“ไอ้ห่ารัล น้องเซริยอมตกลงเป็นแฟนกับมึงแล้วเหรอวะ” ภีมเอ่ยถามตรง ๆ พร้อมเลิกคิ้วมองหน้าเพื่อนอย่างสงสัย ถึงแม้จะได้ยินมาบ้างแล้วแต่ก็อยากได้ยินชัด ๆ จากปากเพื่อนอีกครั้ง
“เสือก!!” อรัลตอบสั้น ๆ แต่มุมปากกลับยกยิ้มอย่างห้ามไม่อยู่ความสุขฉายชัดจนปิดยังไงก็ไม่มิด
“แหม... ปากดีไอ้สัส ถ้าไม่ได้กูช่วยคิดแผนมึงจะง้อน้องเขาสำเร็จไหม” ภีมแกล้งแหย่เสียงดังพร้อมยักคิ้วกวน ๆ
“พูดมาก” อรัลบ่นพร้อมยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม สีหน้าเรียบนิ่งแต่ดวงตามีแววล้อกลับราวกับกำลังบอกว่า ‘ก็จริงของมัน’
“ไอ้คนไม่สำนึกบุญคุณ ไอ้เพื่อนชั่ว” ภีมโวยวายใส่อรัลเสียงดังแต่อีกคนกลับไม่สนใจ แต่พอได้ยินคำพูดถัดมาของเพื่อน อรัลก็หันมามองด้วยสายตาดุดัน
“จะว่าไป น้องเซริก็สวยจริง ๆ นั่นแหละ แม่งเวลาน้องมันยิ้มทีเหมือนโลกทั้งโลกสดใส แค่ได้อยู่ใกล้ ๆ ก็ไม่อยากไปไหนแล้ว” เสียงทุ้มของภีมเอ่ยขึ้นเบา ๆ สายตาเหม่อมองไปข้างหน้าราวกับกำลังน
