“อือ……”
นานาเสะส่งเสียงครางเล็กน้อย เพราะรู้สึกไม่สบายตัวตอนนอน
พอลืมตาตื่นขึ้นมามองเพดานก็ตระหนักได้ว่าตัวเองอยู่ที่บ้านของคุณย่าที่อาโอโมริ ไม่ใช่ห้องของตัวเองที่โตเกียว
นานาเสะปรับโฟกัสสายตาอยู่สักครู่ ในระหว่างนั้นเขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่กำลังหายใจรดต้นคอของเขาอยู่ พอเหลียวคอไปดูก็พบกับตัวการที่ทำให้เขาต้องตื่นมาก่อนเวลาแบบนี้
เป็นอันนานั่นเองที่กำลังนอนหลับพร้อมกับกอดตัวของเขาเอาไว้อยู่ ศรีษะของเธอมุดอยู่ที่ตรงซอกคอของเขา เนินเขาสองลูกนั้นกำลังเบียดแขนของเขา จนสามารถสัมผัสได้ถึงความนุ่มนิ่มที่แทรกผ่านเนื้อผ้าที่เธอสวมมาได้อย่างชัดเจน
“………”
นานาเสะไม่ได้พูดอะไร แต่พยายามที่จะแกะมือของอันนาที่กำลังกอดรัดตัวเขาอยู่ให้ออกไป เพราะเขานั้นรู้สึกอึดอัดที่ตัวเองโดนกอด (ในหลายๆ ความหมาย)
“อือ…อืม…”
แต่ความพยายามนั้นมันก็ไร้ค่า อันนาส่งเสียงงึมงำเล็กน้อย ก่อนจะเอาใบหน้ามาถูกับซอกค
