SECRET LESSON เด็กลับของท่านรองประธาน

"ฉันรู้ว่าเธอต้องการมันแค่ไหนตอนนี้" "มะ..ไม่ค่ะ..ไม่ใช่อย่างที่ท่านรองประธานคิดนะคะ" "แล้วเมื่อกี้ฉันเห็นอะไรละ" รองเท้าคัทชูสีดำราคาแพง มันเงาวับเมื่อต้องแสงไฟในห้อง สองเท้าของเขากำลังก้าวเข้ามาหาคนตัวบางที่นั่งส่ายหน้าปฏิเสธ เธอยกมือป้องพยายามจะอธิบายในสิ่งที่เขากำลังเห็นไปเมื่อครู่ ต้นกล้ามองอาการของคนตรงหน้านิ่ง ทำไมเขาจะดูอาการของเธอไม่ออก หน้าเห่อแดง เม็ดเหงื่อผุดออกทั่วไรผม แถมยังหนีบขาชิดกันเสียขนาดนั้น "จะ..ทำอะไรคะ" ต้นกล้าโน้มหน้าตัวเองลงประชิดใบหน้าของหญิงสาวที่เขามองว่าเธอเฉิ่มและน่าเบื่อไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้ ใบหน้าที่สะอาดหมดจดของผู้ชายตรงหน้าทำให้เธอต้องเอนตัวหนีพร้อมกับพาตัวเองขยับถอยหลังอย่างรวดเร็ว ตุบ!! "ว้าย!" กระโปรงตัวยาวที่เธอสวมมันเป็นอุปสรรคในการหนีเพื่อเอาตัวรอดเสียจริง ในตอนที่ขยับนั้นเธอเผลอเอามือทับมันจนตัวเองล้มนอนราบกับโซฟา "อ่อยฉันเหรอ?" "มะ..ไม่ใช่นะคะ..แล้วท่านรองประธานเข้าห้องฝนมาได้ยังไงคะ" ต้นกล้ายักไหล่ไม่ตอบ แล้วล้มตัวนั่งลงทับเรียวขาคนตัวเล็ก เขาเอามือวางหน้าขาแล้วลูบไล้มันไปมาเพื่อหวังแกล้งคนตรงหน้าอย่างนึกสนุก ส่วนมืออีกข้างล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงจัดการอะไรบางอย่างกับสมาร์ตโฟนเครื่องหรู "จะ..ทำอะไรคะ..ถ้าคุณป้ารู้" "แม่รู้แล้วจะทำอะไร..แม่คิดจะให้เธอเป็นลูกสะใภ้อยู่แล้วนี่" "อะ!..อย่านะพี่ต้น!" "เอาน่า..ภาคทฤษฎีมันไม่เข้าใจเท่าภาคปฏิบัติหรอกนะ" ต้นกล้าจับขาเรียวเล็กที่กำลังกระเถิบหนี เขาลากเธอเข้าหาตัวจัดการลวงมือหนาเข้าไปใต้กระโปรงเจออะไรบางอย่างที่ทำให้เขายิ้มอย่างผู้กำชัย "แฉะขนาดนี้..แล้วบอกไม่มีอะไร" "เอามือออกไปนะ!!!..อ๊ะ..อื้อ..เอามันออกไป" เม็ดฝนใช้เท้าถีบคนที่อยู่ปลายเท้าอย่างแรง ต้นกล้าจัดการคนพยศด้วยการนั่งทับมันไว้ มือหนาที่ล้วงเข้าไปจัดการบดบี๋ขยี้ลงไปจุดตรงกลางของมันผ่านกางเกงชั้นในที่มันเปียกชุ่มไปทั่ว "อื้อ!!! อย่านะ!!" เม็ดฝนตะโกนเสียงดังพยายามเอาตัวรอด แต่คนที่แรงเยอะกว่าเธอนั้นกลับยิ่งทับเธอไว้แล้วเริ่มจัดการอวัยวะส่วนที่อยู่ใต้กระโปรงของเธอ จนเธอต้องพยายามกลั้นเสียงเอามือปิดปากตัวเองไว้ ภายในใจกำลังเรียกร้องให้เขาหยุดแต่ร่างกายกับแอ่นรับนิ้วเรียวของเขาจนตัวเองหายใจหอบไปหมด "แน่ใจนะ..ว่าให้หยุด" "แฮกๆ อื้อ! อ๊า" "น้ำเธอโคตรเยอะ" ต้นกล้าเริ่มปล่อยน้ำหนักที่ทับขาเธอ แล้วหันมาโฟกัสในสิ่งที่กำลังทำอยู่ เม็ดฝนหายใจหอบ หน้าเธอแดงเป็นสีเข้มน้ำตาคลอเบ้า แต่ยังแอ่นรับนิ้วของเขาพร้อมกางขาอ้าออกให้เขาอีก พรึบ!! ต้นกล้าตวัดกระโปรงตัวยาวที่แสนเกะกะออก จัดการดึงกางเกงชั้นในของเธอให้รัดตึงกับอวัยวะส่วนนั้น เขาเห็นรูปร่างของเนินอวบนูนนั้นชัดขึ้น ในความคิดหากเปิดมันออกมา ข้างในนั้นสภาพจะเป็นยังไง "แฮกๆ..พี่ตะ..ต้น" เสียงกระเส่านั้นเอ่ยเรียกเขาทันทีที่เขาลูบไล้มันเล่นอีกครั้ง จนเนื้อผ้าชั้นดีที่ปกปิดมันไว้เริ่มเปลี่ยนสีจนเห็นสิ่งที่อยู่ใต้ผ้านั่นรางๆ ต้นกล้าจัดการแหวกผ้าบางนั้นออก เผยให้เห็นดอกกุหลาบดอกงามที่อยู่ซ่อนอยู่ใต้ผ้า มันฉ่ำวาวไปด้วยน้ำหวานของดอกไม้ ซึ่งดอกไม้อวบสีอมชมพูดอกนั้นมันกำลังแข็งชูรอให้เขาสัมผัสมัน "อย่ามอง!! แฮกๆ อย่านะ..พอแล้ว..อื้อ!" ต้นกล้าไม่สนใจเสียงร้องอันหอบกระเส่านั่น เขาจัดการสัมผัสมันทันทีด้วยการถูมันขึ้นลงบริเวณกลีบดอกสีขาว "อ๊า~~อะ..พี่ต้น" ต้นกว้าแหวกกลีบเลี้ยงสีขาวนวลนั้นออก แล้วจัดการเขี่ยดอกงามสีอมชมพูสลับกับบดขยี้จุดกระสันจนคนถูกกระทำบิดเร่าไปมา น้ำหวานเอ่อล้นจนเปียกแฉะไปหมด "อาส์~~พี่ต้น...อื้อ..ฝนปวดฉี่" "หึ..ปล่อยมันตามธรรมชาติของร่างกาย" เม็ดฝนส่งเสียงครวญครางร่างกายดีดดิ้น กางขาออกจนกว้างแอ่นร่างรับนิ้วรัวนั้นอย่างสู้ไม่ถอย ใจเต้นระรัวพร้อมกับเสียงหอบหายใจถี่ "กรี๊ด!!! อ๊า!!!"