08:20 น.
ฟึบ ฟับ ฟึบ ฟับ เสียงพลิกตัวไปมาบนที่นอนของสาวร่างเล็กที่ตื่นได้สักพักแล้วแต่ยังคงหลับตาพริ้มเอาขาข้างหนึ่งก่ายหมอนข้างไว้อย่างสบายใจเฉิบ นี่น่าจะเป็นเช้าวันแรกที่เธอได้ตื่นสายแล้วก็นอนเต็มอิ่มในรอบหนึ่งสัปดาห์เลยมั้ง…เพราะที่ผ่านมาต้องทำงานลากยาวตื่นแต่เช้ากว่าจะได้กลับห้องทำอะไรเสร็จก็มืดค่ำแล้วแต่ที่ทำเธอเหนื่อยหลักๆ เห็นจะเป็นร่างกายที่ถูกพี่วินใช้งานเกือบทุกวี่วันจนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนเสียมากกว่า…
มือบางโผล่ออกมาจากผ้าห่มผืนหนาแล้วดันออกจากตัวก่อนจะควานหาโทรศัพท์ของตนที่วางไว้เพื่อมาเช็กดูข้อความและอัปเดตข่าวสารต่างๆ ดวงตาเรียวสวยหรี่ลงเล็กน้อยเพราะสายตายังไม่ชินกับแสงที่แยงมาจากหน้าจอ พลันนิ้วเรียวก็กดเข้าไปยังแชทของพี่วินที่ยังไม่ได้ถูกเปิดอ่าน
พี่วิน : พี่ออกไปคุยงานกับเวย์วันนี้คงไม่ได้กลับคอนโด
พี่วิน : อ่อ อย่าลืมหาอะไรกินล่ะ
เมจิ : รับทราบค่า ~ พี่ด้วยนะ
เธอพิม
