เตรียมตัวแต่ง
1126 Words
หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้เธอโทร.หาแม่
“แม่ แม่ลองถามกับทนายมาโนชญ์อีกทีได้มั้ยคะว่าคุณรวิอยู่ที่ไหน” ก่อนนี้เธอบอกแม่ไปแล้วว่าความจริงเป็นอย่างไร ซึ่งแม่ก็ไม่เชื่อในตอนแรก แต่เมื่อเธอยืนยันเรื่องที่ณัฐพัชร์เข้าไปคุยกับรวิตัวจริง แม่ถึงยอมเชื่อ
“แม่โทร.หาเขาสองรอบแล้วนะลูก เดี๋ยวเขาจะรำคาญเอา แม่ถามจริง ๆ เถอะ ปอยจะแต่งงานใช้หนี้จริง ๆ เหรอ แล้วณัฐล่ะ”
“ณัฐเทียบเขาไม่ติดฝุ่นเลยแม่ ทั้งความหล่อ ทั้งความรวยและเป็นสุภาพบุรุษ มีของดีวางอยู่ตรงหน้า และมันเป็นของของปอยแต่ต้น ทำไมปอยจะไม่เอาจริงล่ะแม่”
กชกรถอนหายใจมาตามสาย “แต่เรื่องนี้เราพลาดเองนะ เรายัดเยียดยายเนตรให้เขา และเขาก็ตกลงจะแต่งกับเนตรแล้ว”
“คนที่เราให้ยายเนตรแต่งด้วยคือนายอ้วนดำที่ปลอมตัวเป็นรวิ ไม่ใช่รวิตัวจริงสักหน่อย ไม่รู้แหละ ปอยจะเอารวิตัวจริง”
“แต่ทุกอย่างมันไม่ง่าย ลูกก็รู้ ทางนั้นเขาเขี้ยวแค่ไหน”
“ความเขี้ยวจะสู้ความสวยของปอยได้เหรอคะแม่ ถ้าแม่เป็นผู้ชาย ระหว่างปอยกับยายเนตรแม่จะเลือกใครล่ะคะ”
“แหม ไม่น่าถาม ก็ลูกสาวแม่น่ะสิ สวยก็สวย น่ารัก มีเสน่ห์ ไม่จืดชืดเหมือนเนตรา”
“ได้คำตอบแล้ว แม่ก็ช่วยปอยเรื่องนี้หน่อยนะคะ ขอแค่ปอยได้ใช้เวลากับคุณรวิ ไม่เกินสามชั่วโมงหรอกค่ะ ปอยมั่นใจว่าเขาจะต้องหลงรักปอย ทีนี้ทุกอย่างก็ไม่ยากแล้วค่ะ” เอ่ยอย่างเชื่อมั่นในความสวยของตัวเอง ตามประสาคนที่คิดว่าความสวยจะชนะทุกอย่าง “อ้อ แม่โอนเงินเข้าบัญชีปอยหน่อยนะ อยู่นี่ ค่าใช้จ่ายมันเยอะ ณัฐก็กลับไปแล้ว ไม่มีใครจ่ายให้ปอยแล้ว”
วางสายจากแม่ไม่ทันไร ณัฐพัชร์ก็โทร.มาบอกว่าเขาถึงกรุงเทพแล้ว
“ค่ะ” กรอกเสียงรับทราบแบบเซ็ง ๆ ลงไป นึกเบื่อหน้าเบื่อเสียงเขาขึ้นมาทันที
“ถ้าผมไม่มีธุระด่วน ผมไม่ยอมทิ้งคุณไว้คนเดียวแน่” เขาส่งเสียงหวาน มาตามสาย ก่อนตามด้วยน้ำเสียงจริงจังเชิงขู่ “คุณรู้ใช่มั้ยว่าผมรักคุณมาก และจะไม่ยอมเสียคุณไปให้ใครหน้าไหนเด็ดขาด”
ปภาดากลอกตาขึ้นบนด้วยความเบื่อหน่าย และไม่นึกกลัวอีกแล้ว ถ้าเธอได้แต่งงานกับรวิ เธอก็จะไม่ต้องกลัวณัฐพัชร์อีกต่อไป รวิทั้งรวยทั้งมีอิทธิพลกว่า เขาจะมาทำอะไรเธอได้
“ปอยจะไปเป็นของใครที่ไหนคะ ณัฐคิดมากไปแล้ว บอกแล้วว่าพอเห็นหน้าว่าที่เจ้าบ่าวของเนตร ปอยก็สงสารเขา อีตานั่นขี้เหร่กว่าที่ปอยคิดเยอะเลย” พยายามทำเสียงให้เป็นปกติ เล่นละครให้เนียน เธอจะให้เขารู้แผนการของเธอในตอนนี้ไม่ได้ ไม่อย่างนั้น ทุกอย่างพังแน่
“แล้วคุณจะแต่งแทนเนตรงั้นเหรอ” ปลายสายถามเสียงเยาะ ๆ
“อืม อาจจะไม่ถึงขั้นแต่งแทนหรอกค่ะ ก็ดูว่าจะช่วยอะไรเนตรได้บ้างก็เท่านั้นเอง แค่นี้นะคะ” เธอวางสายด้วยความเบื่อเซ็ง จังหวะนั้นเอง พนักงานต้อนรับก็เดินตรงเข้ามาหา
“สวัสดีค่ะ คุณลูกค้า ไม่ทราบคุณลูกค้าจะเช็กอินเลยมั้ยคะ” ที่ถาม เหตุเพราะเห็นว่าผู้หญิงคนนี้นั่งอยู่ที่ล็อบบี้หลายชั่วโมงแล้ว
“ได้” ปภาดาตอบอย่างเสียไม่ได้ เพราะแต่เดิมนั้นตั้งใจจะพักกับเนตรา ประหยัดค่าห้องด้วย และจะได้กล่อมให้เนตราถอนตัวจากการแต่งงานด้วย เจ้าสาวจะต้องเป็นปภาดาคนเดียวเท่านั้น
เมื่อเพลงรักครั้งแรกในชีวิตจบลง เนตราก็ม่อยหลับไปเพราะความเพลีย ทั้งจากเหตุการณ์ที่โดนคนของกำนันไข่จับไป ทั้งจากความแปลกใหม่ในชีวิตที่เพิ่งได้รับสด ๆ ร้อน ๆ
ส่วนรวิ เขานอนตะแคง เท้าแขนมองร่างแบบบางด้วยแววตาพึงพอใจและเอ็นดูลึกล้ำ ความหวงแหนในร่างน้อยค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น
“ถึงกับหลับเลยเหรอ นี่ขนาดเบา ๆ นะ” ครั้งแรกของเธอ เขาไม่กล้าบุ่มบ่าม ไม่กล้ารุนแรง เพราะกลัวเธอจะเจ็บ เขาจึงต้องออมแรงออมความปรารถนาเอาไว้
เห็นใบหน้าเนียนใสนั้นแล้ว รวิก็อดไม่ได้ที่จะยื่นหน้าลงไปหอมเบา ๆ จากนั้นจึงลุกขึ้นทั้งที่ร่างเปลือยเปล่า แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มีสายที่ไม่ได้รับจากมาโนชญ์สองสาย เขาจึงกดโทร.กลับ
“ไง โนชญ์...”
“คุณปภาดาและแม่ของเธอโทร.หาผมหลายครั้ง เพื่อถามว่าคุณอยู่ที่ไหน คุณเนตราอยู่ด้วยหรือไม่” ทนายความรายงาน
“อืม...เป็นไปตามแผนที่วางไว้ ถ้างั้นพรุ่งนี้ นายจัดการนัดนายอำเภอให้ฉันด้วย รบกวนให้ท่านมาที่บ้านของไอ้ตะวันนะ”
“ครับ ตกลงครับ” น้ำเสียงอีกฝ่ายบ่งบอกความดีใจปิดไม่เม้น จนรวิอดหัวเราะไม่ได้
“เดี๋ยว! คนแต่งคือฉันป่าววะ นายจะดีใจทำไม”
“เพราะผมรู้นะสิว่าคนอย่างเจ้านายผม ถ้าไม่พอใจจะไม่ทำ ต่อให้อ้างเรื่องพ่อก็เถอะ ยินดีต้อนรับการเป็นเขยไทยด้วยกันนะครับ คุณเจ้านาย อ้อ ก่อนหน้าคุณจะโทร.มาประมาณครึ่งชั่วโมง คุณพ่อของคุณโทร.มา บอกให้ผมจองโรงแรมเตรียมจัดงานแต่งให้คุณ”
“เฮ้ย! อย่าเพิิ่ง” เขาร้องห้าม
“ทำไมล่ะครับ มันไม่มีอะไรต้องรอแล้วนี่ครับ” ถามงง ๆ
“ให้เนตรเขาเป็นคนเลือกเถอะ ขานี้ดูจะไม่ชอบอะไรหรูหราอลังการ ชอบแบบเงียบ ๆ เรียบ ๆ มากกว่า”
เท่านั้นเอง มาโนชญ์ก็หัวเราะเสียงดังมาตามสาย “แหม ท่าทางจะแพ้อาหารไทยนะครับเนี่ย”
รวิหัวเราะในลำคอ หันมอง ‘อาหารไทย’ ที่หลับอยู่บนเตียง แล้วบอก “เออ แล้วฉันก็จะทำให้เขาชอบ ‘อาหารแซ่บ ๆ’ แบบฉันให้ได้ด้วย แค่นี้นะเว้ย ไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย แล้วถ้าไม่จำเป็นอย่าโทร.มารบกวน”
วางสายจากทนายความประจำตัวแล้ว รวิก็หวนกลับมาที่เตียง เอนกายลงข้าง ๆ คนตัวบาง เลื่อนผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ทั้งเธอและเขา จากนั้นจึงนอนกอดเธอเอาไว้หลวม ๆ แล้วก็รีบหลับตาลงเมื่อเห็นว่าแพขนตาหนาของเธอเริ่มขยับ
- Writer
