คุณหมอแพ้ทางเด็ก (หมอธันทร&น้องนาง)

30.เซอร์ไพรส์

ความเดิม- "ผมอิ่มแล้วกินไม่ไหวช่วยกินหน่อยซิ เงินทอนก็เก็บไว้เลยขี้เกียจเก็บแบงค์ย่อยกับเงินเหรียญ" ชายหนุ่มพูดยิ้ม ๆ และคะยันคะยอให้หญิงสาวกินอาหารตรงหน้าเสียเอง

………………………………………..

..อ้าว ซื้อมาแล้วเนี่ย ไหนบอกหิวมากไงคะ ให้สั่งมาทำไมเนี่ย..แล้วก็ไม่กิน น่าเสียดายออก.. มานิดาบ่นกระปอดกระแปดตามประสาคนรู้จักคุณค่าของเงินพร้อมกับก้มมองอาหารในมือก็ยั่วน้ำลายไม่ใช่เล่นแถมยังเป็นของโปรดของเธออีกต่างหาก ยอดผักนี่ก็น่ากิน ไก่หรือก็น่าจะหมักจนนุ่มนะนี่ หญิงสาวได้แต่คิดในใจแต่เผลอกลืนน้ำลายเสียอึกใหญ่

..กินเถอะ ถ้าผมไม่อิ่มเสียก่อนนะ อย่าหวังว่าเราจะได้กิน น่าอร่อยอยู่นะนั่นร้านนี้เค้าเป็นไก่นะ เค้ารองรับลูกค้าที่เป็นอิสลามน่ะ โชคดีของพวกที่ไม่บริโภคสัตว์ใหญ่ที่ได้อานิสงส์ไปด้วย.. ธันทรพูดเปรย ๆ ออกมาเพราะรู้มาว่าคนตัวเล็กไม่บริโภคสัตว์ใหญ่

..ค่ะ ก็ได้ค่ะ ยังพอมีเวลาอีกมากกว่าจะถึงชั่วโมงเรียน.. เมื่อปลงใจแล้วมานิดาก็นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับอาจารย์หนุ่มและลงมือกินอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อยไม่กั๊กสวย

ด้านธันทรที่แอบมองดูเด็กสาวกินอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อยก็นึกเอ็นดู พลางนึกไปถึงเรื่องราวที่มารดาของตัวเองพูดขึ้นในวันนั้นจึงล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋ามาเปิดรูปของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ถ่ายรูปคู่กับมารดาของตัวเองเมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้วก็ต้องตกใจที่เด็กผู้หญิงในรูปที่เขาถ่ายเก็บไว้ในมือช่างมีหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาเหลือเกินไม่ว่าจะเป็นจมูกปากคิ้วคางแต่ต่างกันที่ดวงตา เพราะคนตัวเล็กมีดวงตาที่สดใสดูมีพลังอยู่เสมอ ไม่เหมือนกับดวงตาในรูปถ่ายที่ดูจะเอนเอียงไปทางหวานซึ้งแต่เศร้าสร้อย แต่เขาต้องกลับมาอยู่ในห้วงปัจจุบันอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเสียงหนึ่ง

..อาจารย์คะ หนูอิ่มแล้วค่ะ จะขึ้นห้องแล้ว ขอบคุณนะคะสำหรับอาหารมื้อเช้า.. มานิดาบอกอย่างรู้มารยาท

..ออ..ครับ ผมก็จะไปเหมือนกัน งั้นตามสบายเลยนะผมขอนั่งดูอะไรสักพักแล้วจะไปเหมือนกัน.. ธันทรบอกยิ้ม ๆ แล้วหันมาสนใจที่หน้าจอมือถือต่อไปแต่แท้ที่จริงแล้วเขากำลังสืบหาอะไรบางอย่างต่างหากล่ะ

หลังจากที่หมกมุ่นครุ่นคิดได้สักพักชายหนุ่มจึงตัดใจไว้ก่อนเพราะวันนี้เขามีสอนนักศึกษาแพทย์เสียด้วยซิแต่โชคร้ายจังที่ไม่ใช่นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่สองน่าเสียดายจริง ๆ

……………………………………………

@บ้านอารยะไพศาล

ด้านคุณนายจันทราเมื่อนึกขึ้นได้ว่ามีเพื่อนฝูงที่พอจะช่วยเหลือเรื่องนี้ได้บ้างจึงส่งข้อมูล ‘พนิดา วรรณวัฒน์’ ให้เพื่อน ๆ ช่วยสืบค้นทันที เพราะเธอต้องการจะรู้ว่าสกุลเดิมของชื่อนี้ใช่ 'เวียงวงค์' หรือไม่ และถ้าใช่ นั่นหมายความว่า พนิดาต้องการจะฝากฝังลูกทั้งสองให้เธอดูแลต่อเป็นแน่ และถ้าเป็นเช่นนั้นเธอพร้อมแล้วที่จะอ้าแขนรับทั้งสองพี่น้องไม่ว่าในสถานะไหนก็ตาม และเธอกำลังรอฟังผลว่าเป็นอย่างไรบ้าง ครั้งนี้เธอรู้สึกมั่นใจแปลก ๆ ว่าสิ่งที่เธอพยายามตามหาและรอคอยคงใกล้เข้ามาแล้ว

..นั่งเหม่ออะไรหรือคุณจันทรา.. คุณหมอธนาเอ่ยทักทายภรรยาเพราะมายืนต่อหน้าเธอนานแล้วก็ยังไม่รู้ตัวอีกในขณะที่ในมือก็มีผลไม้วัตถุดิบที่ใช้ในการทำครัว

..ก็คิดไปเรื่อยแหละค่ะคุณ วันนี้ไม่มีสอนบ่ายต่อหรือคะถึงได้กลับบ้านเร็ว นั่นหิ้วอะไรมาเยอะแยะเชียว.. คุณจันทรารีบกลับออกมาจากห้วงความคิดเอ่ยถามสามีพร้อมกับรีบเข้าไปช่วยรับข้าวของในมือ

..ไม่มีอ่ะ พอแล้ว.. ถึงมีก็ไม่รับ เกษียณแล้วจะกลับมาอยู่เป็นเพื่อนคุณนายจันทราไง จะชวนทำอาหารไว้รอลูก ๆ น่ะ วันนี้คนโตไม่มีเคส คนเล็กไม่มีเวร.. คุณธนาพูดกับภรรยามุมปากยกยิ้ม

..อ้าวเหรอคะคุณดีจริง..ว่าแต่..ข่าวกรองแล้วเหรอคะ..

..อื้อ..กรองแล้วซิ่..เซอร์ไพรส์..ปะ..เข้าครัวกัน..แต่ผมขอไปอาบน้ำหน่อยนะเพิ่งมาจากโรงพยาบาลขอหน่อยเถอะ..

..ตามสบายค่ะ เดี๋ยวฉันจะเตรียมล้างวัตถุดิบรอ..

หลังทุกอย่างพร้อมสรรพ สองสามีภรรยาก็ช่วยกันรังสรรค์เมนูโปรดของลูก ๆ ทั้งสอง แต่แปลกใจอยู่นิดหนึ่งที่เห็นเครื่องส้มตำด้วยแต่ก็คิดเอาเองว่าลูกสาวคงอยากกินจึงปล่อยผ่านไม่ซักไซ้ให้มากความ และไม่นานเกินรอก็ได้ยินเสียงเล็กเสียงน้อยของลูกสาวคนเล็กดังมาจากหน้าบ้าน

..มาแล้วค่า ทำอะไรกินค๊า..หอมจัง..

..นั่น..เสียงมาก่อนตัว ลูกสาวแม่โตจนสามสิบแล้วก็ยังเหมือนเด็ก ๆ อยู่เลย.. คุณหมอธนาเอ่ยยิ้ม ๆ แล้วมองไปที่หน้าบ้านเป็นระยะ ๆ

..มองหาลูกชายหรือคุณ คงไม่มาแล้วมั๊ง ติดเคสอีกตามเคย ฉุกเฉินอีกละซิ..

..เดี๋ยวก็รู้น่าคุณ.. คุณธนาพูดเป็นนัยย์ แล้วยิ้มอารมณ์ดี

สักพักคนที่ทุกคนเฝ้ารออย่างลุ้น ๆ ก็ปรากฎตัว

"มาได้สักทีนะตาธัน คิดว่าจะติดเคสเสียแล้ว" คุณนายจันทราเอ่ยขึ้นอย่างโล่งอกเมื่อเห็นลูกชายของเธอปรากฎตัว

"ทำอะไรกินครับแม่ พอดีผมมัวแต่รอยัยคนนี้น่ะครับ กว่าจะพามาได้ กล่อมเสียตั้งนาน" ธันทรพูดยิ้ม ๆ แล้วหันหลังไปมองใครบางคน

"พ่อครับแม่ครับ นี่มานิดานะครับ น้องเป็นนักศึกษาแพทย์ปีสอง แล้วก็เคยทำงานพิเศษช่วงปิดเทอมที่คลินิกของยัยจิราด้วยครับ" ธันทรเอ่ยยิ้ม ๆ พร้อมกับแนะนำหญิงสาวให้บิดาและมารดาของเขาได้รู้จักซึ่งทั้งสองรับรู้แล้วว่าหญิงสาวคือคนที่เขาสนใจและอยากไปต่อ

"สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ" มานิดายกมือกระพุ่มไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสามอย่างนอบน้อม