แคทยืนเงียบอยู่ในมุมมืดดูเหตุการณ์อยู่ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ หงุดหงิดใจกับความโง่เง่าของนิดา ก่อนจะพึมพำออกมาเสียงเบาแต่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย
“หึ!! ผู้หญิงอะไร มีดีแค่หน้าตาแต่ไร้ประโยชน์เสียเวลาจริง ๆ หึ” เธอเค้นเสียงไม่พอใจพลางส่ายหัวอย่างเอือมระอา มองตามนิดาที่เดินจากไปอย่างหัวเสียด้วยแววตาเย็นชา ราวกับกำลังมองของเล่นไร้ค่าที่เพิ่งพังไป
“เธอคิดจริงเหรอว่ายาแค่นั้นจะสยบผู้ชายอย่างรัลได้ หึ… โง่ชะมัด” พูดจบเธอก็หมุนตัวเดินจากไปอย่างสง่างาม โดยทิ้งไว้เพียงความรู้สึกเย็นเยียบและคำถามมากมายในความเงียบ
หลังจากหมอมาดูอาการและฉีดยาให้อรัลแล้ว ก็ทำให้ทุกคนเริ่มคลายกังวลลงได้ ภีมกับเก้านั่งอยู่ที่โซฟาพูดคุยอยู่กับน้ำหอม ส่วนเซริอยู่ในห้องนอนช่วยดูแลเช็ดตัวให้อรัล แม้ฤทธิ์ยาจะเริ่มเบาลงแต่ผลข้างเคียงก็ยังทำให้ใบหน้าเขาซีดเซียวและเต็มไปด้วยเหงื่อ ดวงตายังคงแดงก่ำ ริมฝีปากแห้งผาก
“พี่รัล ดื่มน้ำ
