This Time, I Love You

No Longer in Shadows

“I’ll hate you if you leave me.” Wika nang dalaga habang nangingilid ang luha sa mga mata niya. Bagay na hindi nakaligtas sa paningin ni Ryner. Napahawak din si Primrose sa kamay niya. Nararamdaman niya ang panginginig nang katawan niya. At hindi iyon nakaligtas sa mg ani Ryner na wala atang napapalampas na eksresyon o reaksyon ng dalaga. Marahang hinawakan ni Ryner ang kamay nang dalaga.

“Why would I leave you? Didn’t I say I would never let go? Hindi ako sisira sa pangakong iyon. Even if it mean my life.” Wika nang binata na ngumiti para e-assure ang dalaga. Iyon lang ang pinakinggan nang dalaga saka pumatak ang luha sa mga mata niya. Maybe she was waiting for someone to say those exact words that Ryner utter para tuluyan niyang mapagtanto kung ano ang dapat niya gawin.

“You don’t have to cry. I am here.” Masuyong wika nang binata at pinunasan ang luhang pumatak sa pisngi nang dalaga. Tumango naman ang dalaga saka huminga nang malalim para pakalmahin ang sarili bago lumingon sa pamilya nila habang nakahawak parin ang kamay kay Ryner.

Nang mga sandaling iyon, Pakiramdam ni Primrose. May lakas siyang harapin ang ama niya. Ang mga kamay nang binata ay parang malalakas na pader na sumusuporta sa kanya.

“I refuse to annul my marriage with Ryner.” Anang dalaga. Dahilan para mapaawang ang labi sni Zayne at ang ama ni Primrose dahil sa labis na pagkabigla. Hindi naman maitago ang galit ni Zayne dahil sa naging desisyon nang dalaga. He was sure na hindi kayang talikuran ni Primrose ang pamilya niya. Pero ano itong naririnig niya. Mas pipiliin pa nito si Ryner kesa ang pagkilala nang ama niya na alam ng lahat na matagal nang gusto nang dalaga.

“Didn’t you just hear what I said, young lady?” Tanong nang papa niya.

“I did. And I refuse. I am choosing myself this time.” Anang dalaga.

“Choosing yourself? Anong pinakain saiyo nang lalaking yan. He stole my wife.”

“He didn’t steal anything, Zayne.” Ani Primrose at Bumaling sa binata. “I was never yours to begin with. At bakit mo baa ko gustong pakasalan? Para sa merger? You don’t need Prism and Pearl. You can grow your business empire as you please.” Wika nang dalaga na hindi maitago ang emosyon.

Isang malakas na sampal ang umalingaw-ngaw sa loob nang ball room. Isang sampal ang ginawad nang ama ni Primrose sa kanya. Sasusundan pa sana niya iyon nang isa pang sampal ngunit biglang pinigilan ni Ryner ang kamay nang lalaki.

Nang mapansin nang lalaki ang kamay ni Ryner agad nitong binawi ang kamay sa pagkakahawak ni Ryner.

“Papalampasin ko ngayon ang ginawa niyo. Pero sa sususnod na saktan niyo ulit si Primrose----”

“Ano? Gaganti ka? What made you-----” putol na wika ni Zayne.

“I can do more than that. Hindi ko hahayaang kahit sino man sa inyo ang manakit sa kanya. I think you’ve more that enough.”

“Anong kaya mong gawin? Isa kalang simpleng professional baseball player. Anong kaya mong ipagmalaki.” Wika ni Zayne saka bumaling kay Primrose.

“Kapag sumama ka sa kanya. Alam mo ang mangyayari saiyo. Hindi mo na pwedeng balikan ang mga iiwan mo sa Prism and pearl.”

“I know that. And I couldn't care less. I think I am already done following your shadow.” Wika nang dalaga saka bumaling sa papa niya.

I'm sorry, Papa. But this time, I believe it's not wrong to choose my own happiness. All my life, I've felt a quiet emptiness inside me—something missing that neither Prism and Pearl could ever truly fill. I think I need to find that missing piece on my own. Please know that I’m deeply grateful for everything you’ve done for me, and for all the opportunities you've given so selflessly. I never wanted to disappoint you… and yet, I know I might be doing just that. Still, I hope one day you'll understand why I had to take this pathwika nang dalaga habang nakatingin sa papa niya.

“Mas pipiliin mong sumama sa kanya? Kesa ang tulungan ang pamilya mo. Sino ba siya sa buhay mo? He was just a replacement.”

“Stop calling him that.” Anang dalaga sa ama niya. “I hope you can find it in your heart to forgive me for this decision.” Anang dalaga. Napapatingin si Ryner sa kamay nang dalaga na hawak niya. She was shaking. Alam niyang pinipilit ni Primrose na maging matatag. Wala siyang ibang magawa nang mga sandaling iyong kundi ang pisilin niya ang kamay nang dalaga para e-assure ang dalaga sa suporta niya.

“Let’s go.” Wika ni Primrose saka bumaling kay Ryner.

“Yeah.” Ngumiti wika ni Ryner saka inakay ang dalaga papalabas nang ball room. Hindi naman nakapagsalita ang ama ni Primrose dahil sa pagkabigla sa sinabi nang dalaga. He was thinking Primrose will still choose their family business. Kahit buong buhay niya naging anino lang ito ni Pearl iniisip niyang naging masaya si Primrose dahil nag tatrabaho pa rin naman ito sa kompanya nila at alam niya kung gaano ka loyal si Primrose sa pamilya nila. At masakit para sa kanya na biglang talikuran nang anak niya.

“Hey.” Biglang wika ni Ryner nang biglang mapaupo si Primrose. Nang makalabas sila nang ball room biglang natigilan sa paglalakad si Ryner nang biglang maupo ang dalaga at itinungo ang ulo sa mga tuhod.

“Hey, Are you okay?” Nag-aalalang wika ni Ryner saka napayuko para tingnan kung okay lang ang dalaga alam niya kung paano nito pinatatag ang sarili sa harap nang pamilya nila. Standing for herself and choosing her own path. Alam din niya kung ano ang mga binitawan ni Primrose.

“Kung nagsisisi ka sa ---” biglang naputol na wika nang binata nang biglang tumingin si Primrose sa kanya.

“Sabihin mong hindi ko tinalikuran ang pamilya.” Wika nang dalaga. Hindi naman nagsalita si Ryner. Paano niya sasabihin gayong iyon naman ang ginawa ni Primrose. She is brave to stand up for herself kaya lang siguro nang mga sandaling iyon in denial ang dalaga sa ginawa niya.

“I don’t have a job now. My dad severed his ties with me. I am stubborn. Are you okay with that?” Tanong nang dalaga. Dahil sa sinabi nang dalaga biglang napangiti si Ryner. Muntik na siyang kabahan, akala niya sasabihin nang dalaga na nagsisisi ito sa ginawa but he is worries about something else. Which just proves that she is Primrose. She never changes.

“I am only a professional baseball player. Is that okay with you? I have a lot of fan clubs and interact with women-----”

“Hey Mister.” Biglang wika ni Primrose na biglang tumayo dahilan para mabigla si Ryner at mapatingala.

“You can interact with your fan clubs. But I am supposed to be your number one priority. I am in your care now.” Anang dalaga. Nawala ang pagkabigla sa mukha ni Ryner saka napangiti.

"You’ll always be my number one," the young man said softly, cupping the girl's face in his hand. "I don’t know what the future holds, but right now... I’m certain—" He stopped, the rest of his words hanging in the air.

Primrose said nothing, waiting—hoping—for him to continue. But instead of speaking, he leaned in, closing the distance between them, and pressed a gentle kiss to her lips, letting his silence speak the words he couldn’t.

He didn’t need words. The moment his lips met hers, the world seemed to fall away. It wasn’t rushed—it was deliberate, aching, full of everything he hadn’t said. His hand lingered on her cheek, thumb brushing gently against her skin as if memorizing the shape of her.

Primrose responded with a soft gasp, her fingers instinctively curling into the fabric of his shirt. The kiss deepened, slow and searching, as if they were both trying to hold on to something fragile yet undeniable.

It was a kiss that spoke of promises not yet made, of fears momentarily forgotten, and of a love that had waited too long to be named. In that breathless space between them, time stilled—and for once, nothing else mattered.