Stacey Suarez
The door behind me automatically closed by his secretary. Ang mga mata ko ay napirmi sa nakaupong CEO kaharap ang laptop nito na tila ba abala at ang daming ginagawa. Mukhang napasarap nga ang pag-uusap nila ng babae na lumabas dito kaya nakalimutan niya ang naiwan niyang trabaho. Hindi niya ako tinapunan ng tingin kaya bumigat ang paghinga ko. Obviously, he knows who entered inside his office and trying to act unaware.
Saglit kong nilibot ang mga mata sa opisina niya. Malaki at mawalak ang espasyo. Malinis at walang masyadong furnitures. Mga kailangan at mahahalaga lamang na gamit. Most of them are compiled files and books. May mga paintings na tingin ko ay mamahalin.
“Seems like you’re very busy. Nakaabala ba ako, Mr. Palma?” sarkatisko kong salubong sa kanya.
Doon lang
