เมียสุดที่รักมาเฟีย

เมียสุดที่รักมาเฟีย EP.10

วันนี้จันทร์เจ้าต้องเข้ารับการผ่าตัดก้อนซีสต์ในมดลูก มาคัสพาเธอมาที่โรงพยาบาลแต่เช้าเพื่อเตรียมพร้อมก่อนผ่าตัด เธอมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก มาคัสอยู่ใกล้และให้กำลังใจไม่ไปไหน เหตุผลที่ต้องพาข้ามน้ำข้ามทะเลมารักษาที่โรงพยาบาลนี้ก็เพราะเขาเป็นผู้สนับสนุนอุปกรณ์ทางการแพทย์หลักให้ที่นี่ มาคัสแบ่งรายได้จากการค้าอาวุธเถื่อนมาซื้อเครื่องมือแพทย์ให้กับโรงพยาบาลนี้ ถึงจะทำเรื่องผิดกฎหมายแต่ยังมีความดีอยู่ มาคัสชอบช่วยเหลือผู้ยากไร้ตามมูลนิธิต่างๆ มูลนิธิเด็กกำพร้า บ้านพักคนชรา เขาอยากหยิบยื่นสิ่งดีๆ ให้กับคนเหล่านี้ให้มีโอกาสเท่าเทียมกับคนทั่วไป เขาเข้าใจความรู้สึกเหล่านี้ดี เพราะเขาก็เติบโตมาจากบ้านเด็กกำพร้าเหมือนกัน

"ป๊ะป๋า ป๊ะป๋า ขา" ทันทีที่เดซี่ลืมตาตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นมาคัสนอนอยู่ข้างๆแล้วและว่าที่แม่เลี้ยงเธอด้วย เดซี่นึกย้อนไปเหตุการณ์เมื่อคืนรู้สึกมีความสุขกับสิ่งที่จันทร์เจ้าสอนให้ทำมาก แต่นั่นก็ยังไม่ทำให้เธอยอมรับผู้หญิงคนนี้มาเป็นแม่ใหม่ของเธอง่ายๆ แม่ของเธอมีเพียงมารีอาคนเดียวเท่านั้น ไม่มีใครสามารถมาแทนที่มารีอาแม่แท้ๆ ของเธอได้

"เจ้านายพานายหญิงออกไปโรงพยาบาลตั้งแต่เช้าแล้วครับคุณหนู " ลูคัสไม่ได้ติดตามมาคัสไปด้วยเพราะถูกสั่งให้ดูแลเดซี่อยู่ที่บ้าน

"ไปทำไม ไปทำอะไรที่โรงพยาบาล" เดซี่สึกสงสัยว่าทำไมมาคัสต้องพาจันทร์เจ้าไปโรงพยาบาลด้วย หรือว่าเธอจะป่วยแต่ดูแล้วเมื่อคืนนี้จันทร์เจ้ายังอาการปกติอยู่เลยนี่นา

"นายหญิงต้องเข้ารับการผ่าตัดวันนี้ครับ "

"ผ่าตัด ผ่าทำไม แล้วเป็นอะไรทำไมจะต้องผ่าตัด เดซี่จะไปโรงพยาบาลพาเดซี่ไปเร็วๆ " เดซี่ไม่รอช้ารีบสั่งให้ลูคัสเตรียมรถแล้วเดินทางไปที่โรงพยาบาลทันที

พอเข้าใจแล้วว่าทำไมมาคัสพาว่าที่แม่เลี้ยงมาที่นี่เพราะต้องการพามารักษาโรงพยาบาลประจำของที่บ้านนี่เอง ว่าที่แม่เลี้ยงป่วยเป็นอะไรกันนะ เดซี่ได้แต่ตั้งคำถามไว้ในหัวของเธอมากมาย

โรงพยาบาล

"ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะไม่ไปไหนจะรออยู่หน้าห้อง ฉันจะรอเธอออกมา " มาคัสก้มลงจูบที่หน้าผากของเธอก่อนที่บุรุษพยาบาลจะเข็นเตียงของเธอเข้าห้องผ่าตัด

"ป๊ะป๋า ขา ป๊ะป๋า " เดซี่วิ่งกระหืดกระหอบมาหามาคัสโดยมีลูคัสตามมาด้วยติดๆ

"ทำไมไม่รออยู่ที่บ้าน ตามป๋ามาทำไม" มาคัสอุ้มร่างเด็กน้อยขึ้นมาด้วยความเอ็นดูในความน่ารักและกลัวเจ้าของขาสั้นนั้นจะล้มหน้าทิ่มเสียก่อน

"เธอเป็นอะไรคะ ทำไมต้องผ่าตัด " เดซี่ถามมาคัสด้วยสีหน้าและแววตาที่ไร้เดียงสาปนสงสัย

"จันทร์เจ้ามีซีสต์ในมดลูกเธอเลยต้องเข้าผ่าตัด "

"คืออะไรคะ เดซี่ไม่เข้าใจ " เดซี่มีสีหน้าที่งุนงงกับคำตอบของมาคัส

"รอให้หนูโตก่อนนะ แล้วหนูก็จะรู้เองอธิบายตอนนี้เดซี่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี "

"แล้วเธอจะหายมั้ยคะ " มาคัสอมยิ้ม ดูท่าเดซี่จะเริ่มยอมรับจันทร์เจ้าขึ้นมาบ้างแล้ว ถือเป็นสัญญาณที่ดีเพราะเดซี่ไม่เคยแสดงอาการแบบนี้ให้ใครมาก่อน

"หายสิ หายแน่นอน ทำไมเดซี่เป็นห่วงเธอเหรอ " มาคัสจ้องลึกไปที่ดวงตาไร้เดียงสาของเด็กน้อย

"เปล่าซะหน่อย เดซี่แค่อยากให้เธอกลับมาสอนปักคอสติสลายใหม่ก็เท่านั้น " มาคัสลืมสังเกตถุงกระดาษใบเล็กในมือของลูกสาวไปเสียสนิท เดซี่บอกว่าแวะซื้ออุปกรณ์ปักคอสติสที่ร้านงานฝีมือแห่งหนึ่งมาอยากให้จันทร์เจ้าสอนปักลายใหม่ที่คิดและออกแบบเอาไว้ในหัว

หลายชั่วโมงผ่านไป

ประตูบานใหญ่สองบานเปิดออกพร้อมกัน เตียงผู้ป่วยถูกเข็นออกมาจันทร์เจ้านอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง การผ่าตัดผ่านพ้นไปด้วยดี ไม่มีภาวะแทรกซ้อนใดๆ เธอถูกเคลื่อนย้ายไปพักห้องพิเศษของทางโรงพยาบาล เดซี่และมาคัสตามติดชิดขอบเตียงไปยังห้องพัก

" เมื่อคนไข้ฟื้นอาจมีอาการคลื่นไส้อาเจียนเล็กน้อยนะครับ เนื่องจากเป็นผลข้างเคียงของยาสลบ ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว อีกแค่วันสองวันก็กลับบ้านได้ หมอขอตัวก่อนนะครับ "

เมื่อแพทย์ใหญ่เจ้าของเคสผ่าตัดเดินออกไป มาคัสก็ปรี่เข้ามาข้างเตียงทันที ตอนนี้รอเพียงให้เธอฟื้เท่านั้น เดซี่เข้าใจและรับรู้ถึงความเป็นห่วงและความรักที่มาคัสมีให้เธอคนนี้ ลูกสาวที่รักจึงใช้มือเล็กๆ กอบกุมมือใหญ่ของมาคัสขึ้นมาจับไว้แน่นเพื่อให้กำลังใจ

"เธอปลอดภัยแล้วนะคะป๊ะป๋า" มาคัสหันมองเด็กน้อยที่รักปานแก้วตาดวงใจ นึกไม่ถึงว่าสถานการณ์แบบนี้เดซี่จะมีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากเช่นนี้ เธอเข้มแข็งและส่งต่อกำลังใจเล็กๆ ให้กับเขา เพียงเท่านี้ก็ทำให้มาคัสรู้สึกดีมากแล้ว

"แม่คะ พ่อคะ จันทร์คิดถึงพ่อกับแม่นะคะ "

"จันทร์เจ้า จันทร์เจ้าได้ยินฉันมั้ย จันทร์เจ้า " จันทร์เจ้าค่อยๆ ลืมตาเห็นมาคัสเป็นคนแรกที่ลืมตาเชื่อแล้วว่าเขาจะไม่มีวันทิ้งเธอ แม้ในยามที่เธออ่อนแอและต้องการกำลังใจมากที่สุด

"มาคัส ขอน้ำหน่อยค่ะ"

"นี่ค่ะ น้ำค่ะ " เดซี่ใช้ความไวคว้าแก้วน้ำใส่หลอดแล้วนำมาป้อนจันทร์เจ้าถึงปาก มาคัสยืนงงการกระทำครั้งนี้ของเดซี่

"ขอบใจจ้ะ " จันทร์เจ้ายิ้มและเอ่ยขอบคุณเด็กน้อยน่ารัก

"นี่เดซี่ซื้ออุปกรณ์มาเองแล้วนะ ช่วยสอนเดซี่หน่อยสิ เดซี่อยากทำลายใหม่ นะๆ " เดซี่เดินไปหยิบถุงกระดาษเล็กๆ ที่ภายในบรรจุอุปกรณ์ใช้ปักคอสติสมายืนข้างเตียง จันทร์เจ้าแอบยิ้มให้กับความน่ารัก เดซี่คงชอบงานฝีมือมาก

"เดซี่ จันทร์เจ้าเพิ่งฟื้นอย่าเพิ่งกวนสิ " มาคัสทำเสียงปรามแกมดุ จึงทำให้เดซี่เตรียมเบะทันที

"มาคัสคะไม่เป็นไรค่ะ อย่าดุแกเลย ไหนจะให้สอนลายไหนคะ " จันทร์เจ้าหันไปดุมาคัสทันที มาเฟียหนุ่มทำหน้าหงอยขึ้นมาทันที

"เดี๋ยวเดซี่วาดให้ดูนะคะ " เด็กน้อยกระตือรือร้นควานหาดินสอและกระดาษในกระเป๋าเป้ใบเล็กที่มักสะพายติดตัวไปไหนมาไหนออกมา ตั้งหน้าตั้งตาวาดรูปที่จะนำมาเป็นแบบในการปักให้จันทร์เจ้าดู จันทร์เจ้าคิดว่าที่จริงแล้วเดซี่แค่ต้องการเพื่อนที่เข้าใจเธอมากกว่าคนที่จะเข้ามาควบคุม เดซี่เป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องการความรักและความเอาใจใส่ แต่สิ่งที่เธอได้รับเป็นวิธีที่ผิดเท่านั้นเอง

มาคัสส่ายหัว นี่ขนาดเดซี่ยังไม่ยอมรับจันทร์เจ้าแบบเต็มตัว ถ้าวันหนึ่งทั้งสองคนเข้ากันได้ เขาไม่กลายเป็นหมาหัวเน่าขึ้นมาเลยเหรอ คิดแล้วก็เริ่มหวั่นขึ้นมา

ประเทศไทย

"อะไรนะไอ้มาคัสสั่งระงับสินค้าล็อตใหญ่ที่กำลังจะมาถึงงั้นเหรอ "

"ครับนาย " เดวิสฉุนจัดกับการกระทำของเจ้าพ่อมาเฟียค้าอาวุธเถื่อนอย่างมาคัส งานนี้เขาต้องขาดทุนหลายสิบล้านบาทเลยทีเดียว อีกทั้งยังต้องเสียลูกค้ารายสำคัญไปอีกหลายรายภายในชั่วพริบตา

"หึ นี่ยังไม่ทันไร ก็ทำงานล่มแล้วเหรอวะ เพราะอะไรมันถึงทำแบบนั้น"

"มันพาผู้หญิงไทยคนหนึ่งไปรักษาตัวที่บ้านเกิดครับ " เดวิสสงสัยว่าผู้หญิงไทยคนนี้เป็นใครกัน ทำไมเจ้าพ่อมาเฟียอย่างมาคัสต้องให้ความสำคัญถึงกับยอมขาดทุนกับการลงทุนครั้งนี้

"ไปสืบมาว่านังนั่นเป็นใคร "

"ครับนาย"

โรงพยาบาล

"เดซี่จะนอนที่นี่นะคะป๊ะป๋า เดซี่ไม่กลับบ้าน นะๆ "

"ให้แกนอนนี่เถอะค่ะมาคัส กลับไปที่บ้านแกก็ไม่มีเพื่อน " เดซี่งอแง ไม่ยอมกลับบ้าน มาคัสเริ่มปวดหัวเธอทำตัวติดจันทร์เจ้าจนไม่ยอมไปไหน

"โอเคๆ ป๋ายอมก็ได้ แต่ห้ามก่อเรื่องเด็ดขาด " มาคัสไม่อาจขัดใจเมียตัวเองได้ เลยต้องจำยอมตามใจเด็กน้อยให้นอนค้างที่โรงพยาบาล

"เย่ๆ เรามาเริ่มต่อดีกว่าค่ะ " เดซี่ที่ตอนนี้กระโดดขึ้นไปนั่งอยู่บนเตียงกับจันทร์เจ้าเป็นที่เรียบร้อย เธอกำลังง่วนอยู่กับการปักคอสติสลายใหม่ ลายที่เธอตั้งใจปักคือรูปครอบครัว มีทั้งพ่อแม่แล้วก็ลูก วิวด้านหลังเป็นบ้านหลังงามของเธอเอง เดซี่บอกว่าอยากได้ครอบครัวที่อบอุ่นและอยู่กันแบบพร้อมหน้าพร้อมตาเหมือนในภาพที่ตั้งใจทำขึ้นมา