ชีตาร์นั่งมองร่างบางที่พล่อยหลับไป สายตาคมไหววูบเมื่อเห็นคราบน้ำตาของเจ้าหล่อน ภาพที่เจ้าหล่อนร้องไห้จนตัวโยนเมื่อก่อนหน้าทำให้เขาตกใจ ประโยคที่ต่อว่าเขาและพร่ำบอกว่าเขาทำลายชีวิตหล่อนนั้นทำให้ชายหนุ่มสะอึก มันก็จริงตามท หล่อนพูด เขาเป็นคนทลายเวอร์จิ้นเจ้าหล่อน และหากเจ้าหล่อนจะเกลียดเขามันก็ไม่ผิด ผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกชายไม่รู้จักจับนอนด้วยนั้นมันคงเจ็บปวดไม่น้อย ชีตาร์มองใบหน้าสวยด้วยสายตาที่อ่อนโยน มือหนายกขึ้นหยิบปอยผมสลวยนั้นขึ้นให้พ้นพวงแก้ม
“จุ๊บ!! ผมขอโทษนะปริมมี่” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นด้วยความแผ่วเบา จานั้นร่างสูงก็โทรศัพท์สั่งลูกน้องของเขาเพื่อเตรียมรถและหาที่พักผ่อนทันที
“เคนโด้ นายจองโรงแรมหรูให้ฉันหน่อยนะขอแบบพีคนะโว้ย”
“พีคเหรอครับนาย ทำไมนายไม่ไปบ้านนายหญิงที่ใต้หละครับ”
“เออวะ ฉันลืมบ้านมัมอยู่บนเกาะนี่หว่า” ประโยคนั้นทำให้เขาตาลุกวาว จากนั้นเขาก็สั่งการลูกน้องคนสนิท จากนั้น
