เมฆหมอกบังตา หมอกเมฆบังใจ

นี่เธอเองหรือ " เอะอะใช้กูตลอดเนี้ยพวกมึง " ชายหนุ่มใบหน้าคมยกมือขึ้นเท้าเอวพร้อมทั้งจ้องเขม็งไปยังเพื่อนๆที่ยืนยิ้มอยู่ " ก็ต้องเป็นมึงซิ จะให้กูกับไอ้วินไปเหรอ ? " นิวเพื่อนรักของเขาเอ่ยขึ้น " กูก็ถามอยู่นี่ไง..ว่าทำไมต้องเป็นกู " " ง่ายๆ มึงไม่มีแฟน ถ้ากูกับไอ้วินไปเดี๋ยวชมพูกับพิชก็คิดมากหรอก " " มึงนี่...หาข้ออ้างไปเรื่อย กูรู้ว่าชมพูกับพิชชาไม่ใช่คนคิดมาก ขี้เกียจทะเลาะกับมึงล่ะ กูไปเองก็ได้ " ร่างสูงส่ายหน้าพร้อมกับโยนกระเป๋าที่สะพายไว้บนบ่าส่งให้นิวที่เป็นเพื่อนรักของเขา ชายหนุ่มเดินออกจากลานสนามหญ้าหน้าบ้านพักริมทะเลลัดเลาะไปตามชายหาดมุ่งหน้าไปยังบ้านพักอีกหลังที่อยู่ติดกันตามคำขอร้องของชายหนุ่มอีกคนที่เป็นเพื่อนรักของเขา ก่อนหน้านี้พวกเขาทั้งหมดลงเรือไปดำน้ำดูปะการังที่เกาะกลางทะเลและกลับมาในช่วงบ่ายพร้อมกับเรือของครูฝึกดำน้ำที่ไปรับหัวหน้าครูฝึกอีกคนเพราะเหตุสุวิสัยบางอย่าง เหล่าเพื่อนๆทั้งหมดจึงขอกลับมาด้วยเพราะอยากให้เพื่อนรักอีกคนได้มีเวลาจัดการกับหัวใจของตัวเองกับสาวสวยดีกรีดาวมหาวิทยาลัยที่ขึ้นเรือไปด้วยกัน " ใช่หลังนี้รึเปล่าวะ " หมอกพูดเบาๆกับตัวเอง เมื่อเดินมาถึงลานหน้าบ้านพักริมทะเลที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านพักของปลาวาฬ หมอกก็หยุดยืนแล้วมองตรงไปข้างหน้าที่มีบ้านพักริมทะเลหลังสีขาวตั้งอยู่ เบื้องหน้าของเขาเป็นสนามหญ้าคล้ายกับบ้านพักของปลาวาฬแต่ต่างกันตรงที่บ้านหลังนี้มีต้นไม้ใหญ่หลายต้น ดังนั้นเมื่อเขาเดินมาหยุดยืนตรงนี้ทำให้รู้สึกถึงความเย็นสบายจากบรรยากาศที่ร่มรื่น สายตาของเขาสอดส่ายมองหาบุคคลที่ตัวเองจะต้องมาเจอ แม้จะไม่รู้จักกันมาก่อนแต่ก็คงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับหนุ่มอัธยาศัยดีอย่างเขา หมอกถือเป็นบุคคลที่เข้าถึงง่ายที่สุดในบรรดาเพื่อนๆ เขาสามารถพูดคุยกับใครหลายคนได้หากคนๆนั้นเข้ามาอย่างมิตร ด้วยเหตุนี้เขาจึงมักจะได้รับหน้าที่ประสานงานต่างๆให้เพื่อนหากชมพูเพื่อนสาวหนึ่งเดียวในกลุ่มไม่สามารถทำได้ ขายาวก้าวมายังต้นจามจุรีที่มีเก้าอี้ผ้าใบตั้งเรียงกันอยู่ 5 ตัว เขาก้มลงมองบุคคลที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ ใบหน้าสวยหวาน ขนตายาวเป็นแพเรียงกัน รูปปากเป็นกระจับสวยสะดุดตา " เธอนี่เอง " ริมฝีปากหนายกยิ้ม เขาเคยเจอเธอมาแล้วครั้งหนึ่ง ปึก...เสียงหนังสือกระแทกลงที่โต๊ะอย่างแรงทำให้สองหนุ่มที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ต้องเงยหน้าขึ้นมองต้นเหตุที่ทำให้เกิดเสียง " นายใช่มั้ยกวิน " หมอกจ้องใบหน้าหญิงสาวที่เดินเข้ามากระแทกวางหนังสือลงต่อหน้าและเอ่ยถามตัวเอง " สวย " ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า " เจ้าชู้แบบนี้สินะ ยัยลดาถึงหลงหัวปักหัวปำ " หญิงสาวเอ่ยกับชายหนุ่มที่เอาแต่ยิ้มและจ้องมาที่ใบหน้าของตน " หวานๆ...พอๆ อายคน ดูซิ คนมองกันใหญ่แล้ว " " แกก็อีกคนใบเตย..ไม่ห่วงเพื่อนมั้งรึไง ยัยดามันอกหักจนตรอมใจไม่มาเรียนก็ไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนี้หรอกเหรอ " หญิงสาวพูดพร้อมกับชี้นิ้วมาทางหมอก " เดี๋ยวๆครับ มีเรื่องอะไรกันรึเปล่า มาถึงก็ใส่เอาๆ นี่ผมงงไปหมดแล้วครับ " หมอกว่าพร้อมกับยกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม " ยังจะมาทำเป็นไม่รู้เรื่องอีก ก็เพื่อนชั้นมันหลงรักนาย แอบชอบอยู่ตั้งนาน พอรู้ว่าป้าตัวเองเป็นเพื่อนกับป้าของนายก็คิดว่าตัวเองจะมีหวัง วันที่ลดาไปกินข้าวบ้านนายทำไมนายไม่บอกเธอไปว่านายมีแฟนแล้ว " หญิงสาวตะโกนใส่หน้าหมอกที่ตอนนี้กำลังลุกขึ้นยืน " ไปกันใหญ่แล้ว...ฟังให้ดีนะคนสวย " หมอกพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าไปหาน้ำหวาน " ผมชื่อหมอกครับ ..ไม่ใช่กวิน ..ส่วนกวินนี่ นั่งอยู่นี่ " เขาพูดพร้อมกับชี้นิวไปทางกวินที่นั่งเงียบมองดูเหตุการณ์อยู่ " อีกอย่าง ไอ้วินเพื่อนผมนี่แต่ก่อนมันเจ้าชู้จริงครับ แต่หลังจากที่มันรู้จักกับพิชชาแล้วมันก็ไม่เคยสนใจใครที่ไหนเลยนะครับ " " หวานๆ ไปกันเถอะ อายเค้า " ใบเตยลากแขนของเพื่อนตัวเองให้เดินตามตัวเองออกไป " เดี๋ยว...เราชื่อกวิน ..เรามั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์นะว่าไม่เคยให้ความหวังอะไรกับลดามาก่อนเลย " " นายจะพูดยังไงก็ได้นี่...ไอ้พวกคนเจ้าชู้ " น้ำหวานชี้นิ้วมายังชายหนุ่มทั้งสองพร้อมกับเดินตามเพื่อนตัวเองไป " อะไรวะ...กูงง มาถึงก็ใส่เอาๆ ไม่ฟังห่าอะไรเลยว่ะ " หมอกว่า " แล้วมึงรู้จักเหรอ คนชื่อลดา " ครั้งนั้นเธอเดินเข้ามาต่อว่าเขากับกวินที่นั่งรอพิชชาอยู่โดยไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาได้พูดอะไรก่อนเลย แถมเมื่อเขาจะอธิบายเธอกับเพื่อนก็ดันเดินหนีไปซะงั้น ถึงแม้จะถูกเธอต่อว่าเขาก็ไม่คิดโกรธเคืองอะไร...กลับชอบใจซะมากกว่า ท่าทางเอาจริงเอาจังของเธอ สายตาดุดันแต่แฝงไปด้วยความจริงใจช่างสะดุดตาของเขายิ่งนัก ลมหายใจสม่ำเสมอของคนตรงหน้าบ่งบอกได้ชัดว่าเธอกำลังหลับอย่างสบาย ใบหน้าสวยหวานที่ไม่ได้ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางชนิดใดๆ เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายที่สวมเพียงแค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ขาสั้นทำให้เธอสะดุดตาเขา ผู้หญิงธรรมดาที่ไม่มีจริตมารยาใดๆ ....และใช่ผู้หญิงธรรมดาแบบเธอ....ที่เขาชอบ " โอ้ยยยย / โอ้ยยยย " เสียงร้องของชายหนุ่มและหญิงสาวดังขึ้นพร้อมกับที่ทั้งคู่ก็เอามือกุมที่หน้าผากของตัวเอง " โอ้ยย...เธอ..ชนมาได้ ไม่เห็นรึยังไงว่าชั้นยืนอยู่ " หมอกร้องโอดครวญขณะที่มือยังกุมที่หน้าผากอยู่ " แล้วใครใช้ให้นายก้มหน้ามาอย่างงั้นล่ะ " น้ำหวานเองก็ต่อว่าเขาที่ทำให้เธอเจ็บเหมือนกัน ระหว่างที่หมอกกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่ เขาก็ก้มหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเก้าอี้ผ้าใบเรื่อยๆ จนเธอรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นชายแปลกหน้าก้มลงมองมาที่ตัวเอง ด้วยความตกใจเธอจึงรีบลุกขึ้นทำให้หน้าผากของเธอและเขาชนกระแทกกันอย่างแรง " ผู้หญิงอะไรไม่ระวังตัวเลย " หมอกต่อว่าเธอเพราะกำลังเจ็บมาก " แล้วนายเป็นใครเนี้ย มาทำอะไรบ้านชั้น " น้ำหวานเอ่ยถามพลางชำเลืองตามามองคนที่ยังยืนอยู่ และก่อนที่ชายหนุ่มจะได้ตอบอะไร...... " หวานๆ...เกิดอะไรขึ้น ร้องเสียงดังเลย " เสียงใบเตยเพื่อนรักของเธอวิ่งลงบันไดมา " เจ็บอ่ะสิ " น้ำหวานตอบเพื่อนสาวพร้อมกับเอามือออกจากหน้าผากชี้ให้ใบเตยดูร่องรอยที่เกิดขึ้น " โห...แดงเลยอ่ะ ...แล้วเอ่อ.... " ใบเตยร้องขึ้นเมื่อได้เห็นรอยบนหน้าผากของเพื่อน หญิงสาวท่าทางนุ่มนิ่มจึงหันไปมองยังชายหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ " ชั้นไม่รู้จักเค้า ... แกไม่ต้องมาถามชั้น " น้ำหวานว่าเมื่อใบเตยหันหน้ามาเตรียมจะเอ่ยถาม " เราชื่อหมอก เพื่อนไอ้วินกับไอ้วาฬ เคยเจอกันแล้วจำไม่ได้รึไง " หมอกตอบ " เหมือนจะคุ้นๆนะ " ใบเตยว่าพลางพิจารณามองใบหน้าของเขาชัดๆ ด้วยความรีบร้อนเพราะได้ยินเสียงร้องของเพื่อนเธอจึงวิ่งลงมาโดยไม่ได้หยิบแว่นตาที่วางอยู่บนหัวเตียงมาด้วย " แล้วนายมาทำอะไรที่นี่ " น้ำหวานยันตัวลุกขึ้นยืน " เอ่อ...คุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวเราไปเอายามาทาให้ ปล่อยไว้เดี๋ยวบวมกันไปใหญ่ " ใบเตยว่าเมื่อเห็นใบหน้าของคนทั้งสอง ร่างบางเดินตรงไปยังบ้านพักหลังใหญ่ที่พึ่งจะวิ่งลงมา " ตกลงนายมาทำอะไร ? " น้ำหวานเอ่ยถามเขาอีกครั้งเมื่อยังไม่ได้คำตอบ " ไอ้วาฬให้มาบอกพวกเธอว่าคืนนี้เราจะมีปาร์ตี้ที่บ้านหลังโน้น เย็นนี้ไม่ต้องเตรียมของกินที่นี่แต่ให้ไปที่โน่นแทน " คำอธิบายยืดยาวเอ่ยจากปากคนตัวสูง " ห๊ะ..ปลาวาฬ ชัชบอกปลาวาฬพายัยดาไป แล้วตอนนี้ยัยดาอยู่ไหน " หญิงสาวตรงหน้าเอื้อมมือมาจับที่ต้นแขนของเขาเพราะต้องการรู้คำตอบเร็วๆ " ไม่บอก...ทายาให้ก่อน " หมอกเอ่ยกับใบหน้าหวานเมื่อเห็นเพื่อนรักของเธอเดินถือกล่องยามาแต่ไกล ชายหนุ่มยิ้มร้ายๆอย่างคนมีชัย ..................................................................... คิดอะไรกับน้ำหวานใช่มั้ยเธอ...นายหมอก...บอกไว้ก่อนน้ำหวานหน่ะเกลียดผู้ชายเจ้าชู้