KABANATA 4
1009 Words
KABANATA 4
Getting to know
"Nanny Lucy, pwede po ba doon kami sa study room ni Luke?" I asked nanny Lucy habang naglilinis ng bintana dito sa living room.
She looked at me a bit of concern on her face, parang nag-alanlinganan sa sinabi ko. "Pero miss, may pinapagawa ako sa kaniya. Baka mapagalitan kami ni sir." May halong kaba at takot ang boses ni nanny.
Umiling ako. "I'll tell dad."
Sa huli ay tumango ito at hinayaan kami ni Luke, nag apir pa kami ni Luke sa sobrang saya. Maya-maya kasi ay dadating si Miss Kate kaya gusto kong may kasama ako habang nag-aaral.
I knocked at the library as soon as I heard dad's buzzer na in-unlock na ang pintuan ay agad akong pumasok roon. Luke stayed outside, dahil ako lang naman ang may kailangan and sabi niya takot rin ito sa dad ko. I get him, takot rin naman ako kay dad minsan.
"Dad?" I called him.
Napadaan pa ako sa iilang stante na puno ng mga libro, it's really creepy here. Parang nasa horror house ako dahil sa madilim na ilaw. I don't know why dad liked it. Sakit raw sa mata ang ilaw, kaya lamp lang gamit niya mismo sa kaniyang office habang didto sa library ay yellow dim lights.
Nang nakita ko na ang table ni dad ay agad akong tumakbo palapit sa kaniya. I jumped happily nang napatingin ito sa akin.
"Don't run!" dad demanded at umiling-iling sa ginawa ko na natakot baka madapa ako.
Nang nakalapit na ako kay dad ay agad akong tumayo sa tabi niya. "Dad, can Luke join at mt class with miss Kate?"
He looked at me at inalis ang kanyang eyeglass na sinuot niya. "Who's Luke?" he sounded confused.
"Anak ni nanny Lucy." I pouted at hinawakan ang braso ni dad.
"Can he come? Gusto ko may kasama habang mag-aaral. I'm sure miss Kate won't mind." I pleaded.
"Hmm, Lucy?" Tila nag-iisip ito at agad tumango. "That Luke kid? Yeah, I don't mind as long he's not a hindrance to your academics," aniya ng seryoso.
Tumango ako ng mabilis at ngumiti ng malapad. That's great!
Agad akong tumakbo palabas sa sobrang excited ko, sobrang saya ko may kasama na ako sa pag-aaral.
Paglabas ko ay nakita ko si Luke na naghihintay sa labas, nakita ko pa paano ito nagulat sa biglaang paglabas ko, napalayo pa ang kaniyang mukha sa pintuan. Ngumisi ako, nakikinig yata ito sa amin ni dad.
"Ano sabi?" He is trembling in nervousness, kitang-kita ko sa kanya na gusto rin siya sumama sa klase ko.
I nod. "He agreed!"
We jump excitedly at tumitili pa ako dahil sa sobrang saya rin.
Naghanda na kami sa loob ng mini-library ko, since may extra akong notebook at lapis ay binigay ko na sa kaniya. Nanny Lucy is also happy too! Hindi siya makapaniwala na payagan si Luke ni dad, pinaghandaan pa kami ng meryenda ni nanny.
Habang naka-upo kami at naghihintay na dadating si miss Kate ay hindi ko mapigilan ang tanong ko.
"What grade are you in?" I asked him.
Napatingin ito sa akin at ngumiti. "Hindi pa ako nakakapasok ng school."
Nanlaki ang mata ko sa kaniyang sinabi, gulat na gulat. What? I thought everyone like me ay dapat papasok sa school, para may magandang buhay kapag makakapagtapos.
"What? Why?" Gulat kong tanong sa kaniya.
"Kapos sa budget, kaya sumama nalang ako kay nanay para makakatulong sa kaniya, kami nalang dalawa kasi. Yung tatay ko iniwan kami." Yumuko ito at pinaglalaruan ang lapis na nasa harapan namin.
Bigla akong nakaramdam ng awa sa sinabi niya, I also felt his sadness na mawalan ng pinakamamahal na tao. Tahimik lang kami dahil wala akong masagot sa kaniya ng bigla itong mag-salita.
"Pero namimiss ko yung baryo namin, kahit kami lang ni nanay naroon ay masaya naman dahil maraming mga bata na makakalaro mo." Masaya nitong kwento sa akin, I saw how his eyes glittered.
Doon na na pantig ang tenga ko sa kanyang sinabi. "Kids? Maraming mga bata sa inyo?" Manghang tanong ko sa kanyang sinabi.
He looked at me, parang na wierduhan sa tanong ko. "Oo?"
Napakamot ito sa kanyang batok. "Bakit? Marami rin namang mga bata dito ah? Noong unang punta namin may park sa labas at ang daming bata na naglalaro doon."
"Huwag mong sabihin na hindi ka pa nakakapunta sa park niyo dito? Ang lapit lang kaya!" Gulat ma gulat ang boses nito habang tinitignan ako.
"Nakapunta na ako..." Napa Buntong-hininga ako, doon kasi kami minsan nag-lalaro ni mom noon kapag may free time siya. Nanunuod siya sa akin habang nakikipag-laro sa ibang bata.
"Yun naman pala eh, pupunta tayo mamaya?" I noticed how his voice became so excited kaya napatingin ako sa kanya.
Hindi niya ba alam ang tungkol sa akin?
Ngumiti ako ng pilit sa kaniyang sinabi. "I can't," bulong ko.
Tinignan niya ako na may pagtataka sa mukha. "Bakit? Ang boring kaya kapag nasa bahay ka lang lagi."
You're right, Luke.
An idea struck on my mind kaya hinawakan ko ang kamay ni Luke. Nakita ko paano pa ito nabigla sa ginawa ko sa kaniya.
"Can we go out later? Pagkatapos ng pag-aaral natin. Lalabas tayo para mag-laro!" I said excitedly, my eyes sparkle in excitement.
Tumango ito sa sinabi ko at agad lumaki ang ngiti. "Magpaalam muna ako kay nanay, baka may ipapagawa siya sa akin," sabi niya.
"No!" Sigaw ko at lumingon lingon ako, kita ko sa mukha niya ang gulat sa biglaang reaksyon ko.
"Ilang minuto lang tayo doon, babalik rin naman agad tayo. Gusto ko lang makita ang park." I pleaded.
Nakita ko ang pag ngiti nito sa sinabi ko at kalaunan ay pumayag. I smiled at him.
And now, all I need is a plan paano makalabas at makabalik ng hindi mapapansin ng mga tao. Ayaw ko rin madamay si Luke at mapagalitan, kaya dapat madali lang kami at dapat makakabalik kaagad bago kami hahanapin.
I just need to find that thing. My mom buried something there. I remembered it.
- - -
- Writer
