Guilty Pleasures

"Does she know about this?" I grip on my luggage ang shook my head to answer his question. I heard him sighed so do I. Ngumiti ako kay Daddy at pilit na nagpa-cute, unlike Mommy he understands me more.   "Satana." I shut my eyes close as soon as I heard him called me by my full name. Pumayag ka na please. "Dad, kahit na isang taon lang. I just need a break from Mom and her expectation of me, I'm exhausted I just want to live a normal life for once, I don't want to become her mini me anymore." Nagbaba ako ng tingin at pinaglaruan ang aking kuko. Wala akong kalayaan masyado kay Mommy na misko nail colors ko ay s'ya ang pumipili. I am just sixteen young but not that young. I want my freedom from Mom's grip, from her shadow, from everything."   Limang taon lang ako noong nagsimula s'yang itatak sa isipan ko kung sino ba dapat ako, at doon na nagsimula ang lahat. Little by little, as the times go by it feels like I'm living a life exactly like hers, but I don't want it.   "I'll try to convince Cindy about you, but I can't promise, alam mo namang wala rin akong laban sa Mommy mo." Tumango ako at ngumiti bago kami pumasok sa sasakyan n'ya. Magdadalawang taon na rin silang hiwalay ni Mommy, unlike our life in Milan, Daddy seems to have a pretty simple and peaceful life here in Santa Catalina. Ibang-iba sa magarbong pamumuhay na kinamulatan ko noon kay Mommy, malayo sa mata ng reporters at paparazzi pakiramdam ko noong makatapak ako sa kalupaan ng Santa Catalina isa lang akong normal na 17 years old, malayong-malayo sa buhay ko sa Milan bilang si Satana Eliofre Runnels, the great Cindy Eliofre's only daughter.   "Y-you lived h-here?" Hindi ko maiwasang hindi maitaas ang boses ko nang makita ko ang maputik na harapan ng isang lumang bahay, is he a farmer now? Am I gonna be like him too? Am I gonna step on that dirt? Hindi ko maiwasang hindi mapangiwi dahil sa labis na pandidiri.   If he is, then can I just live in his car? I am fine here, I'll be good in here.   "Tana, may ipapakita ako sa'yo." Isinenyas n'ya na lumapit ako sa kanya ngunit hindi ako gumawa ng kahit na anong paggalaw at nanatiling naka-upo sa passenger seat ng sasakyan habang mahigpit pang nakahawak sa seatbelt, umiling ako at pilit na ngumiti. "I'm fine, d-dito lang po ako, D-dad." The thought of going back to Milan is now present on my mind, hindi ko naimagine 'to!   "Okay, titingnan ko lang muna kung natapos na ba sila sa pagpapa-anak sa mga Baka at babalikan na lang kita dito, atsaka tayo uuwi." Nabunutan ako ng tinik sa dibdib dahil sa narinig.   That's a relief, hindi kami titira sa lugar na'to.   Kumaway pa s'ya sa 'kin at dire-diretso nang naglakad papasok sa loob ng kamalig, hindi alintana ang mga putik na dumidikit sa kupas n'yang pantalon. Napangiwi ulit ako, pakiramdam ko'y kailangan kong maligo sa alcohol at sanitizer kapag nakarating na talaga kami sa bahay n'ya.   Minutes have already passed but he's not here yet, matatagalan ba s'ya? Sana pala hiniram ko 'yong cellphone n'ya, hindi ko kasi mabuksan-buksan 'yong phone ko sigurado akong tatawag sa 'kin si Mommy, and to hear her voice is the least thing I would want to hear right now, especially in my case, I rebeled and runaway from her.   Iginala ko ang mga mata ko sa paligid at tanging lubak na kalsada, ang putikan at ang barn house sa 'king kaliwa at malapad na palayan sa 'king kanan ang s'yang nakikita ko. I forced a smile, ginusto ko ng mas simpleng buhay pero napaka-simple ata ng buhay nila sa lugar na 'to at nakakabagot. Do they even socialize? May nagpaparty ba dito, parang wala.   "Yong baboy!" Lumingon ako sa pinangalingan ng baritonong boses at gano'n na lamang ang pagkabigla ko nang makita ang kulay itim na baboy na tumatakbo sa direksyon ko, sa labis na takot at pagkataranta'y lumabas ako nang sasakyan at nabato sa kinasadlakan ko nang maramdaman kong bumalot sa 'king paa ang malambot at kulay itim na putik.   Gross!   "Oh My God! Oh My God?!" I shout out of panic as soon as the pig start running towards me, sinubukan kong kumilos at dahil sa lubog ang dalawa kong paa sa putikan ay sobra akong nahirapan at nawalan na lang nang balanse dahilan para sumalampak ako sa putikan. "Ilagay mo na 'yan sa pick up, Creed." Utos noong isang lalaking walang suot na pang-itaas na damit atsaka s'ya lumapit sa 'kin at naglahad ng kamay.   I am pissed and annoyed, that's a fact but for a moment I forget all of those as I get to see his face, until I heard him speak. "Titingnan mo na lang ba ako o tatayo ka na d'yan?" Sa labis na inis ay tinabig ko ang kamay n'ya at ako na mismo ang tumulong sa sarili ko kahit na hirap na hirap pa 'ko. To stand up from that mad feels like I achieve something that I should be proud of, argh!   I groaned as soon as I get to see how messy I am right now, my lavender dress is now covered by mud, so do my doll shoes, my body, my face, my hair - everything! Mukha akong taong putik. "This is all your fault! Don't you know how expensive this dress?" Galit na singhal ko habang gigil na itinuturo ang designer clothe na suot-suot ko, I don't know if it's just me or I really saw him smirk. Aba!   "I do not know and I don't even care if it worth a million, what I know is that you are a brat, it wasn't nice meeting you, goodbye." He blurted out and turned to walk out on me. He walked out on me, no one ever did that to me! Lahat ng protesta ko'y nalunok ko na lang at napatitig na lang ako nang sumakay s'ya sa pick up.   "Tana, anong nangyari sa'yo?" I tore my eyes off the pick up who drove away and look at my father. "Santa Catalina's welcome for me, I guess." I retorted sarcastically and harshly wipe the dirt of my face.   Kasalanan 'to ng mayabang na 'yon, ni hindi man lang s'ya nagsorry. How dare him.