความหวั่นเกรงในตอนแรกเลือนหายไป เหลือเพียงความตื่นเต้นที่ได้พบกับแม่มดตัวเป็นๆ ดวงตาคมจดจ้องเรือนร่างงามพิลาสไม่วางตา แม่คุณเอ๋ย... แม่มดอะไรเซ็กซี่ชะมัด ไอ้เชิดมันบอกว่าเป็นแม่มดแก่ ทำไมคนนี้ถึงยังสาวนักวะ หรือว่ามันโกหกเขา ก้องเกียรติคิดว่าเพื่อนเขาคงโกหกว่าแม่มดราณีแก่ชราเพื่อให้เขาหวาดกลัว จินตนาการของเขาแม่มดคือ หญิงชราจมูกงองุ้ม ใบหน้าเหี่ยวย่น นัยน์ตาดุ ไม่ใช่สาวร่างอ้อนแอ้นอรชรราวกับสาวน้อยในตะเกียงวิเศษแบบนี้ ขนาดไม่ได้เห็นหน้าชัดๆ ไม่ได้ยลเรือนร่างเต็มตาเพราะมีม่านกั้น เขาก็รู้สึกแข็งชันจนปวดร้าวไปหมด ผู้หญิงอะไรเซ็กซี่ชะมัด แค่ขยับตัวนิดเดียว คนเห็นแทบคุมตัวเองไว้ไม่ไหว ถ้าเห็นชัดๆ ได้จับตัวเป็นๆ วิมานน้อยๆ คงลอยมาหาเขาแล้ว ก้องเกียรติกลืนน้ำลายหลายอึก สายตาจ้องมองร่างงามแทบไม่กะพริบตา “ชื่อก้องเกียรติเหรอ อืม ให้ราณีเรียกว่าก้องได้ไหม” เสียงหวานใสดั่งระฆังแก้วเอ่ยถาม คนฟังขนลุกซู่ จินตนาการไปถึงริมฝีปากจิ้มลิ้มของคนพูด นึกถึงรสหวานของมันทั้งที่ยังไม่ได้เห็นของจริง “ดะ ได้ครับท่านแม่มด” ก้องเกียรติพยักหน้ารับ “ถ้าอย่างนั้นราณีจะเรียกก้องว่าก้องเฉยๆ นะ ก้องก็เรียกราณีว่าราณีเฉยๆ ด้วย ห้ามเรียกท่านแม่มด เพราะราณีเพิ่งได้รับตำแหน่งแทนท่านป้าราณีได้เดือนเดียวเอง และก้องคือคนแรกที่มาขอพรกับราณี หากก้องมาเร็วกว่านี้อีกสองเดือน ก้องต้องมาขอพรกับป้าราณี คิ คิ” แม่มดสาวหัวเราะเสียงใส เมื่อนึกถึงคุณป้าแม่มดราณีของเธอ ท่านอายุห้าสิบห้าแล้ว ถูกปลดจากการเป็นแม่มดราณีเมื่อสองเดือนก่อนตามพันธสัญญา ซึ่งคนที่ได้รับคัดเลือกมาเป็นแม่มดราณีต้องทำหน้าที่นี้ตั้งแต่อายุสิบแปดจนถึงอายุห้าสิบห้าปี ถึงจะปลดระวาง แม่มดที่ได้รับตำแหน่งแม่มดราณีต้องเรียกตัวเองว่าราณีแทนชื่อเดิม และสามารถให้พรมนุษย์ที่มาขอพรได้เพียงเก้าคนเท่านั้น เฉลี่ยคือสี่ปีหนึ่งครั้ง คนได้รับพรก็จะได้สมปรารถนาในสิ่งที่ขอเป็นเวลาสี่ปี พรจะเสื่อมไปเมื่อมีคนใหม่มาขอพร ซึ่งเชิดศักดิ์คือคนที่เก้าที่มาขอพรป้าแม่มดราณีของเธอ เขาส่งก้องเกียรติมาเป็นคนแรกที่จะได้รับพรจากเธอ เขาจะได้รับสิ่งที่เขาปรารถนาสองข้อเป็นเวลาสี่ปี “นับเป็นเกียรติของผมครับแม่ เอ่อ ราณี” ก้องเรียกชื่อแม่มดสาวตามที่เธอบอกให้เรียก เขาไม่กล้าขัดใจเธอเพราะยังไม่ได้ขอพร “ก้องอยากขออะไรล่ะ ราณีจะได้บอกวิธีขอพรให้ รู้ใช่ไหมว่าต้องแลกอะไรสักอย่างเพื่อพรข้อนั้น” แม่มดสาวเอ่ยถาม พลางจ้องมองชายหนุ่มผ่านม่านบาง พินิจพิจารณาเขาอย่างสนใจ เขาน่าจะอายุมากกว่าเธอไม่กี่ปี รูปร่างสูงใหญ่กำยำอย่างคนออกกำลังกายสม่ำเสมอ แม่มดสาวเขม้นมองใบหน้าของเขาอย่างพอใจ หล่อทีเดียว เขาหล่อเหลากว่าพวกพ่อมดในดินแดนของเธอเสียอีก มนุษย์หล่อแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าหนอ ราณีชักอยากเห็นมนุษย์ผู้ชายคนอื่นๆ บ้างแล้ว มนุษย์จะมีความสามารถบางอย่างเทียบเท่าพ่อมดหรือเปล่า หรือว่ามีมากกว่าน้อยกว่า ชักอยากลองเสียแล้วสิ แม่มดสาวรู้สึกเสียววูบในช่องท้อง กายสาวเต้นตุบกระหายบางสิ่งที่ร้างรามานับเดือนตั้งแต่ถูกส่งตัวมาที่โลกมนุษย์แห่งนี้