“Bakit?” tanong ko.
Nanatili kami sa posisyon namin kanina. Yakap-yakap niya ang bewang ko, habang ako naman ay nakapatong ang aking mga kamay sa kaniyang dibdib.
Nanginginig din ang aking mga kamay hanggang ngayon, dahil hindi talaga maitago ang nerbyos ko.
Kahit papaano kasi, malakas talaga ang epekto ni Damian sa malayuan. Ngunit ngayong nasa harapan ko siya, at nagawa pa niya akong yakapin. Parang nanglalambot ako. Kung baga nawalan ako bigla ng lakas, dahil sa biglaang pagyakap sa akin ni Damian.
Hindi naman kami close para yakapin niya ako nang ganito. Hindi rin kami magkasintahan para gawin ang ganitong bagay—pagyakap na lang nang basta. Kaya bakit?
Gulong-gulo ako ngayon. Bukod sa wala akong ideya masiyado sa islang ‘to, dinagdagan pa lalo ni Damian. ‘Yong tipong tutok naman a
