แฟนเก่าไม่เอาคืน

INTRO - Seven-Year Itch | ปีที่ 7

INTRO - Seven-Year Itch | ปีที่ 7

“บางทีการอยู่กับใครสักคนมานาน...ไม่ได้หมายความว่าเราจะรู้จักเขาดีขึ้น แต่คือการค่อย ๆ หลงลืมว่าเคยรักเขามากแค่ไหน”

เสียงกดคีย์บอร์ดที่ดังต่อเนื่อง ภายในห้องที่เงียบเกินไปสำหรับคู่รักที่อยู่ด้วยกันมานานอย่างมุกไหม และ คิระ

เธอเหลือบมองชายหนุ่มที่เอาแต่นั่งจ้องหน้าจอเกมอยู่ตรงหน้า ใบหน้าของเขายังเหมือนเดิมนิ่ง หยิ่ง เย็นชา เหมือนคนที่เธอเคยตกหลุมรักสมัยเรียนมหา'ลัยไม่มีผิด

แต่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่เขาเริ่มกลายเป็นเหมือนคนแปลกหน้าที่อยู่ด้วยกัน

หรือบางที…

คงจะเหมือนที่ใคร ๆ บอกไว้

คู่รักที่คบกันนานถึง 7 ปี จะต้องเจอกับ อาถรรพ์ปีที่ 7

เธอรู้จักเขาครั้งแรกตอนเรียนมหาวิทยาลัยตอนปี 3 และเริ่มตกลงคบกันตอนปี 4 ในงานวันเกิดของเธอเอง

และคืนนี้ก็จะครบ 7 ปีในวันนั้น

“หิวข้าวยัง” เสียงของเธอดังขึ้นเบา ๆ ราวกับกลัวมันจะไปขัดจังหวะมอนสเตอร์ในหน้าจอของเขา

“ยังอะ เดี๋ยวตีบอสเสร็จค่อยกิน” เขาตอบโดยไม่หันมามอง

“แล้วนายจะตีไปจนถึงเมื่อไหร่?”

“อีกแปป”

“แล้วจะไปกินข้าวข้างนอกกันไหม หรือ...”

“ค่อยคุยได้เปล่า เล่นเกมอยู่” คำตอบสั้น ๆ ทำลายแผนทุกอย่างในหัวเธอ มุกไหมหัวเราะ เหอะ ในลำคอ ก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟาอย่างสุดทน!

“คิระ!”

เสียงเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงปนตะคอกของเธอ ทำให้เขายอมหยุดมือกด Pause จากในเกมแล้วหันไปมอง

“อะไร?”

“ฉันจะไม่ไหวกับผู้ชายอย่างนายแล้วนะ!”

“ไรวะ เป็นบ้าอะไรอีก?“

“รู้ไหมวันนี้วันอะไร? วันนี้วันครบรอบ 7 ปี ที่เราอยู่ด้วยกัน แถมยังเป็นวันเกิดของมุกด้วย!”

“เออ..จริงสิ” เหมือนเขาจะคิดอะไรได้ และมุกไหมก็หวังให้เขาจะคิดได้จริงๆ

แต่…

“งั้นรออีกแปปได้ปะ เดี๋ยวค่อย…”

“รอ? ให้รออะไรอะคิระ พอเหอะ นายไม่ต้องพูดอะไรละ เพราะฉันหมดความอดทนแล้ว”

“…”

“อยู่กับนายแม่งบอกตรง ๆ แม่งเหมือนคนไม่มีอนาคตอะไรเลยอะ ถามจริงนายคิดจะทำอะไรเพื่ออนาคตของเราสองคนบ้างปะ!”

“เป็นไรอะมุก พูดไรเยอะแยะวะ แค่เราอยู่ด้วยกันอย่่างทุกวันนี้มันไม่พออีกเหรอไง”

จบประโยคที่เขาพูด เท่านั้นแหละความรู้สึกอัดแน่นที่มีอยู่ในใจของมุกไหมก็หมดลง

“ฉันไม่ไหวกับนายแล้ว …นายออกไปเลยไป! ออกจากที่นี่ไปเดี๋ยวนี้เลย จะไปตายที่ไหนก็ไปเลย!”

ทันทีที่สติเธอขาดผึ่งเพราะความอดทนที่สะสมมาเนิ่นนานหมดลง หมอนที่อยู่บนโซฟารวมถึงแจกันที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขกตรงหน้า ถูกเขวี้ยงไปหาคิระอย่างสุดแรง เขายกมือขึ้นรับหมอน จากนั้นก็ใช้หมอนนั้นบังแจกันอีกทีกันตัวเองบาดเจ็บ ท่ามกลางเสียงโวยวายของทั้งคู่ที่สาดคำด่าเข้าหากัน

ผ่านไปนับนาทีจนกระทั่งสงครามย่อย ๆ ระหว่างเขากับเธอจบลง เธอได้แต่หอบหายใจเหนื่อย แต่ดวงตาที่มองจ้องเขายังคงฉายชัดถึงความไม่พอใจ

“ออกไปให้พ้นเลยนะคิระ รู้ไหมว่าฉันทั้งเกลียดและเบื่อนายมากแค่ไหน! ”

สิ้นเสียงที่มุกไหมโวยวายใส่ คิระก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด ก่อนที่เขาจะเดินไปคว้ากระเป๋ากับกุญแจรถที่วางอยู่ แล้วเดินตรงไปที่ประตู

“นายจะไปไหน”

เขาหันมามองหน้าเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง

“ในเมื่ออยู่ด้วยกันแล้วไม่เคยมีความสุขขนาดนั้น แล้วจะอยู่ไปทำไมวะ?“

“…”

ก็มันจริงนี่ ไม่มีความสุขจริง ๆ

ทั้งที่เรา…เคยรักกันมาก แต่…หมายถึงแต่ก่อนนะ

คิดดูเถอะ เมื่อก่อนเขาเรียกเธอว่า

‘ที่รักจนสายตัด แต่เดี๋ยวนี้เขาแทบจะเรียกเธออีสัส! แล้วตัดสาย’

ขนาดว่าเมื่อก่อนเขาจะสูบบุหรี่แต่ละตัว ยังต้องขออนุญาตทุกครั้งเพราะเกรงใจ

แต่เดี๋ยวนี้เหรอ หึ!! นอกจากจะไม่ขอไม่ว่า ยังมีการมาพ่นใส่หน้าอีกต่างหาก

แล้วยังจะมีหน้ามาถามเธอว่า

‘อยู่ด้วยกัน มันไม่เคยมีความสุขเลยเหรอ’

เออสิ สุขกับผีสิ!

มุกไหม…ไม่ได้อยากเป็นนางเอกมิวสิคที่ชอบลาก ดราม่าอะไรในเวลาแบบนี้ แต่ตอนนี้เธอเหนื่อยกับเขามากจริง ๆ

ถ้า…วันนั้นเธอไม่รักเขา

และถ้า…วันนั้นเธอไม่เลือกเขา

บางทีตอนนี้เธออาจจะมีความสุขกว่าที่เป็นอยู่นี้ก็ได้

“เรา…เลิกกันเถอะ มุกไม่ไหวแล้วอะ มุกเหนื่อย

มุกไม่อยากทนกับนายแล้ว เข้าใจไหมว่ามันเหนื่อย เหนื่อยจนอยากตาย ๆ ไปให้พ้น ๆ“

“…”

เขามองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง นิ่งจนเธอคาดเดาอารมณ์ของเขาไม่ถูก แล้วอยู่ ๆ เขาก็พูดประโยคที่ไม่สมควรพูดออกมา

“อยากตายก็ตายไปดิ!”

ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะผลุนผลันเปิดประตูและเดินออกจากห้องไป พร้อมกับเสียงปิดประตูโครมใหญ่

ปัง!

แล้ว…ประตูห้องก็ปิดลง พร้อม ๆ กับความรู้สึกของมุกไหมที่ปิดตาม

เธอก็ได้แต่ยืนนิ่ง อึ้ง ตัวชา ก่อนที่น้ำตาจะค่อย ๆ ไหลลงมาอยู่ตรงนั้น

อึก… เจ็บอะ…

นอกจากทะเลาะกันแล้วเขาจะไม่ง้อ ตอนนี้เธอยังโดนเขาเมินใส่อีกต่างหาก

มุกไหมทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา แถมเสียงเพลงจาก Youtube ที่คิระเปิดทีวีคาเอาไว้ก็โคตรบิ้ว

~ I'm gonna hate you I'm gonna hate you~

เป็นอีกหนึ่งเพลงโปรดที่เธอชอบฟัง Hate you ของ jungkook

เกลียดเธอ

เออ…เกลียด เกลียดมาก…

“เออ ไปแล้วอย่าโผล่หัวกลับมาให้เห็นนะ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!”

เสียงตะโกนไล่หลังค่อย ๆ เบาลง พร้อม ๆ กับความเงียบสงัดภายในห้องที่ตามมา…

ประโยคยอดฮิตที่คนมักจะพูดกันว่า “แล้วเราไม่รักกันตอนไหน” ดังซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัว

เธอเคยได้ยินคนพูดประโยคนี้กันเยอะมาก แต่ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งประโยคนี้จะโดนเอามาใช้กับตัว

นั่นสิ แล้วเราสองคนไม่รักกันตอนไหน

...