"ปลดกางเกงและส่งการบ้านซะ!"
"ทะท่านรองประธานคะ..แต่ว่านี่ห้องทำงานนะคะ"
"ส่ง! การ! บ้าน!"
พี่ต้นกล้ากระดิกนิ้วให้ฉันนั่งลงและย้ำคำสั่งที่ละคำอีกครั้ง ฉันเลี้ยวมองซ้าย เลี้ยวมองขวา มองไปที่ประตูห้องที่ยังปิดสนิทไม่ขยับเขยื้อน แล้วหันกลับมามองเขาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่
ทางสะดวก..
ฉันย่อตัวลงหันหน้าเข้าหาช่วงล่างของพี่ต้นกล้า จัดการพามือตัวเองที่สั่นด้วยความตื่นเต้นจับเข็มขัดหนังราคาแพงของเขาแล้วค่อยๆ ปลดมันออก พอเงยหน้าขึ้นก็เจอกับชายตาตี๋ที่กำลังก้มมองมาไม่ขยับเหมือนเขากำลังตรวจการบ้านภาคปฏิบัติอย่างละเอียดเพื่อไม่ให้ฉันหลุดจากบทเรียนแม้แต่สักวินาทีเดียว
"หยุดสั่นแล้วรูดซิปมันลงมา"
"ไม่ได้สั่นกลัวสักหน่อย...ฝนสั่นสู้ต่างหาก"
ฉันเถียงเขาแล้วปลดตะขอกางเกงจัดการรูปซิปลง เจ้าหนอนสีขาวอมชมพูมันกำลังนอนขดตัวอยู่ในนั้น ฉันจ้องมันนิ่งแล้วกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ พาตัวเองคิดไปถึงบทเรีย
