ความจริงที่แท้
1255 Words
“ใช่ค่ะ นางก็คงหวังดีแหละค่ะ อยากให้หนี้ของคุณพ่อหายเร็ว ๆ พอปอยไม่อยู่ก็เลยถือสิทธิ์สวมรอย”
รวิพยักหน้าหงึกหงัก “แล้วคุณแม่คุณก็ยอม?”
“จะทำยังไงได้ล่ะคะ คุณแม่เองท่านก็อยากให้หนี้หมดอยู่แล้ว มีคนเสนอตัวขนาดนั้นท่านก็ต้องอนุญาตอยู่แล้ว”
“แย่จัง” เขาพึมพำ
“ค่ะ มันแย่มากจริง ๆ เนตรก็แบบนี้แหละค่ะ ปอยเข้าใจนะว่าหวังดี แต่บางทีก็เจ๋อไปหน่อย...เห็นผู้ชายคนนั้นมั้ยคะ นั่นน่ะ แฟนเขา เมื่อก่อนเป็นแฟนปอย แต่เนตรมาแย่งไป อ้างว่าผู้ชายไม่เหมาะกับปอย”
รวิเบิกตากว้าง
“เป็นไปได้ยังไง ไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณอย่างคุณปภาดาที่สวยขนาดนี้ จะโง่ยอมให้คนอย่างเนตราหลอก” ชายหนุ่มเน้นคำว่าโง่แรง ๆ ชัด ๆ จนคนฟังถึงกับชะงักไปครู่หนึ่งด้วยความไม่แน่ใจว่าเขาด่าตัวเองอยู่หรือเปล่า
“คุณคาร์ลไม่รู้อะไร เห็นหน้าซื่อ ๆ ใส ๆ แบบนั้นน่ะ เรื่องผู้ชายนี่ร้ายกว่าที่คิดค่ะ ปอยก็ไม่อยากเมาท์ญาติตัวเองหรอกค่ะ แต่นี่ขนาดจะแต่งงานอยู่แล้ว ยังนัดผู้ชายให้มาหาเลย ไม่ได้หมายถึงอั๊ตนะคะ เขามีคนอื่นอีก คนที่เขาหายไปด้วยทั้งคืนเมื่อคืนที่ผ่านมาไงคะ”
รวิพยักหน้าหงึกหงักอีกครั้ง และยังไม่เอ่ยอะไร
“เนตรทำตัวไม่เหมาะสม ไม่คู่ควรกับคุณ เขาไม่ควรได้รับเกียรติเป็นเจ้าสาวคุณเสียด้วยซ้ำ เราเลยตกลงใจว่า ปอยจะเป็นเจ้าสาวแทน เอ่อ พูดแบบนี้ก็ไม่ถูก ปอยเป็นเจ้าสาวมาแต่ต้นอยู่แล้ว”
“คุณเหมาะสม?” เขาย้อนถามเสียงเรียบ ปภาดาชะงักกึกและสะอึกไปอีกครั้ง
“ก็ปอยเป็นคนที่ต้องเป็นเจ้าสาวตั้งแต่แรกไงคะ”
“ถ้าอย่างนั้น ผมก็ขอแจ้งให้คุณทราบตรงนี้เลยว่า ผมกับผู้หญิงที่คุณบอกว่าไม่เหมาะสมคนนั้น แต่งงานกันแล้ว”
“คะ?” หญิงสาวผงะถอยหลัง หน้าซีดเผือด เธอมาช้าไปหรือนี่?
“ผมกับเนตราจดทะเบียนสมรสกันแล้ว”
“ไม่จริง” ปภาดาผุดลุกขึ้น แววตาโกรธเกรี้ยว “คุณไม่มีทางเลือกผู้หญิงแบบนั้นให้มาแต่งงานกับคุณ เนตรไม่มีอะไรเหมาะกับคุณเลยซักอย่าง”
“แต่เป็นคนที่พวกคุณอยากให้แต่งกับรวิอ้วนดำคนนั้นตั้งแต่แรก” เขาย้อนเสียงเยาะ
“บอกแล้วไงคะว่าเนตรเขาเสนอตัวเอง”
“ผมว่าคุณหยุดเล่นละครดีกว่านะ ปภาดา อย่าให้ผมต้องประจานอะไรคุณตรงนี้เลย”
ปภาดาหน้าซีดสลับแดงแล้วก็สะบัดหน้าเดินจากไป รวิได้แต่ถอนหายใจยาว ๆ ด้วยความหนักใจ เพราะดูแล้วท่าทางสาวเจ้าจะไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่าย ๆ แน่ ๆ
ทางด้านเนตรากับอาณัติ เมื่อนั่งลงเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็มองหน้าเขาด้วยสีหน้าผิดหวังต่อการกระทำ
“มาช่วยปอยแบบนี้ อั๊ตรู้หรือเปล่าว่าปอยกำลังทำอะไร” เธอเอ่ยถามตรง ๆ
“ปอยเขาไม่ได้พูดอะไรนะ เขาก็แค่...หวังดีกับอั๊ตกับเนตรเท่านั้นเอง”
“หวังดีกับเนตรเรื่องอะไร”
“ก็ปอยบอกว่าเนตรต้องแต่งงานกับผู้ชายอัปลักษณ์มาก ๆ คนหนึ่ง ปอยเขาสงสารเนตร แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง เลยให้อั๊ตมาช่วย เผื่อว่าผู้ชายคนนั้นจะเปลี่ยนใจ”
เนตราเม้มปากจนเป็นเส้นตรง นี่ปภาดากำลังทำอะไรกันแน่
ต้องการแต่งงานกับ ‘รวิ’ คนนั้นจริง ๆ หรือ? ทนได้จริงหรือ? ถึงกับต้องลงทุนเรียกอาณัติมาช่วยเรื่องนี้เชียวหรือ?
“อีกอย่างนะ อั๊ตก็อยากเริ่มต้นใหม่กับเนตรจริง ๆ” ตอนที่พูดประโยคนั้น สายตาเขามองไปทางปภาดา และเนตราก็เห็น เธอได้แต่มองเขาด้วยความสงสารและสมเพชในคราวเดียว จนป่านนี้แล้ว ก็ยังคงยอมให้ปภาดาหลอกใช้เพียงเพราะรักมาก
“ถ้าเนตรตกลง อั๊ตทำได้จริง ๆ เหรอ”
อาณัติละสายตาจากทางนั้นมามองเธอด้วยดวงตาเบิกโต แล้วก็สลดลงไปในที่สุด เนตรายิ้ม สีหน้าของเขาบอกความจริงกับเธอทุกอย่างแล้ว เธอจึงทำท่าจะลุกออกจากตรงนั้น
“เดี๋ยว เนตร” เขาเอื้อมมือมาจับมือเธอไว้ “เมื่อกี้ผู้ชายคนนั้นเขาบอกว่าเนตรมีสามีแล้ว สามีเนตรคือใคร เป็นเจ้าหนี้ที่ปอยบอกว่าขี้เหร่มากคนนั้นเหรอ”
“เนตร!” เสียงแหลมปรี๊ดของปภาดาดังขึ้น ก่อนเจ้าตัวจะตรงเข้ามาประชากแขนเธอออกจากอาณัติแรง ๆ “มานี่ ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก”
“โอ๊ย” เนตราอุทานด้วยความตกใจและเจ็บ เพราะปภาดาบีบแขนเธอแรงมาก
“เดี๋ยว! ปอยจะพาเนตรไปไหน อั๊ตยังคุยกับเนตรไม่จบเลย” อาณัติเรียกหญิงสาวเจ้าของหัวใจไว้ ปภาดาหันขวับมามองเขาด้วยความรำคาญ
“อั๊ตแหละจะไปไหนก็ไปไป๊ รกหูรกตา” พูดจบก็ลากเนตราต่อ
“ขอโทษนะครับ นั่นคุณจะพาเมียผมไปไหน” เสียงห้าวห้วนของรวิดังขึ้น เขาก้าวยาว ๆ ตรงมาหา สีหน้าบ่งบอกความไม่ชอบใจกับภาพที่ปภาดาลากภรรยาของเขาจนหัวซุนแบบนั้น
ปภาดาปล่อยมือจากต้นแขนของเนตรา แล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่พยายามข่มให้เป็นปกติ
“ปอยมีเรื่องจะคุยกับเนตรหน่อยค่ะ ตามประสาญาติกัน หวังว่าคุณคงอนุญาต”
รวิมองไปทางเนตราเป็นเชิงขอความเห็น หญิงสาวพยักหน้าบอกเขาว่าไม่เป็นไร เขาจึงหันไปทางปภาดาแล้วพยักหน้าอนุญาต ปภาดาเหยียดยิ้มเล็กน้อย แล้วเดินนำเนตราไปที่ลิฟต์
เมื่อเข้ามาในห้องพักของปภาดาแล้ว เจ้าของห้องก็ผลักเนตราแรง ๆ จนร่างบอบบางนั้นเซไปกระแทกโซฟาภายในห้อง
“แกนี่มันร้ายกว่าที่ฉันคิดจริง ๆ”
“ปอยพูดอะไรจ๊ะ เนตรไม่เข้าใจ”
“เลิกแอ๊บแบ๊วทำท่าปัญญาอ่อนแบบนี้ซะที” ปภาดาเค้นเสียงแห่งความริษยาและชิงชังออกมา “แกตั้งใจถ่วงเวลาใช่มั้ย แกตั้งใจปิดมือถือ เพื่อไม่ให้ฉันยับยั้งการจดทะเบียนของแกกับเขาได้ใช่มั้ย”
เนตราส่ายหน้าไปมาด้วยความไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง
“เปล่านะ โทรศัพท์เนตรแบตหมดพอดี แล้วเนตรก็ไม่รู้แต่แรกว่าปอยอยากจะแต่งงานกับคุณรวิ เนตรไม่เข้าใจว่าปอยกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมจู่ ๆ ถึงเปลี่ยนใจ”
“ก็ฉันเป็นว่าที่เจ้าสาวตัวจริง ฉันก็มีสิทธิ์ป่าวล่ะ ตัวจริงมาแล้ว ตัวสำรองอย่างแกก็ต้องหลีกไป”
“เนตรยังไม่เข้าใจอยู่ดี แต่ก็ช่างเถอะ เพราะตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว ทางคุณรวิบอกว่ายินดีให้เนตรจดทะเบียนกับคุณคาร์ลแทนเขา เพราะเขามีภรรยาแล้ว ซึ่งหนี้ทั้งหมดก็จะถูกลบล้างเหมือนกัน”
ถึงคราวที่ปภาดาจะขมวดคิ้วงง ๆ และนิ่งไปเพื่อทำความเข้าใจ “นี่หมายความว่า แกยังไม่รู้ความจริงเหรอเนี่ย”
“ความจริง? ความจริงอะไร”
ยังไม่ทันที่ปภาดาจะตอบอะไร เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น
- Writer
