“คาราวะพระชายาฉินเพคะ"
"อืม"
ลู่เหยียนซินตอบรับเพียงเท่านั้นก่อนจะตั้งท่าเดินกลับไปยังห้องนอนของนาง
"เดี๋ยวก่อน!"
แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเท้าจากไปก็ได้ยินเสียงดุดันของบุรุษแทรกเข้ามาก่อน
ลู่เหยียนซินหยุดชะงักก่อนจะหันหลังกลับมาจ้องมองบุรุษผู้นั้นด้วยความไม่สบอารมณ์ยิ่งนัก นางจึงเอี้ยวคอหันไปสั่งให้ลี่ถิงล่วงหน้าไปรอที่ห้องก่อน
"วันนี้เจ้าหายไปไหนมา"
"ข้าหรือ?"
"แล้วเจ้าคิดว่าข้าถามใครกัน"
"ข้าก็เพียงแค่คิดว่าท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์จะสนใจสตรีผู้งามพร้อมไปด้วยกิริยาและหน้าตาที่อยู่ตรงหน้าท่าน ไม่สนใจจะใคร่ถามว่าข้าหายไปไหนมาทั้งวัน"
"เจ้าอย่าได้ต่อปากต่อคำให้มากนัก ข้าเพียงแค่ถามเจ้าว่า..."
"ข้าไปเดินเล่นมาเพคะ"
คิก คิก~
ลู่เหยียนซินหันมองตามเสียงนั้นทันทีทั้งยังจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความไม่พอใจอย่างยิ่ง
"หม่อนฉันทำให้พระชายาไม่พอใจอะไรหรือไม่เพคะ ขออภัยด้วยนะเพคะหม่อมฉันไม่ได้ตั้ง
