Fatma Yıldızoğlu
Nihayet artık özgür bir kadındım, her anlamda özgürdüm. Kendimi bir imzaya mahkûm etmiştim. Kızım için bu oyun beni ne kadar yorduysa da artık özgür bir kadındım. Sadece ben değil, Mustafa da benim yüzümden mahkûmdu. Bir güzel yanı varsa, bu evliliğin Mustafa hiç sevemem demişti ama sevmişti, sevgiyi sevmişti. Onlar için mutluluk vaktiydi. Avukatlar epey uğraşmış, mahkeme tarihini öne çekmişti. Adliyeden hep birlikte ayrılmış, bir yemekle boşanmamızı kutlamıştık. Bakıldığında tuhaftı ama biz birbirimize hep kardeş olmuştuk, fazlası değil. Mustafa bizi güzel bir restorana götürmüş, yemeklerimizi söylemiştik. Mustafa'ya dönüp, "Artık mutlu ol kardeşim, ikiniz de sonuna kadar hak ettiniz. Sen de hak ediyorsun, hem de bizden çok. Bundan sonra belki de ikinci baharını yaşarsın
