“ท่านดูหงุดหงิดใจไม่เป็นตัวเองเอาเสียเลย เป็นอะไรไปนางทำอะไรให้ท่านกัน”
“ไม่ใช่เสียหน่อย ข้าเพียงแต่…”
“หืม”
“แล้วเหตุใดข้าต้องมานั่งอธิบายให้เจ้าฟังด้วย!”
“ฮ่าๆๆ ท่านอ๋องหากอยากได้ที่ปรึกษาข้าพร้อมเสมอขอเพียงแค่ท่านเรียกหานะพ่ะย่ะค่ะ”
“พูดบ้าอะไรของเจ้า ไปไกลๆ ข้าเลยนะ”
ฮั่วซื่อเหลียนตั้งใจจะเค้นความรู้สึกของเขาออกมาทีละนิดแต่ก็ต้องเงียบปากลงทันทีเมื่อเห็นว่าลู่เหยียนซินชายาของอ๋องผู้นี้เดินเข้ามาใกล้พวกเขาเรื่อยๆ แล้ว
“สถานการณ์เป็นเช่นใดบ้างพ่ะย่ะค่ะพระชายา” เป็นชิงอีที่เอ่ยถามนางขึ้นมาก่อน
“น่าจะคงที่แล้วล่ะคงต้องรบกวนท่านแม่ทัพฮั่วช่วยสับเปลี่ยนท่านหมอมาดูแลที่นี่ด้วยนะเจ้าคะ ท่านหมอโจเองก็อยู่ที่นี่มาทั้งคืนแล้วคงต้องให้เขาพักผ่อนบ้าง”
“ไม่มีปัญหาข้าจะรีบสั่งการไปเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะพระชายา”
อ๋องฉินที่ยังนั่งนิ่งและเอาแต่ขมวดคิ้วมองนางอยู่อย่างนั้นลู่เหยียนซินเองก็ไม่ทันได
