ฟึ่บ แป๊ก! เมจิเหวี่ยงไม้แล้วตีลูกกอล์ฟออกไปก่อนที่ใบหน้าสวยจะหันมองตามลูกสีขาวที่ลอยละลิ่วไปประมาณ 150 หลา
“สวย” วินที่ยืนมองอยู่ด้านหลังชมออกมา
“เมหรอ แหะๆ” เมจิรีบดึงเข้าตัวเองทันที
“ท่าตีเมื่อกี้น่ะ” แหม่…
ฟึ่บ วืดดดด ~
ร่างบางหันกลับมายิ้มแห้งให้ชายหนุ่มเพราะเธออุตส่าห์ตั้งท่าอย่างดีกะจะโชว์เขาอีกลูกแต่ดันตีลมแทนซะงั้น
“บอกว่าหัวอย่าขยับส่วนแขนก็เหยียดให้มันตรงแบบนี้” ร่างสูงเดินเข้ามาจัดท่าทางให้เธอใหม่พร้อมกับจับเข้าที่ศีรษะสวยเพื่อล็อกไว้แล้วให้เธอลองตีอีกสองสามครั้งก่อนจะไล่ให้เมจิไปนั่งพักเพราะดูท่าคนตัวเล็กน่าจะเสียสมาธิแล้ว
ก้นสวยหย่อนลงที่เก้าอี้พร้อมกับถอดถุงมือออกวางลงบนโต๊ะก่อนจะหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับความชื้นบนหน้าผากที่มีไม่มากด้วยความที่พี่วินพาเธอมาตีช่วงเย็นใกล้ค่ำแล้วอากาศเลยไม่ร้อนเท่าไหร่
ฟึ่บ แป๊ก! ตาเรียวสวยมองตามลูกที่ถูกชายหนุ่มตีออกไปไกลถึง 300 หลา…เท่ห์ระเ
