พอกิจกรรมค้างคืนที่ห้องของนานาเสะได้ผ่านพ้นไป ก็เข้าสู่ช่วงต้นเดือนสิงหาคมที่อากาศนั้นร้อนอบอ้าวขึ้นเป็นเท่าตัว จนชนิดที่ว่าแทบจะไม่มีใครอยากที่จะออกมาเดินเตร็ดเตร่ข้างนอกตอนกลางวันกันเลยทีเดียว
“นี่นานาเสะ!! เร็วๆ หน่อยสิ เดี๋ยวเราก็ตกขบวนกันพอดี”
อันนาพูดขึ้น
เธออยู่ในชุดเบลาส์แขนยาวสีน้ำเงิน กางเกงขายาวสีขาว สวมแว่นกันแดดสีดำ ที่ศรีษะใส่หมวกปีกกว้างสีขาวเพื่อกันแสงแดด มือข้างหนึ่งกำลังจูงนานาเสะที่กำลังเดินเอื่อยๆ ให้รีบตามมา
เธอกลัวว่าจะไปไม่ทันขบวนชินคันเซ็นที่จะเดินทางไปอาโอโมริ ที่ได้จองเอาไว้เมื่อหลายสัปดาห์ก่อน
“อือ…แต่มันก็อีกตั้งสองชั่วโมงเลยนะ…”
นานาเสะพูด แต่ก็ก้าวเท้าให้ยาวขึ้น เพื่อให้สอดคล้องกับจังหวะการเดินของอันนา
เขาสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว กางเกงยีนส์สีเนวี่บลู มือข้างที่ไม่ได้จับกับอันนากำลังลากกระเป๋าเดินทางใบเล็กๆ อยู่ ด้านหลังสะพายกระเป๋าเป้ที่ใส่เสื้อผ้าของอ
