KABANATA 3
1308 Words
KABANATA 3
Friends
While I'm playing coloring book for my break time ay agad kong nakita si dad na pumasok sa mini library ko na kakatapos lang sa pagpapagawa.
"What's the meaning of this?" I heard dad's rage and thunderous voice, agad kong nabitawan ang crayons ko sa narinig. Natakot ako sa lakas ng boses niya.
I looked at my dad at nakita kong nakatingin ito sa akin, he's fuming mad at nagkasalubong ang kilay nito.
"What are you doing?" he asked at lumapit ito sa akin para kunin ang coloring book ko.
"Dad!" gulat kong sambit at tumayo, I tried to reach out my coloring book kaso napatulala ako ng bigla itong pinunit sa harapan ko mismo.
I looked at all the pieces that has been torn, bagong bili lang 'yon ni mom sa akin at ngayon ko lang nakulayan at nagamit.
Bakit? Why did he do that?
"I don't want to see you doing other stuff instead of studying, Arielle." he said while glaring at me.
"It's my break time..." bulong ko at yumuko and I feel so helpless. Miss Kate just left, wala siyang binigay sa akin na assignment kaya sabi niya I can take a break time muna dahil last week binigyan niya ako ng maraming activities at assignments.
"No more break times for you, young lady!" he demanded at may inabot ito sa akin na paper bag.
"What's this, dad?" I asked curiously, kahit takot akong lumapit kay dad ay kinuha ko ito para tignan.
Isa itong malaking paper bag, sa loob nito ay parang box na tinakpan rin ng manila paper. My excitement fades when I hurriedly teared up the papers.
"Books?" I blurted out disappointedly.
Nakita ko ang pagtaas ng kilay ni dad sa reaksyon ko. "What's wrong?"
"Ano ito, dad?" I asked him.
Total of eight books, from biology to anatomy and physiology. Some are algebra and calculus. And the thickest book is an encyclopedia. Kaya malaki ito at sobrang bigat.
"It's my gift. Your early birthday gift," he said while smiling at me.
"Thanks, dad?" I'm not sure if I'm happy or not.
I'm still a kid, why books? I want to play, too! I'm not really disappointed, I love reading but I want to experience playing like a kid.
Malapit na birthday ko, and I can't wait to grow up so I can have my freedom and I can now go to school and socialize with other kids.
Dad left for work at kasama nito si kuya Gabriel. Habilin nito sa akin na basahin at intindihin ang dictionary so I can enhance my english and vocabulary skills. I get it, it's for my own good.
As I waved my hand sa papaalis na sasakyan ni dad ay may lumapit sa akin na babae. She's wearing a housekeeper's uniform. She's smiling so widely and sweetly kaya ngumiti rin ako sa kanya pabalik.
"Good afternoon, miss Arielle!" Bati nito sa akin.
"Good afternoon po..." I greeted shyly. Hindi ako sanay na makausap ang mga bagong housekeeper dito sa bahay namin. Hindi ako sanay makikipag-usap sa mga bago.
"I'm one of your new nanny, my name is Lucy. Handa na ang lunch mo, saan ko ilalagay? Doon sa study room mo?" she asked happily, while both of her hands rested on her knee. She's crouching a bit para pantay sa akin.
I felt my belly rumbles kaya napahawak ako doon at hinimas, gutom na nga pala ako.
"Can you place it near the pool? Doon po ako kakain." I asked her politely.
Tumango ito sa akin at pumunta ako sa tabi ng pool. Umupo ako sa isang bench at maya-maya pa ay dumating na si nanny Lucy dala ang isang tray na puno ng pagkain. Agad akong natakam ng maamoy ang pagkain.
Inilagay ni nanny Lucy ang tray sa katabi kong maliit na mesa. Nakita kong dala nito ay isang pineapple juice at mushroom steak with rice ang nasa tray.
"Thank you!" I smiled at her, tumango naman ito sa akin at bumalik sa kanyang trabaho sa likuran ko.
She watered some plants at kasama nito ang iilang helper dito sa bahay. Ngumiti naman sila sa akin para bumati kaya ngumiti rin ako. I'm thankful mom taught me to be good and humble to everyone, kahit bata pa lang ako ay alam ko na kaagad ang mali at tama.
Habang tahimik akong kumakain ay nabigla ako sa naramdamang may pag pisik ng tubig na tumama sa paa at binti ko.
"Hala, pasensya po!"
"Luke!"
Isang batang may hawak na hose ang nakatingin sa akin. Mukha itong natakot nang nakitang nakatingin ako sa kanya, mas lalo yatang nawalan ng dugo ang mukha nito ng lumapit sa kanya si nanny Lucy.
"N-nay!" nanginginig ang boses nito habang nakatingin sa kanyang nanay na papalapit sa kaniya.
Napatayo ako dahil lumapit ang dalawa sa akin. Nakita ko pa pano piningot ni nanny Lucy ang tenga ng bata. Napangiwi ako sa nakita, kahit hindi ako ang napingot pero pakiramdam ko sobrang sakit 'nun! Kita ko rin ang pag ngiwi ng bata sa ginawa ng nanay niya at namumula na ang mukha nito.
"Nako, pagpapasensya muna sa anak ko. Hindi niya sinasadya na mabasa ka. Pinapatrabaho ko kasi siya para maglinis sa gilid ng pool." nahihiyang wika ni nanny Lucy habang nakatingin sa akin.
Nakita ko rin pano napatingin sa akin yung bata at sa kanyang nanay bago tumingin sa kanyang paa na walang tsinelas. Napanguso ako sa nakita, ang init kaya ng semento kapag naka-paa.
"I'm sorry po, miss." nakayukong pag paumanhin nito sa akin.
I waved my both hands at ngumiti. "Nako, okay lang po. Normal lang po 'yon dahil nandito naman ako sa labas natambay."
Nagpasalamat sa akin si nanny Lucy bago umalis, nakita ko rin pano muna nito sermonan ang anak niya bago iwan uli sa gilid ng pool para maglinis.
Napanguso ako habang nakatingin sa kaniya. Ngayon lang ako nakaharap ng isang ka-edad ko. Bakit hindi siya nag lalaro tulad ng ibang bata na makikita ko sa labas kapag nakatambay ako sa veranda.
It's my first time seeing someone as same age as me na hindi naglalaro kundi nag lilinis ng bahay?
Ngumuso ako at dahan-dahang lumapit sa kanya. He crouched while washing the side cement ng pool. Kinukuha rin nila ang tubig sa pool para maglagay ng bago.
"Hi!" bati ko sa kanya.
Nakita kong napahinto ito sa kanyang ginawa at dahan-dahang napalingon sa akin. Nakita ko ang gulat nito sa kanyang mukha at napatayo ng makilala ako.
"Po!" he startled at nakita kong tumingin pa ito sa gilid ko para hanapin ang nanay niya kaso nakita naming busy ito at hindi na ito nakatingin sa kaniya.
"Nanay mo si nanny Lucy?" I asked him curiously.
Tumango ito pero nakita ko pa rin ang takot sa kaniyang mukha. Napanguso ako, I want him to be my friend.
"So, you're working here?" I asked him again trying to open some topic. I'm really bored and I want someone to talk to.
"Opo," he answered but I noticed how his voice changed to tense. Kinakabahan ito. Bakit? Nangangain ba ako ng tao? Hindi naman ah. Those are only seen from television, not here.
"Ilang taon kana?" tanong ko uli, I want to get to know him first, ngayon lang ako magkakaroon ng kaibigan dito! Hindi ko mapigilan ang galak sa buong sistema ko.
"Eight."
Nanlaki ang mata ko sa narinig. "Wow!" He's eight while I'm six? But how come I'm taller than him? He's shorter than me, hanggang tenga ko lang siya.
"Ikaw po?" nahihiyang tanong nito sa akin.
"I'm six." sagot ko sa kaniya, nakita ko rin ang gulat sa mukha nito at agad rin nawala ng makitang papalapit na ang nanay niya sa amin.
Ngumiti ako sa kanya. "Can we be friends?" Tanong ko at naghihintay ng sagot.
- - -
- Writer
