Bir buçuk saat üniversitenin önünde bekleyen Adil Feriha`nın gelmeyeceğini anladığında cebinden çıkardığı telefonun ekranına dokundu.
“İyi günler Barlas Bey. Ben Feriha Hanımın okuduğu üniversitenin önündeyim. Uzun zamandır beklememe rağmen gelmedi. Beklemeye devam edeyim mi yoksa geri mi döneyim?” diye sordu. Hattın diğer ucundaki adam çizim yaptığı kalemi kağıdın üzerine bıraktı. Bu kızın yarattığı sorunlardan ne zaman kurtulacaktı? Bıkkınlıkla nefes vererek
“Geri gel Adil. Bir arkadaşına gitmiştir o.” dedi. Bu kadın yine başına buyruk davranarak nereye gitmişti?
“Dizime yatırıp pataklamaktan başka çaresi yok.” Diye mırldandı çizimine dönerken. Amaçsızca yaptığı çizim devam ederken aklına dün gece geldi. Kadının dudaklarının tadı diline dağılınca dişlerini sıktı. Onu öpmemeliydi. Ta
