สองสามีภรรยาหันสบตากันแวบหนึ่ง ก่อนคริสติน่าจะหันไปทางมาโนชญ์ด้วยแววตาเป็นคำถามว่าใคร เนื่องจากเธอไม่เคยเห็นรูปทั้งของปภาดาและเนตรามาก่อน แต่ฐากูรนั้นทราบอยู่แล้วว่าใครเป็นใคร
“คุณปภาดา ลูกสาวคนโตของคุณประพลครับนายหญิง คุณปภาดา นี่คุณคริสติน่า คุณฐากูร พ่อแม่ของคุณรวิ ส่วนนี่นวล...เป็นแม่นม”
“สวัสดีค่ะ คุณพ่อคุณแม่” ปภาดายกมือไหว้นอบน้อม และไม่ได้มองนวลเสียด้วยซ้ำ นวลถึงกับยกมือรอรับไหว้เก้อไปเลย “เพิ่งมาถึงใช่มั้ยคะ เดินทางเหนื่อยหรือเปล่าคะ”
“ก็...นิดหน่อยน่ะหนู” ฐากูรเป็นคนตอบ และขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจนักที่เห็นปภาดาที่นี่แทนที่จะเป็นภรรยาของลูกชาย
“อาการของคุณรวิดีขึ้นจากเมื่อวานมากแล้วค่ะ โห เมื่อวานนะคะ ตอนพาเขาที่มีแต่เลือดมาโรงบาล หนูแทบจะเป็นลมเลยค่ะ” หญิงสาวรายงานคล่องแคล่วเสียงแจ๋ว ๆ สายตาที่ทอดมองคนบนเตียงเต็มไปด้วยความเป็นห่วง คริสติน่ารู้สึกประทับใจ ฐากูรยังคงไม่เข้
