บทนำ
792 Words
"ฉันรู้ว่าเธอต้องการมันแค่ไหนตอนนี้"
"มะ..ไม่ค่ะ..ไม่ใช่อย่างที่ท่านรองประธานคิดนะคะ"
"แล้วเมื่อกี้ฉันเห็นอะไรละ"
รองเท้าคัทชูสีดำราคาแพง มันเงาวับเมื่อต้องแสงไฟในห้อง สองเท้าของเขากำลังก้าวเข้ามาหาคนตัวบางที่นั่งส่ายหน้าปฏิเสธ เธอยกมือป้องพยายามจะอธิบายในสิ่งที่เขากำลังเห็นไปเมื่อครู่
ต้นกล้ามองอาการของคนตรงหน้านิ่ง ทำไมเขาจะดูอาการของเธอไม่ออก หน้าเห่อแดง เม็ดเหงื่อผุดออกทั่วไรผม แถมยังหนีบขาชิดกันเสียขนาดนั้น
"จะ..ทำอะไรคะ"
ต้นกล้าโน้มหน้าตัวเองลงประชิดใบหน้าของหญิงสาวที่เขามองว่าเธอเฉิ่มและน่าเบื่อไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้ ใบหน้าที่สะอาดหมดจดของผู้ชายตรงหน้าทำให้เธอต้องเอนตัวหนีพร้อมกับพาตัวเองขยับถอยหลังอย่างรวดเร็ว
ตุบ!!
"ว้าย!"
กระโปรงตัวยาวที่เธอสวมมันเป็นอุปสรรคในการหนีเพื่อเอาตัวรอดเสียจริง ในตอนที่ขยับนั้นเธอเผลอเอามือทับมันจนตัวเองล้มนอนราบกับโซฟา
"อ่อยฉันเหรอ?"
"มะ..ไม่ใช่นะคะ..แล้วท่านรองประธานเข้าห้องฝนมาได้ยังไงคะ"
ต้นกล้ายักไหล่ไม่ตอบ แล้วล้มตัวนั่งลงทับเรียวขาคนตัวเล็ก เขาเอามือวางหน้าขาแล้วลูบไล้มันไปมาเพื่อหวังแกล้งคนตรงหน้าอย่างนึกสนุก ส่วนมืออีกข้างล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงจัดการอะไรบางอย่างกับสมาร์ตโฟนเครื่องหรู
"จะ..ทำอะไรคะ..ถ้าคุณป้ารู้"
"แม่รู้แล้วจะทำอะไร..แม่คิดจะให้เธอเป็นลูกสะใภ้อยู่แล้วนี่"
"อะ!..อย่านะพี่ต้น!"
"เอาน่า..ภาคทฤษฎีมันไม่เข้าใจเท่าภาคปฏิบัติหรอกนะ"
ต้นกล้าจับขาเรียวเล็กที่กำลังกระเถิบหนี เขาลากเธอเข้าหาตัวจัดการลวงมือหนาเข้าไปใต้กระโปรงเจออะไรบางอย่างที่ทำให้เขายิ้มอย่างผู้กำชัย
"แฉะขนาดนี้..แล้วบอกไม่มีอะไร"
"เอามือออกไปนะ!!!..อ๊ะ..อื้อ..เอามันออกไป"
เม็ดฝนใช้เท้าถีบคนที่อยู่ปลายเท้าอย่างแรง ต้นกล้าจัดการคนพยศด้วยการนั่งทับมันไว้ มือหนาที่ล้วงเข้าไปจัดการบดบี๋ขยี้ลงไปจุดตรงกลางของมันผ่านกางเกงชั้นในที่มันเปียกชุ่มไปทั่ว
"อื้อ!!! อย่านะ!!"
เม็ดฝนตะโกนเสียงดังพยายามเอาตัวรอด แต่คนที่แรงเยอะกว่าเธอนั้นกลับยิ่งทับเธอไว้แล้วเริ่มจัดการอวัยวะส่วนที่อยู่ใต้กระโปรงของเธอ จนเธอต้องพยายามกลั้นเสียงเอามือปิดปากตัวเองไว้ ภายในใจกำลังเรียกร้องให้เขาหยุดแต่ร่างกายกับแอ่นรับนิ้วเรียวของเขาจนตัวเองหายใจหอบไปหมด
"แน่ใจนะ..ว่าให้หยุด"
"แฮกๆ อื้อ! อ๊า"
"น้ำเธอโคตรเยอะ"
ต้นกล้าเริ่มปล่อยน้ำหนักที่ทับขาเธอ แล้วหันมาโฟกัสในสิ่งที่กำลังทำอยู่ เม็ดฝนหายใจหอบ หน้าเธอแดงเป็นสีเข้มน้ำตาคลอเบ้า แต่ยังแอ่นรับนิ้วของเขาพร้อมกางขาอ้าออกให้เขาอีก
พรึบ!!
ต้นกล้าตวัดกระโปรงตัวยาวที่แสนเกะกะออก จัดการดึงกางเกงชั้นในของเธอให้รัดตึงกับอวัยวะส่วนนั้น เขาเห็นรูปร่างของเนินอวบนูนนั้นชัดขึ้น ในความคิดหากเปิดมันออกมา ข้างในนั้นสภาพจะเป็นยังไง
"แฮกๆ..พี่ตะ..ต้น"
เสียงกระเส่านั้นเอ่ยเรียกเขาทันทีที่เขาลูบไล้มันเล่นอีกครั้ง จนเนื้อผ้าชั้นดีที่ปกปิดมันไว้เริ่มเปลี่ยนสีจนเห็นสิ่งที่อยู่ใต้ผ้านั่นรางๆ
ต้นกล้าจัดการแหวกผ้าบางนั้นออก เผยให้เห็นดอกกุหลาบดอกงามที่อยู่ซ่อนอยู่ใต้ผ้า มันฉ่ำวาวไปด้วยน้ำหวานของดอกไม้ ซึ่งดอกไม้อวบสีอมชมพูดอกนั้นมันกำลังแข็งชูรอให้เขาสัมผัสมัน
"อย่ามอง!! แฮกๆ อย่านะ..พอแล้ว..อื้อ!"
ต้นกล้าไม่สนใจเสียงร้องอันหอบกระเส่านั่น เขาจัดการสัมผัสมันทันทีด้วยการถูมันขึ้นลงบริเวณกลีบดอกสีขาว
"อ๊า~~อะ..พี่ต้น"
ต้นกว้าแหวกกลีบเลี้ยงสีขาวนวลนั้นออก แล้วจัดการเขี่ยดอกงามสีอมชมพูสลับกับบดขยี้จุดกระสันจนคนถูกกระทำบิดเร่าไปมา น้ำหวานเอ่อล้นจนเปียกแฉะไปหมด
"อาส์~~พี่ต้น...อื้อ..ฝนปวดฉี่"
"หึ..ปล่อยมันตามธรรมชาติของร่างกาย"
เม็ดฝนส่งเสียงครวญครางร่างกายดีดดิ้น กางขาออกจนกว้างแอ่นร่างรับนิ้วรัวนั้นอย่างสู้ไม่ถอย ใจเต้นระรัวพร้อมกับเสียงหอบหายใจถี่
"กรี๊ด!!! อ๊า!!!"
- Writer
