Sırtı yatak başına dayalı halde kucağında küçük karısı ile oturan adam durumlarının garipliğini düşünmemeye çalıştı.
Feriha adamdaki ani değişimi merak etti. Neden bir anda kendisine eskisinden iyi davranmaya başlamıştı? Aklındakileri sormak için geri çekilerek yüzüne baktı. Adam gözlerini kapatarak başını yatak başına dayamıştı. Allah`ı var Barlas Karaman yakışıklı adamdı. Onu gördüğünde hep sert olan yüz ifadesi, çatık olan kaşları gevşediği için daha da yakışıklı görünüyordu.
Hele alnına dökülen simsiyah ipeksi saçları...
“Neden?” diye sordu adamı izlerken. Kocası gözlerini açmadan sarıldığı belini okşadı. Onun neyi sorduğunu biliyordu.
“Hep savaşamayız küçük. Arada barış da lazım. Dinlenmeliyiz.” Dedi. Konuşurken belindeki elini karısının göğsündeki ameliyat izine götürdü. Yumuş
