คุณหมอแพ้ทางเด็ก (หมอธันทร&น้องนาง)

33.พบเจอ

ความเดิม- "ดีใจด้วยนะคะพี่ธัน ยังไงเสียพี่ชายก็ต้องมีครอบครัวก่อนน้องนะคะ" ธันจิราพูดจากความเห็นส่วนลึกของตนแล้วยิ้มอบอุ่นให้พี่ชาย

…………………………………………

"ขอบใจมากจิรา" ธันทรหันไปยิ้มให้น้องสาวสุดที่รักและลูบผมเบา ๆ อย่างนึกเอ็นดู

"เอ..แล้วเรื่องพี่ชายของแม่หนูนางที่ไปสอบพยาบาลชุมชนไว้ว่ายังไงบ้างล่ะ ตาธัน ผลออกหรือยัง" คุณนายจันทราเอ่ยถามอย่างนึกขึ้นได้

"เอ...ได้ยินมานิดาบอกว่าประมาณหนึ่งเดือนครับถ้าไม่ได้จะไปสมัครโรงพยาบาลเอกชนครับ" ธันทรตอบมารดาตามที่ได้รู้มา

"ต้องได้ซิ่ หลานฉั๊นต้องได้ หลานฉั๊นเก่งออกอย่างนั้น" คุณนายจันทราพูดอย่างหมายมั่น

"อย่าบอกนะว่าคุณจะใช้เส้นสาย ไม่เอานะ ผมไม่เห็นด้วย" คุณธนาเอ่ยขึ้นอย่างเป็นการป้องปราม

"ใครบอกว่าจะใช้เส้นสายละคะ มันเป็นการรักษาสิทธิ์ต่างหาก หลานดิฉันเก่งอยู่แล้วค่ะ แต่ดิฉันต้องไปรักษาสิทธิ์หลานชายของดิฉั๊นด้วยเหมือนกัน เอาเป็นว่าดิฉั๊นไม่เล่นวิธีสกปรกแน่นอนค่ะ ถ้าสอบไม่ได้ก็ไปโรงพยาบาลเอกชนซิคะ โรงพยาบาลดี ๆ มีถมเถ เพื่อน ๆ ของดิฉันที่ลูกเต้าเค้าทำโรงพยาบาลอยู่หลายคน แค่ฝากหลานชายสักคนจะเป็นไรไป" คุณนายจันทราพูดลอยหน้าลอยตา

ด้านธันจิราที่ฟังอยู่ได้แต่กระซิบกระซาบกับพี่ชาย

/พี่ธัน แม่เราถ้าจะเห่อหลานสาวหลานชายเอามากเลย เราจะตกกระป๋องหรือเปล่านะ..

/ไม่รู้ซิ แต่ที่แน่ ๆ เราต้องดูแลน้องสาวแล้วก็น้องชายดี ๆ นะ ไม่งั้นอาจมีเคืองได้..

/อันนี้โอเคเลย ว่าแต่น้องเราไม่รู้ตัวเนี่ยซิ จะบอกยังไงล่ะ

/มันต้องมีสักวันแหละน่า

จบบทกระซิบกระซาบ แต่คุณธนาและคุณจันทราได้ยินหมดที่สองพี่น้องคุยกัน

หนึ่งเดือนผ่านไป

ผลสอบของมานพออกแล้วปรากฎว่าเขาสอบติดและได้เข้ารับราชการเป็นพยาบาลของสถานพยาบาลในชุมชนแห่งหนึ่ง

@บ้านวรรณวัฒน์

..พี่นพ นางดีใจด้วยน๊า ต่อไปนี้พี่นพจะได้ทำงานที่มั่นคงแล้ว พี่นพออกรถยนต์เถอะ เอาไว้ไปทำงาน เผื่อฝนตกฟ้าร้องจะได้ไม่เปียก เผื่อวันไหนไม่มีเวรก็เอามอ'ไซค์ไปก็ได้..

..ห่วงแต่พี่..แล้วเราล่ะไม่ห่วงตัวเองบ้างเหรอ ไม่มีรถสักคัน..

..อ้าว..พี่ออกรถยนต์ ก็ขับไปส่งน้องที่ ม.ด้วยซิ..

..เหรอ..แต่พี่ว่าเรานั่นแหละต้องขับรถยนต์ พี่เอามอ'ไซค์ไปดีกว่า เวลาออกหมู่บ้านก็เอามอ'ไซค์ไป สะดวกจะตาย ไหนรถหลวงก็มีใช้เวลาออกหมู่บ้าน เรานั่นแหละที่ต้องขับรถยนต์..พี่ว่าเดี๋ยวพี่ไปดูเลย เดี๋ยวไปปรึกษาพี่ปลาว่าไปดูฤกษ์ออกรถได้ที่พระอาจารย์ไหน เชื่อไว้หน่อยก็ไม่เสียหลาย..

..ดีค่ะ เอาฤกษ์ของพี่นพเลย เพราะหนูยังไม่ยี่สิบ ขอเกาะพี่ชายไปก่อน..

..เอางั้นเหรอ เอางั้นก็ได้..

ในขณะที่สองพี่น้องคุยกันอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงแตรรถที่ดังมาจากหน้าบ้าน

แปร๊น!

..เสียงใครมาน่ะพี่นพ..

..เดี๋ยวพี่ไปดูเอง.. มานพพูดพร้อมกับเดินไปหยิบกุญแจประตูรั้วแล้วเดินออกไป เพราะเขาพอจะเดาออกว่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากผู้สมัครเป็นว่าที่น้องเขยของเขานั่นเอง แต่เมื่อชายหนุ่มเดินมาถึงประตูรั้วต้องแปลกใจอยู่พอประมาณ

..สวัสดีจ้ะมานพ พี่ชื่อธันจิรานะคะ เป็นเจ้าของคลินิกที่มานิดาไปทำงานด้วยตอนที่ปิดเทอมใหญ่น่ะคะ แล้วนี่คุณแม่ของพี่ พอดีพี่มีธุระอยากคุยกับมานิดาขอเข้าไปหน่อยนะจ๊ะ..

..ออ..ได้ครับเดี๋ยวผมเปิดประตูให้.. ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบกระวีกระวาดเปิดประตูให้หญิงสาวและหญิงสูงวัยทันที

เมื่อประตูเปิดออกธันจิรารีบขับรถเข้าไปในบ้านอย่างช้า ๆ แล้วจอดที่หน้าบ้านและเปิดประตูรถแล้วอ้อมไปเปิดประตูรถให้มารดา

..สวัสดีครับคุณท่าน เชิญข้างในก่อนครับ ตรงนี้แดดมันร้อนครับ.. มานพยกมือกระพุ่มไหว้หญิงสูงวัยแล้วเชื้อเชิญให้เข้าบ้าน

ด้านคุณนายจันทราที่แอบสังเกตใบหน้าของเด็กหนุ่มรุ่นลูกยิ่งพิศก็รู้สึกว่าใช่ ต้องใช่แน่ ๆ ยังไงก็ไม่ผิดทั้งข้อมูลทะเบียนราษฎร์ และด้านความรู้สึกของเธอ สองพี่น้องนี้ต้องเป็นลูก ๆ ของน้องสาวเธอแน่ ๆ เซนส์ของเธอมันบอกแบบนั้น

อ้าว..สวัสดีค่ะคุณหมอ สวัสดีค่ะคุณท่าน.. มานิดาเอ่ยทักทายผู้มาใหม่อย่างนึกแปลกใจพร้อมกับยกมือกระพุ่มไหว้อย่างรู้มารยาท

..ไหว้พระเถอะจ้า หลาน..ป้ามารบกวนหรือเปล่าคะ.. คุณนายจันทราเอ่ยถามยิ้ม ๆ

..ไม่เลยค่ะ พอดีกำลังคุยกันเรื่อยเปื่อยกับพี่นพน่ะค่ะ..

..ดีใจด้วยนะที่พี่ชายเราสอบบรรจุได้น่ะ เป็นพยาบาลประจำสถานพยาลชุมชนของรัฐก็มีบริบทแตกต่างกันไป แต่ก็ยังพอมีเวลาเป็นของตัวเองบ้าง ไม่เหมือนไปรับจ๊อบที่ต้องสละเวลาทั้งหมดเพื่อนายจ้างหรอกนะ ป้าดีใจด้วย..

..ครับคุณท่าน..นี่ผมก็ห่วงแต่ยัยนางน่ะครับถ้าผมเข้าเวรเย็นยัยนางก็อยู่บ้านมืดค่ำคนเดียว แต่เวรก็เลิกแค่สองทุ่มครึ่ง กลับถึงบ้านก็ประมาณสามทุ่ม ถ้าถึงวันนั้นคงต้องว่ากันอีกทีครับ..

..เอางี้มั๊ย ถ้าวันไหนพ่อนพเข้าเวร ก็เอาน้องมาฝากที่บ้านป้าซิ แล้วนพก็มารับน้องที่บ้านป้า..ดีมั๊ย.. คุณจันทราออกความเห็น

..โอ..ผมเกรงว่าจะเป็นการรบกวนคุณท่านกับคุณหมอน่ะซิครับ ผมว่าผมไปรับยัยนางจาก ม. มาอยู่เวรกับผมด้วยดีกว่า แล้วก็รอกลับบ้านพร้อมกันจะดีกว่า อีกอย่างว่าที่คุณหมอจะได้เรียนรู้เคสจากชุมชนด้วย/ดีมั๊ยยัยนาง ว่าไง.. มานพปฏิเสธกลาย ๆ และนึกแปลกใจยู่ไม่น้อยว่าคนที่ไม่เคยรู้จักกันทำไมถึงได้พูดอย่างสนิทชิดเชื้อกับเขาและน้องสาวรู้สึกระแวงขึ้นมาบ้างแล้ว

..ดีค่ะพี่นพ ขอแค่มีพี่นพ นางได้หมด ยิ่งมีของกินนางยิ่งชอบ อยู่ได้ค่ะ..

..เออ..มีแน่ ๆ ใครจะให้น้องสาวคนเดียวอดอยากหิวโหยล่ะ ดูซิ อดอยากจนแก้มป่องแล้วเนี่ย.. มานพพูดยิ้ม ๆ แล้วบีบแก้มน้องสาวเบา ๆ ไปหนึ่งกรุบอย่างนึกหมั่นเขี้ยว

..แหะ..แหะ..ก็เรียนเหนื่อยหนูใช้สมองต้องกินเยอะ ๆ ซิ..

..อ้อ..ว่าแต่ว่าคุณหมอจะคุยอะไรกับยัยนางหรือครับ เห็นบอกไว้ตอนแรก.. มานพเอ่ยถามอย่างนึกขึ้นได้