สยบหัวใจเสือร้ายชีตาร์

เธอมันน่า(ยุ่ง)

ปีรมาใช้เวลาในห้องแต่งตัวนานกว่าปกติ นานกว่าทุกคนในห้องนี้เลยก็ว่าได้ ช่างแต่งหน้าต่างเก็บของและกลับกันหมดแล้ว เพื่อนนางแบบไม่ต้องพูดถึง หล่อนยังคงนั่งกุมมืออย่างครุ่นคิด จะทำยังไงให้หนีจากฝรั่งบ้านี้ได้นะ ไม่รู้ว่าป่านนี้ไปหรือยัง หล่อนมองนาฬิกาข้อมือจากนั้นก็ค่อยๆ ย่องคล้ายโจรผู้ร้ายที่ย่องเบา หล่อนค่อยๆ โผล่หน้าออกมาจากประตูนั้น ดวงตาหวานระยิบระยับเมื่อไม่เห็นแม้เงา ร่างเล็กถอนหายใจแล้วรีบผุดออกมาจากตรงนั้น หญิงสาวรีบไปยังลานจอดรถ เพื่อจะออกจากโรงแรมนี้ให้เร็วที่สุด แต่ทันทีที่หล่อนกดลิฟต์

“หมับ!!”

“อุ๊ย!! ว๊าย!! ปล่อยฉันลงนะ ปล่อยๆ ไอ้บ้านี่” ปีรมาดิ้นรนอยู่ในอ้อมแขนของร้างแกร่ง มือเล็กรีบทุบตีเขา เมื่อฝ่ายยังไม่ปล่อยหล่อนจากการโอบอุ้ม เขาช้อนร่างหล่อนในท่าเจ้าชายอุ้มเจ้าหญิง หล่อนกวาดตามองไปที่ชั้นของลิฟต์

“นี่ ไอ้บ้า ไอ้เลวปล่อยฉันนะ จะพาฉันไปไหน อื้อ” หล่อนกรีดร้องลั่นลิฟต์ ทำเอาเคนโด้ถึงกับต้องเอามืออุดหู ส่วนคนที่อุ้มหล่อนนั้นกลับเค้นยิ้มคล้ายสะใจ

“หากคุณไม่หุบปาก ฉันจะทำให้เสียงนั้นเงียบเอง” เขาก้มลงมาพูด ใส่หน้าหล่อน คิดเหรอว่าคนอย่างปีรมาก็กลัว

“กรี๊ด!! ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย ไอ้ บะ..อุ๊บ!! อื้อ” เสียงหวานที่ร้องขอความช่วยเหลือได้ขาดหายไป ทันทีที่ปากหยักกดปิดปากอิ่มของหล่อนนั้น ร่างเล็กในอ้อมแขนดิ้นขลุกขลัก มือเล็กทุบไหล่แกร่งเขาอย่างแรง ใบหน้าสวยพยายามจะส่ายหนี แต่มือหนาก็บีบอยู่ที่คางเรียวของหล่อน ทำให้ใบหน้าสวยไม่อาจจะหลบหลีกเขาได้อีก ปากเล็กถูกเขากดบดจูบอย่างหนักหน่วง

จ๊วบ!! บ๊ะ!!

“ถ้าไม่อยากถูกแก้ผ้าต่อหน้าลูกน้องผม กรุณาอยู่เฉยๆ” ชีตาร์เอ่ยเสียงเข้มบอกเจ้าหล่อน ความจริงไม่อยากให้เคนโด้มันมองเจ้าหล่อนนานหรอก แค่นี้มันก็ได้เห็นผิวผ่องเจ้าหล่อนมากแล้ว ชายหนุ่มหันไปมองลูกน้องคนสนิทเพื่อปรามสายตา

“อ๊ะ ไอ้!!” ปีรมาต้องยกมือปิดปาก เมื่อใบหน้าคมทำท่าจะก้มลงมาหาหล่อนอีกนั้น สายตาหวานค้นเขาอย่างเอาเรื่อง อีตาบ้านี่คิดจะทำอะไรอีกนะ แล้วตามหล่อนมาที่นี่ทำไมกัน เวรกรรมอะไรของหล่อนอีกนะ

“ห้ามคนรบกวนฉันจนกว่าฉันจะเรียก” ชีตาร์หันไปบอกลูกน้องเสียงเข้ม

“นี่ ไอ้บ้าจะทำอะไรหนะ ปล่อยฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะแจ้งตำรวจ” ปรีมามองหน้าเขาอย่างเอาเรื่องสายตามองประตูที่ลูกน้องเขาเพิ่งปิดลงนั้น

“เชิญครับบอกเขาด้วยว่า ..ผมชื่อชีตาร์ คาร์เนล” ร่างแกร่งเดินย่างสามขุมเข้าหา ปีรมามองเขาด้วยแววตาหวาดๆ เล็กน้อย เสือชีตาร์สินะ ถึงว่าตาดุยังกับเสือร้ายเลย หญิงสาวค่อยๆ ขยับร่างของหล่อนลุกขึ้นยืนจากโซฟาที่เขาเป็นคนวางหล่อนนั้น

“นายมายุ่งอะไรกับฉันอีก ปล่อยฉันไปเลยนะ” ร่างเล็กขู่ฟ่อทุกวิถีทาง หล่อนไม่ยอมตกอยู่ในสถานการณ์แบบเมื่อเดือนก่อนเป็นแน่

“ก็คุณมันน่ายุ่ง จะให้ผมทำยังไงหละ” เขาหรี่ตามองเรือนร่างงามที่ตอนนี้ถอยหลังหนีเขาไปเกือบจะสุดผนังห้องแล้ว

“บ้าๆ ๆ ฉันไม่อยากยุ่งกับนาย ปล่อยฉันไปเลยนะ” ปีรมาแยกเขี้ยวใส่เขา หล่อนไม่รู้หรอกว่าการทำแบบนั้นมันน่ารักมากว่าน่ากลัว ชีตาร์นึกขำในใจ

“ก็เรายุ่งกันยไปแล้วนี่ หลายรอบด้วย จำไม่ได้เหรอ” ชีตาร์กวนอารมณ์เจ้าหล่อน ประโยคนั้นทำให้อีกฝ่ายหน้าแดงจัด ไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนโกรธหรืออายกันแน่

“ไอ้ฝรั่งบ้ากาม นายๆ ข่มขืนฉัน” ปีรมาชี้หน้าต่อว่าเขา สายตาหวานมองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ชีตาร์ยกยิ้มมุมปาก เขาเดินเข้าหาเจ้าหล่อนช้าๆ เพราะหากบุ่มบ่ามไปจะทำให้ร่างเล็กตรงหน้าขวัญเสียไปมากกว่านี้ ปกติมีแต่ผู้หญิงที่วิ่งเข้าใส่ แต่ทำไมกับเจ้าหล่อนนี่ถึงได้แต่ถอยหนีเขาไปแบบนั้น สายตาคมมองเจ้าหล่อนอย่างใช้ความคิด

“หึ แน่ใจเหรอคุณ เท่าที่ผมจำได้คือหลังๆ นี่มันไม่ใช้แบบนั้นนะ” ชีตาร์ยิ้มล้อเลียน ปีรมาอายหน้าแดง ถึงมันจะเป็นเรื่องจริงแต่เขาก็ไม่ควรเอามาพูดแบบนั้น มือเล็กกำลังควานหาสิ่งที่ใช้เป็นอาวุธ ไอ้ฝรั่งบ้าคนนี้มันต้องคิดไม่ดีกับเราแน่ๆ ไม่เช่นนั้นไม่พาเรามาที่ห้องนี้แน่

“แล้วใครใช้ให้คุณเล้าโลมเก่งหละคะ” ร่างเล็กเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ในเมื่อใช้แรงเราคงหนีเขาไม่ได้เป็นแน่ คงต้องงัดมารยาหญิงสักบทเอามาใช้กับไอ้ฝรั่งบ้ากามนี้

“หึ ผมเก่งกว่าที่คุณคิดอีก” ชีตาร์ยิ้มร้ายกาจ มือหน้ารีบคว้าเอวเล็กเข้าหาร่างแกร่งของเขาอย่างรวดเร็ว

หมับ!!

“อ๊ะ!! นี่คุณ ใจเย็นๆ สิคะ” ปีรมาทำใจดีสู้เสือหล่อนปล่อยให้เขากอดเอวหล่อน แต่มือของหล่อนก็กำลังคว้าโคมไฟขนาดพอมือนั้นไว้มั่น

“คุณรู้ไหมว่าคุณทำให้ผมนอนไม่หลับตลอดทั้งเดือน” ชีตาร์เชยคางเรียวเพื่อมองหน้าเจ้าหล่อนให้เต็มตา หล่อนรู้ตัวบ้างไหมว่าหล่อนสวยงามเสียจนเขาไม่อยากจะละสายตาเลยก็ว่าได้ ปีรมามองตาเขาอย่างเคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ แต่เมื่อนึกขึ้นได้

“อย่าอยู่เลยไอ้ฝรั่งบ้า”

ผลั๊ก!! เพล้ง!!

“อุ๊ย!!” ดวงตาหวานเบิกกว้างเมื่อแผนการที่คิดนั้นมันไม่สำเร็จ ร่างเล็กทำท่าจะวิ่งหนี

หมับ!!

“อื้อ..นี่คุณจะเอากันถึงตายเลยรึ มานี่เลย”

“ว๊าย ไอ้บ้าปล่อยฉันลงนะ อื้อ ฉันจะเอาเลือดหัวแกออกไอ้บ้า อื้อ” ร่างเล็กดีดดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากการกอดรัดจากทางด้านหลัง หล่อนทั้งกระโดดถีบ ทุบมือเขาที่รัดเอวหล่อนไว้ และดิ้นรนสารพัด ดวงตาหวานเริ่มหวาดกลัวเมื่อเขาพาหล่อนเข้าห้องนอน

ตุ๊บ!! ผลั๊ก!!

“อุ๊ย ไอ้ฝะ ...อุ๊บ!! อื้อ” ปากเล็กร้องด่าทอเขาได้เพียงเท่านั้น ปากหล่อนก็ถูกปิดกั้นเสียงหวานแหววนั้นเสียแล้ว ใบหน้าสวยพยายามเบี่ยงหนีปากเขาทั้งซ้ายขวา แต่ทว่ามือหนาก็จับปากหล่อนไว้มั่น มีหรือเขาจะปล่อยให้เสียงที่ดังแสบแก้วหูจะเล็ดลอดออกมาได้ มีแต่เขาจะดูดกลืนเสียงใสนั้นลงคอเขาก็เท่านั้น ปากหยักกดซับความหวานนี้อย่างหนักหน่วง กลีบปากเล็กถูกเขาขบเม้มมันไปมาอย่างหนักหน่วง

“อื้อ อื้อ อื้ม” ชีตาร์ครางอย่างขัดใจเมื่อเจ้าหล่อนไม่ยอมเปิดปากให้เขาได้เชยชิมด้านใน ร่างแกร่งออกแรงทับร่างหล่อนมากยิ่งขึ้น ลิ้นหนาพยายามสอดแทรกกลีบปากเข้าไปด้านใน มือหนาพยายามจับมือเล็กที่ทุบบ่าเขานั้นไว้เหนือศีรษะด้วยมือข้างเดียว

“อ๊ะ!! อุ๊บ!!” มันได้ผล เจ้าหล่อนอ้าปากร้องด้วยความตกใจ ทำให้ลิ้นร้ายของชายหนุ่มด้านบนรีบสอดเข้าข้างในอย่างรวดเร็ว ดวงตาหวานของปีรมาเบิกกว้างอย่างตกใจ เมื่อลิ้นหน้าของเขาเข้าไปกวาดต้อนลิ้นเล็กของหล่อนนั้น ร่างเล็กบิดเร้าไปมา เขาบดจูบปากอิ่มนั้นอยู่เนิ่นนาน กลิ่นหอมจากโพรงปากหวานทำให้ชายหนุ่มด้านบนหลงใหล กลิ่นกายสาวอ่อนๆ เย้าอารมณ์เขาเป็นที่สุด ไวเท่าความคิด ชีตาร์ค่อยๆ เคลื่อนมืออีกข้างลูบไล้สำรวจเรือนร่าง

“อ๊ะ อ๊ะ อย่า อุ๊บ อื้อ” ปีรมาร้องได้แค่นั้น เขาปล่อยให้หล่อนได้หายใจยังไม่ได้เฮือกเลยก็ว่าได้ เขาก็กดจูบลงยังปากอิ่มของหล่อนเสียแล้ว กลิ่นน้ำหอมราคาแพงทำให้หล่อนนึกถึงรสนิยมของชายผู้นี้ หล่อนไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นใคร แต่ทำไมหล่อนถึงหนีเขาไม่พ้นสักทีนะ แล้ววันนี้หล่อนจะรอดไหมเนี่ยยายปริม ร่างเล็กบอกตัวเองในใจ..>>>>>