“อื้ออ!!” ร่างบางบิดไล่ความปวดเมื่อยออกมายาวยืดบ่งบอกถึงความขี้เกียจของเธอได้อย่างดี
“รักษาภาพลักษณ์ที่เหลือน้อย ๆ นั่นด้วย” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นใกล้ ๆ ทำให้เอมอรลืมตาขึ้นมามองถึงได้เห็นว่ารพีพัฒน์นั่งเช็กงานผ่านไอแพตอยู่บนเตียงข้าง ๆ เธอเพราะวันนี้เป็นวันหยุดเขาเลยไม่ได้ไปทำงาน
“รับไม่ได้เหรอ” เอมอรถามขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ
“เมื่อคืนก็รับมาทุกอย่างแล้ว” รพีพัฒน์หันไปมองเอมอรแล้วตอบกลับไปด้วยสีหน้าเรียบนิ่งไม่บ่งบอกถึงความรู้สึกในประโยคที่เขากำลังพูด
“ฉวยโอกาส!” แน่นอนว่าคนเมาอย่างเธอต้องเข้าใจแล้วว่ารพีพัฒน์เป็นฝ่ายเอาเปรียบเธอตอนเมาอย่างแน่นอน ไหนจะหลักฐานจากความปวดเอวและล้าขาของเธอที่เป็นอยู่ตอนนี้ แทบไม่ต้องหาคำตอบอะไรเลย
“ฉวยโอกาส?” รพีพัฒน์ทวนถามคำพูดของเอมอรขึ้นทันทีและก็รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
พรึ่บ!
“ทำอะไรน่ะ!” เอมอรร้องขึ้นเสียงดังพร้อมกับดีดตัวลุกเพื่อหนีห่างจากรพีพัฒน์ท
