ติ๊ด ติ๊ด ครืดดด ~ เสียงเครื่องเรียกคิวร้องและสั่นอยู่บนโต๊ะก่อนจะเป็นตะวันที่อาสาลุกขึ้นไปรับน้ำที่หน้าเคาน์เตอร์แล้วเดินกลับมาหาสองสาวเพื่อนร่วมงานที่นั่งรออยู่
“อเมริกาโน่เย็นของคุณปังปิ้ง ส่วนนี่โฮจิฉะปั่นของคุณเมจิค้าบโผมมมม…” เสียงกะล่อนพูดบอกพร้อมกับยื่นแก้วน้ำให้คนทั้งคู่ก่อนจะพากันเดินออกมาจากร้านกาแฟ
ด้วยความที่อายุไล่เลี่ยกันสามคนนี้เลยจะค่อนข้างสนิทกันเป็นพิเศษเวลาไปไหนมาไหนก็จะไปด้วยกันแบบแพคสามเลยทีเดียว
“กินหน่อยไหมซื้อติดมาด้วย”
ตะวันถามสองสาวโดยยื่นถุงขนมขบเคี้ยวในมือให้ มือเล็กของทั้งปังปิ้งและเมจิล้วงเข้าไปหยิบขนมมาใส่ปากก่อนจะเป็นสาวหน้าหวานใส่แว่นที่พูดบ่นขึ้นมาระหว่างทางเดินไปออฟฟิศ
“แค่คิดว่าต้องไปคุยงานกับไอ้เจ้าของร้านนั่นก็เซงละ!”
“เจ้าของร้านไอทีตรงกลางคอมมูนิตี้ของเราอะหรอ” เสียงผู้ชายคนเดียวในกลุ่มเอ่ยถามขึ้น
“อือ เรื่องเยอะ หน้าม่อ น่ารำคาญ! คนรวยเป็นแบ
