ว่าที่สามีสายเปย์ 3
1036 Words
ที่พักแห่งใหม่ที่รวิพาเนตราไปพัก อยู่คนละฝั่งกับรีสอร์ทเก่า หรูหรา ทันสมัย และราคาก็น่าจะแรงพอตัว
“คุณทนาย ฉันสู้ราคาไม่ไหวหรอกค่ะ หาที่ใหม่ดีกว่านะคะ”
“พักที่นี่แหละ ปลอดภัย” รวิว่าพลางมองไปรอบ ๆ ด้วยความพึงพอใจ ที่นี่เป็นหนึ่งในเครือข่ายของอังศุธร เขาจึงมั่นใจในทุกอย่าง เพราะรู้ว่าเพื่อนเป็นคนเอาใจใส่เรื่องงานมากแค่ไหน ไม่เหมือนรีสอร์ตเจ้าเมื่อครู่นี้
“ไม่เอาอะค่ะ มันแพง” หญิงสาวสั่นหน้า “ฉันขอพักที่เล็ก ๆ ก็พอ”
“รวิเขาสายเปย์ เขาพร้อมจ่ายให้คุณ”
เนตราส่ายหน้าหวือ “ไม่เอาอะค่ะ มันน่าเกลียดมาก ถ้าฉันจะรับเงินของคนที่ฉันหนีเขามาแบบนี้”
“เขาก็ไม่ได้จะจ่ายให้คุณฟรี ๆ นี่ เอ่อ...ผมหมายถึง ยังไงคุณกับเขาก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว สามีจะจ่ายให้ภรรยาก็ไม่เห็นจะแปลก”
หญิงสาวยังคงส่ายหน้าปฏิเสธ
“ฉันไม่สะดวกใจค่ะ เดี๋ยวฉันหาเองดีกว่า” พูดจบเธอก็ทำท่าจะผละจากไป รวิตามไปดึงแขนเธอเอาไว้
“พักที่นี่”
แล้วลากเธอเข้าไปข้างในโรงแรม เนตราไม่กล้าโวยวายเพราะอายสายตาคนอื่น ในที่สุด เขาก็เปิดห้องแล้วพาเธอเข้าไปในห้องพักจนสำเร็จ และเขาก็เปิดห้องข้าง ๆ เธอเหมือนเดิม
“ห้ามหนีอีก คราวนี้จะไม่ใจดีแบบนี้อีกแล้วนะ” เขาทำเสียงดุ
“แล้ววันนี้คุณรวิจะตามมาที่นี่หรือเปล่าคะ” เธอถามเสียงกังวล
ฮือ เธอตั้งใจจะให้เวลาตัวเองสามวัน แต่ถ้าคืนนี้ว่าที่เจ้าบ่าวตามมาที่นี่ เธอก็กลัวเหลือเกินว่า สิ่งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น จะเกิดขึ้น เร็วกว่าที่ควรจะเป็น
“ก็อาจจะมาหรือไม่มา แล้วแต่อารมณ์เขา แต่ที่แน่ ๆ เขาเป็นสุภาพบุรุษพอ ถ้าคุณไม่พร้อม เขาก็จะไม่ขืนใจ” รวิที่อ่านสีหน้าแววตาเธอออก รีบบอกให้สบายใจ
เนตรายิ้ม รู้สึกดีกับชายหน้าตาขี้ริ้วคนนั้นขึ้นมาอีกหน่อย
“เอ่อ...ฉันถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะคุณทนาย คุณรวินี่เขาไม่มีภรรยาเหรอคะ คือทนายของคุณลุงก็บอกแล้วละว่าเขายังโสด แต่ฉันไม่อยากเชื่อว่าเขาจะโสดสนิทน่ะ”
“ก็...ไงดีล่ะ เคยไม่โสด หมายถึงว่าเคยมีแฟน อยู่กินด้วยกัน แต่ตอนนี้เลิกไปแล้ว”
“ไม่ใช่เพราะต้องมาแต่งงานกับฉันใช่มั้ยคะ...เอ่อ ฉันเคยอ่านเจอในบทความ เขาบอกว่า ผู้ชายอินเดียจะเชื่อพ่อกับแม่มากเรื่องแต่งงาน ทั้งที่มีแฟนอยู่แล้ว แต่ถ้าพ่อกับแม่บอกให้แต่งกับคนที่หาให้ เขาก็ต้องยอม”
รวิพยักหน้า “ที่คุณได้ยินมาเกี่ยวกับผู้ชายอินเดียนั้นไม่ผิด”
สีหน้าหญิงสาวย่ำแย่ลงไปอีก “สรุปว่าคุณรวิต้องเลิกกับแฟนเพราะเรื่องนี้เหรอคะ แย่จังเลย”
“ยังไม่ได้บอกเลย”
“อ้าว”
“คุณไปพักผ่อนดีกว่า อีกชั่วโมงหนึ่ง ผมจะมารับไปดินเนอร์” เขาตัดบท
หญิงสาวรับคำ แล้วถอยหลังเข้าห้องตัวเอง
“มีประโยชน์มั้ยเนี่ย เนตร” บ่นอุบเมื่อประตูปิดลงแล้ว ส่วนหนึ่งที่หนีมาก็เพราะไม่อยากใกล้ชิดคุณทนายนี่ละ กลัวตัวเองจะหวั่นไหวมากไปกว่านี้ แล้วดูสิ ตามติดเป็นเงาขนาดนี้ มันแย่ยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
ทางด้านรวิ หลังจากเข้ามาในห้องพักแล้ว เขาก็โทร.บอกอังศุธรว่าเจอตัวเนตราแล้ว และขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือทุกอย่าง ตั้งแต่ส่งคนไปตามท่ารถต่าง ๆ เพื่อตามหาตัวเธอ ทั้งให้ยืมรถขับมาหาเธอที่นี่
“ว่าที่เจ้าสาวมึงเห็นมึงเป็นคนอินเดีย ก็เลยซ้อมวิ่งหนีข้ามน้ำข้ามทะเลงี้” อีกฝ่ายแซวก่อนหัวเราะลงลูกคอด้วยความชอบใจ
“ไอ้บ้า” รวิด่าไม่จริงจัง “เออ กูถามหน่อย ไอ้รีสอร์ตเล็ก ๆ ที่อยู่ท้ายหาดน่ะ ของใครวะ มึงรู้หรือเปล่า” แล้วเขาก็เอ่ยชื่อรีสอร์ตที่เนตราไปพัก
“ของคนในพื้นที่นั่นละ กำนันเก่า นักเลง เลวเกือบครบเครื่อง มึงถามทำไมวะ”
รวินิ่งเงียบครู่หนึ่งก็ตอบ “สวยดี กูจะซื้อ”
“หะ อะไรนะ นี่มึงตามหาว่าที่เมียมึงมาก มึงเหนื่อย มึงเลยเบลอใช่ปะ ไอ้คาร์ล” อังศุธรถามด้วยความไม่อยากเชื่อ
“กูปกติ ไอ้บ้า”
“นักธุรกิจร้อยล้านพันล้านอย่างมึงจะซื้อรีสอร์ตพื้นที่เท่าฝาหอยนั่นไปทำอะไรวะ มันใกล้เจ๊งแล้วนะนั่น บริหารงานอย่างกับเล่นขายของ ตอนหลังนี่ได้ข่าวว่าไอ้หลานชายมันก็ไปทำเลวใส่นักท่องเที่ยวผู้หญิงอีก”
“มึงช่วยติดต่อหาเขาให้กูหน่อยแล้วกัน” รวิตัดบท
“กูให้โอกาสมึงตัดสินใจใหม่ คิดดี ๆ แล้วค่อยโทร.บอกกูอีกที”
“จะช้าหรือเร็ว คำตอบกูก็เหมือนเดิม”
“เออ! ก็แค่เศษเงินมึง กูห้ามมหาเศรษฐีอย่างมึงไม่ได้สินะ” อังศุธรทำเสียงแดกดันแล้วก็วางสายไป
รวิเงยหน้าจากมือถือมองไปยังห้องที่ตอนนี้เจ้าของร่างแบบบางพักอยู่ แล้วยิ้มออกมา เมื่อนึกถึงความกังวลที่มีต่อนักท่องเที่ยวผู้หญิง นึกถึงสายตา ‘ตกหลุมรัก’ ที่เธอมีต่อรีสอร์ตแห่งนั้น
เถอะ! ถึงไอ้เพื่อนรักหรือนักธุรกิจอื่นจะมองว่าเขาไม่ฉลาดเลยที่เลือกซื้อรีสอร์ตเล็ก ๆ มูลค่าไม่กี่บาท แต่เขาเท่านั้นที่รู้ว่า ถ้าซื้อแล้ว จะคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม...
“รวิ นักธุรกิจลูกครึ่งอินเดียอังกฤษเหรอคะ” ปภาดาทวนชื่อนั้นเพื่อความแน่ใจ ตรงหน้าเธอคือชายคนรักที่นั่งทำหน้าเบื่อหน่าย
ขณะนี้ ทั้งคู่อยู่ในล็อบบี้ภายในโรงแรมหลักของอังศุธร เพราะสายข่าวของณัฐพัชร์รายงานว่ารวิพักที่นี่
- Writer
