KABANATA 20

2205 Words

Elora's POV Nanlulumo na naman akong napaupo nang makita ko ang labas ng bahay. Hindi ko alam kung nasaan kami ngayon. Wala akong ibang makita sa paligid kundi mga puno, berde lahat. Ni wala man lang akong makita na mga kabahayan. Hindi ko na alam kung saang lupalop kami ngayon, nakakawala ng lakas. Pakiramdam ko wala na akong pag asa na makatakas. Lahat ng katulong pinag tanungan ko na pero ayaw nilang sabihin sa akin kung saan na lugar ito. Bakas sa mukha ng mga ito ang takot kay kuya Arzhel. Kahit anong pagmamakaawa ko ay walang silbi sa kanila, halos umiyak nadin ako sa harap nila pero ayaw padin nilang magsalita. Naisip ko kung tatakas ako ay baka mas lalo pang maging komplikado dahil di ko alam ang lugar, at baka maligaw pa ako kapag ginawa ko ang pagtakas. Kahit maganda ang pa

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD