Cherishing the Art of Marriage

Chapter 6

Katulad ng pinag usapan namin ni Grayson kahapon ay pumunta nga ako sa park kung saan kami nag kita kahapon pero ngayon ay mag isa nalang ako dahil nag day off ang mga maids namin kaya walang maid na natira sa bahay.

“Ang tagal naman siya, kalalaking tao ang kupad niyang kumilos,” sambit ko sa sarili ko habang pina panood ko ang mga batang nag la laro. Habang pinapa nood ko sila ay may biglang tumilapon na batang babae sa harapan ko.

“Ne veux-tu pas m'aider ?” “Won't you help me?” naka ngiwing tanong niya sa akin. Tinignan ko naman siya nang mariin sa sinabi niya.

“Pourquoi voudrais-je t'aider ?” “Why would I help you?” nag ta takhang tanong ko sakanya. Tumayo naman siyang mag isa. Kaya naman pala niya, nagpapa tulong pa talaga siya sa akin.

“Ils me harcèlent, alors pourquoi es-tu ici seul ? Tu n'as pas d'amis ?” “They are bullying me, so why are you here alone? you have no friends?” naka ngising tanong niya sa akin. Tinignan ko naman siya nang mariin.

“J'attends quelqu'un, et oui je n'ai pas d'amis.” “I am waiting for someone, and yes I don't have friends” sagot ko sakanya. Tumango tango naman siya sa akin at ngumisi.

“Veux-tu être mon ami ?” “Do you wanna be my friend?” naka ngising tanong niya sa akin. Tinignan ko naman siya at marahang ngumiti. Ngumiti siya pa balik sa akin, probably expecting a good answer from me.

“Non, je ne veux pas être ton ami.” ” No, I don't wanna be your friend” naka ngising sagot ko sakanya. Agaran namang nawala ang ngisi sa labi niya.

“wow, tu es tellement Mauvais” “wow, you're so bad” naka ngising sambit niya sa akin. Inirapan ko naman siya at hindi na pinansin, pa tuloy ako sa pag hi hintay kay Grayson.

“Where is that fúck Grayson?” bulong ko sa sarili ko habang hini hintay ko siya.

“Peut-être qu'il t'a déjà abandonné” “Maybe he ditched you already” tinignan ko naman ang babaeng nasa harapan ko.

” Eh bien, c'est bon, je ne veux plus l'amuser.” “Well. that's fine, I don't wanna entertain him anymore” naka ngising sagot ko sakanya. Kumunot naman ang noo niya sa sinabi ko.

“Pourquoi ? Est-ce qu'il est ton petit ami ou quoi ?” ” Why? is he your boyfriend or what? ” tanong niya sa akin. Natawa naman ako nang marahan sa sinabi niya. Is she serious? Sa edad naming ‘to, mag hahanap o magkakaroon ako ng boyfriend. This i sis really something, isn’t she ?

”Es-tu sérieuse ? Je suis trop jeune pour ça, petite miss.” “Are you serious? I am too young for that, little miss” naka ngising sagot ko sakanya. Nag kibit balikat naman siya sa akin at ngumisi.

“Eh bien ? Je viens d'y penser, tu sais, il y a une grande possibilité, en plus, les enfants de notre âge ont un petit ami ou quelque chose comme ça.” “Well? I just thought about it, you know, there is a big possibility, besides kids our age are having a boyfiend or something” sagot niya sa akin pero umiling lang naman na ako sakanya.

“Je vais y aller maintenant, c'était agréable de parler avec vous” “I'll go now, nice talking to you” sambit ko sakanya. Tumango naman ito agad sa akin at ngumisi.

“C'était agréable de parler avec vous aussi” “Nice talking to you also” naka ngiting sagot niya sa akin. Tumango ako sakanya at nag simula na akong mag lakad pa uwi sa bahay. Wala naman na si Grayson, siguro ay umuwi na sila ng pilipinas kaya wala na siya ngayon.

Habang nag la lakad ako pa balik nang bahay ay may biglang tuma tawag nang pangalan ko kaya lumingon ako rito, tumaas ang kilay ko nang makita ko si Grayson na tuma takbo pa lapit sa akin.

“Buti na abutan kita,” sambit niya sa akin. Hini hingal pa siya habang nag sa salita.

“Bakit?” nag ta takhang tanong ko sakanya.

“I forgot that today’s our flight, kaya pinilit ko pa si mommy na dumaan dito para makapag pa alam sa iyo,” sagot niya sa akin. Tumango naman ako sakanya at hinarap ko siya nang tuluyan.

“Have a safe flight, then.” Naka ngising sambit ko saknaya. Humi hingal naman itong tumango tango sa akin.

“Akala ko hindi na kita a abutan,” sagot niya sa akin. Na tawa naman ako sa sinabi niya.

“Well, one girl talked to me kaya medyo nag tagal pa ako rito,” sagot ko sakanya. Tumango naman siya sa akin at ngumiti.

“Well, thanks to her,” naka ngising sagot niya sa akin. Tumango naman ako sakanya at tinignan ko ang sa sakyan nila, nasal abas na ang mommy niya, hini hintay siya.

“Well, goodbye I guess? See you when I see you, Grayson,” naka ngising sagot ko sakanya. Tumango siya sa akin at ngumiti.

“See you when I see you, Lilac,” naka ngising sambit niya sa akin at lumapit nang bahagya, tinitigan ko naman siya at hinintay kung anong ga gawin niya. Ilang sandali pa ay may naramdaman ang malamig na bagay sa may wrist ko, tinignan ko naman ito at nakita ko ang isang sapphire bracelet.

“Why Sapphire?” tanong ko sakanya. Habang tini tignan ko ang bracelet na nasa wrist ko.

“I just thought it suits you, that’s why I chose Sapphire stones,” sagot niya sa akin. Tumango naman ako sakanya at ngumiti.

“Thank you,” naka ngiting sagot ko sakanya. Ngumiti naman siya sa akin.

“I’ll go now,” naka ngising sagot niya sa akin. Tumango naman ako sakanya at kinawayan ko siya.

“Have a safe flight, Grayson. See you when I see you,” naka ngising sagot ko sakanya. Tumango naman siya sa akin. Kinawayan ko lang siya, naka tayo lang ako ron hanggang sa mawala na sa paningin ko ang sasakyan nila. At doon ko lang napag desisyunang bumalik na sa bahay.

Pagka balik ko sa bahay ay sobrang tahimik, tahimik naman palagi kahit may mga maids, but it’s oddly quitter this time. Dahan dahan akong pumasok sa loob, a scene of my mom begging Spencer not to kill her never crossed my mind not even once.

Kahit ganoon na ang naki kita ko ay hindi pa rin ako guma galaw sa kinatatayuan ko. I searched my father’s body and I saw him lying on the cold floor, eyes and mouth opened, bathing on his own blood bath.

“Tu étais une telle source de tracas pour moi, Larissa. Tu t'es approchée de moi pour te rapprocher de mon frère.” “You were such a big head ache to me, Larissa. You approached me to get close to my brother” naka ngising sambit ni Spencer kay mommy. Gulat naman akong napa tingin sakanilang dalawa, I thought it was an arranged marriage.

“C'était un mariage arrangé!” “It was an arranged marriage!” galit na sambit ni mommy sakanya.

“Ne me fais pas ce coup, Larissa. Tu as tout planifié, tu m'as délibérément approché pour pouvoir te faufiler dans notre famille ! Tu as donné à mon frère une grande chance sur l'héritage à cause de ta putain de présence !” “Don't give me that crap, Larissa. You planned that all, you purposely approached me so you can manipulate your way into our family! You gave my brother a big chance on the inheritance because of your damn presence!” galit na sagot ni Spencer sakanya. Umiling uling lang naman si mommy sa sinabi ni Spencer.

Still, I was just standing there like a statue, waiting for Spencer’s next move. They are too busy to feel my presence at the back, ngumisi ako nang hawakan n ani Spencer ang pa talim na nasa lamesa at agarang sinaksak si mommy. Ngumuso naman ako nang bumagsak na ang katawan ni mommy sa sahig, habang si Spencer naman ay parang pagod na pagod na umupo sa may sofa.

“Je vais juste attendre l'arrivée de ce petit gâté et toute leur richesse sera à moi.” “I will just wait for that little brat's arrival and their wealth will all be mine” naka ngising sambit niya. Ngumisi rin ako sa na rinig kong sinabi niya. Too full of himself.

Dati pa namang hindi sikreto ang galit at inggit niya sa mga magulang ko pero hindi ko alam na aabot sa ganito. Kinuha ko ang gloves na nasa may garden at isang malaking bota at sinuot ko iyon, hirap man sa pag la lakad ay ginawa ko pa rin ito nang dahan dahan at hindi niya mapa pansin na.

Pagka rating ko sa harapan niya ay hinugot ko ang patalim nan aka tago sa ilalim ng table at tinitigan ko siya. Hindi ako nag salita at naka titig lan g ako sakanya hnaggang sa maramdaman niya ang presensya ko.

Ngumisi ako sakanya nang dumilat na ang mata niya at agaran kong binaon ang patalim sa leeg niya.

“This is your fault,” naka ngising sambit ko sakanya. At patuloy na pinag sasaksak ko ang bawat parte ng katawan niya, pagka tapos kong gawin iyon ay kinuha ko ang mga ginamit ko at agad ko itong binaon sa lupa, na alam kong hinding hindi makikita ng mga police.

Pagka tapos ay nag punta ako sa tabi nila mommy at sinadya kong hawakan ang bangkay nila at nag si sigaw. Kinuha ko ang cellphone na nasa gilid at ako na ang tumawag ng police. The investigation was thorough but they never saw the killer of Spencer, ang tanging nakita lang nilang solid lead ayb ang killer nina mommy at daddy, at iyon ay si Spencer.

Habang ini imbestigahan nila ang buong pangyayari sa bahay ay biglang nag datingan ang mga anak ni Spencer sa bahay. Agad na dumiretso sa tabi ko ang panganay ni Spencer.

“What did you do to my father!’ galit niyang sambit sa akin. Tinaasan ko naman siya nang kilay.

“What? It’s your father who killed my parents, bítch. Get off!” galit na sambit ko sakanya at tinulak ko siya pa alis sa harapan ko. Gulat naman itong napa tingin sa akin kaya nginisian ko siya.

“Ain’t letting this day making your dad pay for his sins, he is a sinner,”