12:50 น.
คิกคัก คิกคัก เสียงหัวเราะสลับกับเสียงพูดคุยกันระหว่างทั้งห้าคนจากทีมตัวแทนของบริษัทออลเดย์คอมมูนิตี้ที่กำลังเดินกลับไปยังออฟฟิศทำงานของตนเองหลังจากที่เพิ่งเบรกพักกลางวันกันไป โดยไม่ลืมที่จะแวะร้านกาแฟร้านประจำกันก่อน
“หาวววว ~” เมจิปิดปากหาวก่อนจะเดินตามพี่พายเข้าร้านกาแฟไปเป็นคนที่สาม
“เมเอาโฮจิฉะปั่นเหมือนเดิมใช่เปล่า?” เสียงกะล่อนของตะวันหันมาถาม
“…เอาอเมริกาโน่เย็นเพิ่มสองช็อต” เธอตอบกลับเสียงเนือยๆ พร้อมกับปิดปากหาวไปอีกทีจนน้ำตาคลอ
“บ่ายแล้วนะกินกาแฟตอนนี้จะได้นอนไหมเนี่ย” พี่พายถามขึ้นมา
“จริง ปกติเราไม่กินกาแฟไม่ใช่หรอ” ตามด้วยพี่ภูมิ
“แหะๆ พอดีเมื่อคืนนอนไม่หลับน่ะค่ะ”
ใช่…เธอได้นอนแค่สองชั่วโมงเองมั้งแล้วก็มายืนหนังตาจะหย่อนไปถึงตาตุ่มอยู่นี่ไง! ไอ้ตาแว่นที่ไหนก็ไม่รู้บอกขออีกรอบแต่เท่าที่จำได้เหมือนเธอได้ยินคำนั้นวนซ้ำไปซ้ำมามากกว่าสามครั้งเห็นจะได้ เฮ้ออออ ไม่
