"แค่ผู้หญิงคนเดียวมึงหากันไม่เจอ ถ้ายังหาไม่เจอไม่ต้องกลับมาให้กูเห็นหน้า ไป "
"ครับนาย "ลูกน้องก้มหน้ารับคำสั่งผู้เป็นเจ้านาย ต่างรู้ว่าเวลามาคัสโมโหมันน่ากลัวมากแค่ไหน แต่ครั้งนี้มากกว่าเป็นสิบเท่า ดวงตาแดงก่ำพยายามกลั้นความโกรธเอาไว้ไม่ให้สติแตกไปมากกว่านี้ หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อรู้ว่าเธอหายตัวไป ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม
"ป๊ะป๋าขาทำไมวันนี้กลับบ้านเร็วคะ แล้วนี่เธอไปไหนคะทำไมวันนี้เดซี่ไม่เห็นเธอมานั่งรอป๊ะป๋าเลย " เด็กน้อยเดินออกมาจากห้องนอนพร้อมกับตุ๊กตาตัวโปรด
"........" ไร้ซึ่งคำตอบ ไม่รู้ว่าจะตอบออกไปอย่างไร ถ้าลูกสาวรู้เรื่องทั้งหมด เดซี่อาจจะโกรธและไม่พูดดีกับเขาไปอีกหนึ่งแค่นี้ก็มืดแปดด้านไปหมด
"ป๊ะป๋ารู้ไหมว่าเธอรอป๊ะป๋าทานข้าวทุกวันเลยนะคะ บางวันเธอแทบไม่ทานอะไรเลย เธอนั่งรอป๊ะป๋ากลับบ้านทุกวัน เดซี่สงสารเธอ ต่อไปนี้ป๊ะป๋ากลับบ้านเร็ว
