Ailesinden daha sıkı neye sarılabilir insan?
En çok kime güvene bilir bu hayatta? Bizi en iyi kim anlar? Doğum ve ölümde yalnızdı insanoğlu. O anlardaki yalnızlık hissedilebilir bir ağırlık değilken, yaşarken hissettiği yalnızlık maalesef çok ağırdı insanın...
Bir meleğin parmakları yüzünde gezinirken, daha önce hiç hissetmediği bir duyguyla adeta sarsılıyordu Tarık. Kendisine ağabey diyerek seslenen meleğe, buğulanmış gözlerle bakarken, yüreğine doğru akıp giden sıcak hissin adını koymaya çalışıyordu. Birini sevmek için onunla geçirdiği zaman önemli miydi? Ya da onu ne kadar tanıdığı? Aynı kana, aynı soya, aynı anne babaya sahip olunca mı kardeş olunuyordu sadece?
Dünyada milyonlarca melek vardı Fatoş gibi... Onlara sahip olmak her insana nasip olmuyorsa, bunun da bir hikmeti, bir hayr
